عصرایران - داستانی كوتاه نقل شده كه در بلندترین نقطه كوهستان، شاهینی زندگی می‌كرده و فخرش به خاطر بلندپروازی و زندگی در اوج آسمان بود تا اینكه روزی موری تصمیم می‌گیرد ابهت شاهین را بشكند و در این رابطه بعد از آنكه شاهین بر زمین می‌نشیند خود را به او رسانده و با بالا رفتن از پایش بعد از پرواز شاهین همراه با او به بلندترین نقطه كوه كه همواره برای همه حیوانات غیرقابل تصور بوده، می‌رود.

در بالای صخره مور خود را به شاهین نشان می‌دهد كه «دیدی آمدن به اینجا هنر نیست و من هم اكنون مانند تو در اوج آسمان هستم.» شاهین بی آنکه چیزی بگوید ، بالش را بر هم می‌‌زند و مور از اوج آسمان‌ها بر قعر سقوط می‌كند!

***

این روزها موجی از محكومیت سراسری اقدام گوگل در جعل نام خلیج فارس به راه افتاده و ایرانیان سراسر جهان به هر نحو ممكن انزجار خود را از اقدام گوگل اعلام كرده‌اند، اما در همین ایام همچنان در جبهه‌ای دیگر نگاه پرطمع بیگانگان به خاك ایران را شاهدیم:طرح دوباره ادعاهای بی‌اساس اماراتی‌ها درباره جزایر ایرانی تنب کوچک،تنب بزرگ و ابوموسی.

مالكیت از دیرباز!

جزایر ایرانی تنب بزرگ، تنب كوچك و ابوموسی در طول دوران مختلف تاریخی به جز یك برهه كوتاه تحت كنترل و اداره حكومت ایران قرار داشته‌اند؛ آن دوره كوتاه نیز به سال 1904 و اشغال این جزایر از سوی بریتانیا برمی‌گردد که در نهایت با اعلام خروج نیروهای انگلیسی از خلیج فارس در سال 1971 حاكمیت ایران بر جزایر بار دیگر تثبیت می‌شود.

جالب اینجاست كه اماراتی ها تا سال 1992 هیچگونه ادعایی نسبت به جزایر ایرانی نداشته اند تا اینکه در سپتامبر این سال، یكی از مقامات وزارت خارجه امارات استارت طرح ادعاهای بی‌اساس را زد ، اما به‌گونه‌ای مضحك؛ او ادعایی را مطرح كرد كه هنوز هم با گذشت سال‌ها می‌تواند دستمایه طنزپردازان قرار گیرد.

این مقام اماراتی ادعا كرد كه «حاكمیت بر جزایر تنب بزرگ، كوچك و ابوموسی از دوران‌های دیرباز، از آن دولت امارات متحده عربی بوده است!» اماراتی‌ها بی‌تجربه‌‌تر از آن بودند كه از حربه مالكیت تاریخی برای اثبات ادعاهای بی‌اساس خود وارد نشوند چرا كه در 30 سپتامبر همان سال وزیر امور خارجه امارات در جلسه مجمع‌ عمومی سازمان ملل نطقی انجام داد كه احتمالا باعث خنده حاضران در جلسه شده چرا كه او ادعا كرد جزایر سه‌‌گانه از آغاز تاریخ به امارات تعلق داشته است! اماراتی‌ها در شرایطی دم از آغاز تاریخ می‌زدند كه فقط 25 سال از پیدایش كشورشان می‌گذشت!

مقامات وزارت خارجه امارات در حالی به خود اجازه دادند كه از «دوران دیرباز» و مالكیت از «آغاز تاریخ» سخن به میان آورند که كشور مقابل شان دستکم7300 سال سابقه تمدن داشته است هرچند که بسیاری از مورخان قدمت تمدن ایرانی را بسیار فراتر از این ها می دانند.

جهالت اماراتی‌ها دقیقا به اندازه‌‌‌ای است كه نمی‌دانند اگر بنا باشد خط و خطوط سیاسی و مرزبندی‌ها براساس سابقه و ادعاهای تاریخی شكل بگیرد،کل سرزمین های کنونی انها باید به سرزمین اصلی یعنی ایران بازگردد .

البته شاید ادعای قدمت، در رابطه بین خود اعراب که چند ماه یا چند سال با هم تفاوت زمان استقلال دارند، به كار بیاید.

ایران حداقل در چند قرن اخیر هیچگونه چشمداشتی به اراضی دیگر كشورها نداشته و چند مورد وقوع جنگ نیز براساس تلاش برای حفظ اراضی ایران بوده، نه تصرف زمین های همسایگان.اما نباید اجازه داد اتخاذ سیاست احترام به حفظ وضع موجود از سوی ایران مورد سوءاستفاده زیاده‌خواهان قرار گیرد.

کیک تولد

دو هفته قبل، تعدادی از هموطنان با تجمع در مقابل سفارت امارات در تهران نسبت به ادعاهای این كشور درخصوص جزایر ایرانی واكنش نشان دادند. در این تجمع، بعد از قرائت بیانیه معترضان به مناسبت سی و هفتمین سال تاسیس امارات، در اقدامی جالب کیكی كه تدارك دیده شده بود را به سفیر این كشور تحویل دادند.

