عصرایران - خانم شیرین عبادی در نشست جهانی جایزه نوبل از این که ایران در سوریه و یمن، حقوق بشر را نقض می کند، عذرخواهی و ابراز تأسف کرده است.

ما نه در زمره هتاکانی هستیم که چون کسی همانند آنها نمی اندیشد، به هزار انگ تکفیرش می کنند و وطن فروش و خائن و فتنه گرش می خوانند و نه شیفته عناوین و القابیم که اگر کسی مثلاً برنده جایزه ارزشمند صلح نوبل شد، هر آنچه گفت وحی مُنزلش بخوانیم.

از این رو، باید از خانم عبادی پرسید که سخنان ایشان درست در زمانی که ایران در کنار دولت و مردم سوریه علیه تروریست های داعش و جبهه النصره می جنگد، تقویت کدام جبهه است؟
درست است که آغاز درگیری ها در سوریه به دلیل تقابل نادرست دولت این کشور با معترضان سوری بود (که در همان موقع عصرایران هم بدان پرداخت) اما واقعیت این است که در ادامه، با ورود تروریست های افراط گرا از سراسر جهان به سوریه، صحنه عوض شد و از "تقابل دولت و مردم" ، به "تقابل کشور و تروریسم" تبدیل شد.

با این حال، برخی افراد نتوانسته اند خود را بروز کنند و هنوز در همان فاز تقابل دولت و ملت در سوریه مانده اند و شاید از این رهگذر است که ابراز تأسف می کنند.

هر چند انتقادات جدی درباره وضعیت حقوق بشر در سوریه وجود دارد - که اغلب هم وارد هستند - اما اکنون در سوریه ، آیا دولتی که بنا به وظیفه ذاتی اش از تمامیت ارضی اش در برابر تروریست ها دفاع می کند، ناقض حقوق بشر است یا داعشی و جبهه النصره ای ها و ...؟!

آیا ایران در سوریه، به داعشی ها کمک می کند یا به جبهه مقابل آن؟!
در یمن چه؟ مگر نه این است که در یمن، ایران حامی مردم و اکثریتی است که در برابر نابرابری حاکمان متصل به سعودی ها قیام کرده اند؟

چگونه است که برنده ارجمند جایزه صلح نوبل در برابر سربریدن ها، تجاوز کردن ها، خرید و فروش زنان و دختران در عراق و سوریه سکوت پیشه کرده است؟ چرا در برابر حمله داعش به اماکن مذهبی که مورد احترام مسلمانان است سکوت کرده است؟ آیا اگر به یک معبد بودایی در جنوب شرق آسیا حمله شود، محکوم است ولی حمله به معابد مسلمانان ارزش واکنش ندارد؟ حمایت ایران از حکومتی - ولو بد - که در برابر تروریست ها می جنگد، جای تأسف دارد ولی کشتار کودکان و زنان و مردان بی دفاع فلسطینی توسط جنگنده های اسرائیلی فقط باید با سکوت و نادیده گرفتن برگزار شود؟!

البته خانم عبادی، عملاً نمی تواند در برابر داعش بایستند ، ولو آن که برنده جایزه صلح نوبل باشد. اما همان طور که اخیراً اظهار تأسف کرده، می تواند حرف بزند و با استفاده از جایگاهی که به واسطه "نوبل" دارد، فعالیت های صلح طلبانه در این خصوص انجام دهد.

خانم عبادی حتماً متوجه است که امروز، نه یک فعال سیاسی و حزبی که یک چهره بین المللی صلح طلب به شمار می رود. بنابراین انتطار نمی رود همانند سیاست پیشگان، یک بام و دو هوا پیشه کند بلکه از یک برنده جایزه صلح نوبل انتظار می رود، با دیدگاه حقوق بشری به موضوعات بنگرد و در این منظر، اگر نقض حقوق بشری در ایران دید، انتقاد کند و اگر در اسرائیل هم شاهدش بود، باز انتقاد کند.