آیا ایران برای همه ایرانیان است؟ جمعیتی که آن‌ها را بخشی از جامعه نمی‌دانیم (فیلم)
آن‌ها می‌توانند مثل بقیه افراد جامعه حق یادگیری فراگیر را داشته باشند. یک زندگی عادی در کنار کسانی که هیچ مشکلی ندارند.
کد خبر: ۶۲۹۱۳۴
تاریخ: ۰۷ شهريور ۱۳۹۷ - ۱۴:۴۸
{$sepehr_media_802873_640_360}
عصر ایران؛ حسن و محسن ظهوری ـ وقتی می‌گوییم ایران برای همه ایرانیان است، واقعا به این جمله اعتقاد داریم؟ همه ایرانیان، یعنی حتی معلولان جسمی و ذهنی؟ در مراکز فراگیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، کودکان دارای معلولیت، در کنار کودکان سالم بازی و فعالیت می‌کنند و هیچ تفاوتی میان‌شان وجود ندارد. با هم قصه می‌خوانند، سفالگری می‌کنند، به تماشای فیلم می‌نشینند و برای اجرای تئاتر آماده می‌شوند.
در کدام رمان و داستان، یک معلول، شخصیت اصلی بوده؟ در سینما و تئاترمان چه؟ چرا فقط حضوری برای نمایش مصیبت و رنج دارند؟ چقدر کتاب برای نابینایان منتشر می‌شود؟ چند فیلم حداقل در رده سنی کودکان ناشنوا زیرنویس شده؟
گرچه آمار معلولان ایران به روز و دقیق نیست، می‌دانیم که حدود ۱.۵ میلیون ایرانی دچار معلولیت هستند. حدود ۱۰۰ هزار نابینا و کم‌بینا که می‌‌خواهند کتاب بخوانند. ۲۳۰ هزار نفر ناشنوا و کم‌شنوا که می‌توانند فیلمی را با زیرنویس ببینند. ۶۰۰ هزار فرد دارای معلولیت جسمی و حرکتی که نمی‌توانند از اتوبوس و مترو استفاده کنند و حدود ۳۵۰ هزار ایرانی دارای اختلال ذهنی که کمترین امکانات را برای زندگی معمولی دارند. از بحث مسئولیت اجتماعی هم بگذریم و حسابگرانه محاسبه کنید، آمار جمعیتی خوبی برای یک ناشر یا تهیه‌کننده فرهنگی در بخش خصوصی است که بتواند محصولش را به این بازار برساند. بازاری بی‌رقیب و بکر که آماده حضور یک سرمایه‌گذار است.
حداقل اینکه می‌توان به کمک کانون پرورش فکری آمد و حالا که مرکزی برای کمک به کودکان معلول وجود دارد، همان‌جا را تجهیز کرد.