روی این كیك كه به دست شخص سفیر امارات رسید نوشته شده بود «كشور 7300 ساله ایران سی و هفتمین سال تولد شیخ‌نشین امارات را تبریك می‌گوید.»

در بیانیه ای هم كه نسخه‌ای از آن به دست آقای سفیر رسیده، نوشته شده بود «بدین وسیله به تمامی چپاولگران استعمارگر اعلام می‌داریم كه ایرانی همیشه پایدار و استوار در صیانت از تمامیت ارضی كشور و فرهنگ بی‌همتایش كوشنده و هرگونه تعرض به مردم و تمامیت ارضی كشور را با گرزی آهنین پاسخ خواهد داد.»

این تجمع به دنبال طرح مجدد ادعاهای بی‌اساس اماراتی‌ها در قالب بیانیه پایانی اجلاس سران عرب كه ماه گذشته در سوریه برگزار شد، صورت گرفت.

البته بلافاصله بعد از صدور بیانیه اعراب،سخنگوی وزارت خارجه ایران نسبت به آن واكنش نشان داد و ضمن رد ادعاهای واهی و بی‌اساس امارات، این بیانیه را سوال‌برانگیز و مداخله در امور داخلی ایران خواند و محكوم كرد.

حسینی همچنین اماراتی‌ها را به گفت‌وگو دعوت كرد تا سوءتفاهم آنها رفع شود اما او همچنین تاكید كرد كه جزایر سه‌گانه جزء لاینفك سرزمین ایران هستند. طرح ادعاهای مكرر اعراب در مورد جزایر ایرانی این واقعیت را به اثبات می‌رساند كه آنان نه‌تنها چیزی از تاریخ نمی‌دانند بلكه در مباحث حقوقی نیز تهی هستند و البته احتمال قوی‌تر این است كه این دو مورد را به خوبی می‌شناسند اما درصدد تحریف آن هستند؛ چرا كه در حقوق بین‌الملل با ثبات‌ترین و خدشه‌ناپذیرترین پیمان‌ها ، معاهدات مرزی هستند و مطابق كنوانسیون‌های بین‌المللی كشورهای عضو سازمان ملل تثبیت مرزها را"تضمین شده" پذیرفته‌اند؛ چرا كه نخستین اصل در حفظ صلح و امنیت بین‌الملل، خلل‌ناپذیر‌بودن معاهدات مرزی به شمار می‌رود.

در دوران پهلوی، به دلیل اینكه تعلق جزایر را به ایران قطعی و مسلم ‌دانسته می شد ضرورتی برای جمع‌آوری اسناد و مدارك مربوط به تعلق جزایر سه گانه به ایران احساس نشد و بدین ترتیب اقدام چندانی در این راستا و ارائه مدارک به محافل بین المللی و رسانه ای صورت نگرفت.

به واسطه همین كم‌كاری، برخی كشورهای عربی گمان كردند ایران سند و مدركی برای اثبات مالكیت خود بر جزایر در اختیار ندارد!

شخص محمد رضا شاه در كتاب" پاسخ به تاریخ "نوشته است: «یك روز قبل از اینكه انگلیسی‌ها به دلایلی خلیج فارس را ترك كنند، ایران حاكمیت خود را بار دیگر بر جزایر تنب كوچك، بزرگ و ابوموسی مستقر كرد.»

مرور تاریخ نشان می‌دهد شاه در جریان یك معامله با انگلیسی‌ها تن به جدایی بحرین از ایران داده است تا از این طریق بتواند زودتر اشغالگران را از جزایر ایرانی به بیرون براند، اما بعد از جدا شدن بحرین از ایران وعده‌ها هم به فراموشی سپرده شد.

این در حالی است كه در زمان اشغال جزایر ایرانی توسط بریتانیا هم با" برافراشته بودن پرچم ایران، برداشته شدن پرچم شارجه، حضور ایرانیان در جزایر و ارسال بیش از 30 یادداشت اعتراض به بریتانیا"، حاكمیت ایران بر آنها ملموس و قطعی بود.

محمدرضا شاه همچنین در كتاب "پاسخ به تاریخ" اشاره كرده است به علت اینكه اكثریت مردم بحرین، عرب بوده‌اند، اجازه استقلال آن را داده است ! اما او اشاره‌ای به تلاش اعراب برای برهم زدن تركیب جمعیتی بحرین نكرده و البته اعراب از این تاكتیك درباره جزایر سه‌گانه هم استفاده كرده‌ اند.

در سال 1992 نقشه اماراتی‌ها در تغییر تركیب جمعیتی جزایر لو رفت چرا كه در این سال گروهی از مردم هند و پاكستان كه در استخدام امارات بودند و نیز بیش از 100 آموزگار مصری با خانواده خود بدون اطلاع ایران قصد ورود به ابوموسی را داشتند كه ایران از ورود آنان جلوگیری كرد.
شواهدی نیز در دست است كه امارات به برخی اعراب مبالغ كلانی پرداخت می‌كند تا در ابوموسی زندگی كنند.

جزایر سه‌گانه ایرانی هم از نظر ژئوپلیتیك و هم از نظر استراتژیك حائز اهمیت هستند؛ چرا كه صادرات نفت ایران و 80 درصد تجارت خارجی ایران از طریق خلیج‌فارس و تنگه هرمز انجام می‌شود و علاوه بر این موقعیت جزایر تنب بزرگ و كوچك به نحوی است كه بخش اعظمی از نفت خام مورد نیاز جهان از میان این جزایر عبور می‌كند.
این تسلط استراتژیک از منظر نظامی نیز بسیار حائز اهمیت است. آنچه مسلم است جزایر سه‌گانه از گذشته تاكنون تحت كنترل ایران بوده‌اند و در حال حاضر نیز به طور كامل در اختیار ایران هستند و حتی كشتی‌هایی كه قصد عبور از آب‌های جزایر را دارند، موظفند دستورالعمل ایران را اجرا كنند.

پرواضح است كه منظور از ارائه سند و مدرك این نیست كه ایران برای هر وجب از خاك خود موظف باشد سند و مدرك ارائه دهد، با این حال اسناد و مداركی وجود دارد كه وابستگی و پیوستگی جزایر سه‌گانه را بر سرزمین ایران اثبات می‌كند.

گزارش‌های مختلفی توسط دولت بریتانیا وجود دارد كه در آن جزایر تنب بزرگ و كوچك و ابوموسی جزء خاك ایران معرفی شده‌اند و كارگزاران، سفرا و نمایندگان سیاسی این كشور در موارد متعدد كه ذكر جزئیات آن در این مطلب نمی‌گنجد، بر این امر صحه گذاشته‌اند.

جزایر سه‌گانه ،هزاران سال بخشی از ایران بوده اند .این جزیره ها از سال 1780 در اداره شیوخ لنگه قرار داشتند و در مقطعی نیز والی بوشهر اداره امور 3 جزیره را در دست داشته و بر همین اساس وزارت خارجه انگلستان در تمام نقشه‌های رسمی خود هر 3 جزیره را به رنگ پرچم ایران نشان داده است.

قدر مسلم آنكه خود اعراب بهتر از دیگران از نقشه‌های تاریخی و اسناد و مدارك تملك ایران به جزایر اطلاع دارند؛ می گویند كسی را كه خواب باشد می‌توان بیدار كرد اما كسی كه خود را به خواب زده باشد را هرگز نمی توان.

هشدار جدی درباره جزایر

شیخ زاید آل نهیان، وزیر خارجه امارات چندی قبل در اظهارنظری گستاخانه طرح موضوع اختلاف ایران و امارات در دادگاه لاهه را خواستار شده بود كه در این رابطه باید هشدار داد كه هرگونه پذیرش بررسی موضوع ادعاها در این دادگاه یك پیروزی بزرگ برای امارات محسوب می‌شود چرا كه توانسته‌اند ادعاهای خود را در جایگاه حقوقی و بین‌المللی به عنوان مناقشه و اختلاف ارضی طرح كنند .

علاوه بر این دادگاه‌های بین‌المللی در اختیار قدرت‌های بزرگ هستند و ثروت و دلارهای سرشار نفتی اعراب هم در صدور آرای دادگاه‌ها بی‌تاثیر نخواهد بود.

البته طبق مقررات بین المللی تا دو کشور ، توافق به ارجاع پرونده به دادگاه نکنند، دادگاه های بین المللی حق رسیدگی ندارند و تا کنون ایران درباره این تقاضای مکرر اعراب پاسخی جز"نه" نداده است زیرا این کار را مثل ان می داند که ایران چند بار ادعا کند که دوبی جزو استان هرمزگان است و سپس به اماراتی ها بگوید اگر اعتراضی دارید ، به دادگاه برویم!

توصیه‌ای به اعراب

مصلحت كشورهای عربی در این است كه ایران را در كنار خود ببینند و نه در مقابل خود؛ چرا كه نفوذ ایران در منطقه می‌تواند عرصه را به همسایگان كه توسعه‌طلبی ارضی در سر می‌پرورانند، تنگ كند.

به‌خصوص كشور امارات نباید موضوعی را دنبال كند كه هزینه‌های بالایی برای مردمش داشته باشد. اماراتی‌ها به خوبی از میزان سرمایه‌های ایرانیان در كشور خود اطلاع دارند و می‌دانند ایرانیان در هر شرایطی حفظ تمامیت ارضی را بر همه چیز ترجیح می‌دهند و این ارتباطی با جناح‌بندی‌های سیاسی و گرایش‌های حزبی و حتی رژیم های سیاسی حاکم بر ایران ندارد.

همچنین به نظر می‌رسد باید با توسعه امكانات آموزشی، صنعتی، ورزشی، خدماتی و نظامی در جزایر سه‌گانه به‌خصوص جزیره مسکونی ابوموسی که بیشتر هم مورد طمع قرار گرفته، زمینه رضایت‌مندی اهالی و ساكنان آنجا را فراهم كرد .

هشدار که شاهین با برهم زدن بالی مور را به خاک نشین نکند.