نارسایی احتقانی قلب (CHF) و بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) دارای برخی علائم و عوامل خطر یکسانی هستند. بااینحال، این دو بیماری علل زمینهای و گزینههای درمانی متفاوتی دارند.
گرچه بیماری انسدادی مزمن ریوی ممکن است منجر به افزایش خطر نارسایی احتقانی قلب شود، اما این دو بیماری قسمتهای مختلفی از بدن را تحت تأثیر قرار میدهند. در این مقاله اطلاعاتی در مورد نارسایی احتقانی قلب و بیماری انسدادی مزمن ریوی و همچنین درباره ارتباط بین این دو بیماری توضیحاتی ارائه شده است.
بیماری انسدادی مزمن ریوی یک بیماری جدا از نارسایی احتقانی قلب است، اما این امکان وجود دارد که باعث نارسایی قلبی در فرد شود. بیماریهای شدید ریوی که شامل بیماری انسدادی مزمن ریوی نیز میباشند، از جمله مواردی هستند که میتواند منجر به نارسایی قلبی شوند. هنگامی که ریهها برای تولید اکسیژن کافی تلاش میکنند، بر قلب فشار بیشتری وارد میشود.
بسیاری از شرایط دیگر از جمله موارد زیر نیز میتوانند باعث نارسایی احتقانی قلب شوند که شامل:
اگرچه بیماری انسدادی مزمن ریوی ممکن است منجر به نارسایی احتقانی قلب شود، اما نارسایی احتقانی قلب نمیتواند مستقیماً باعث بیماری انسدادی مزمن ریوی شود.
سیگار کشیدن تا حد زیادی شایعترین علت ابتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی است. بااینحال، افراد غیرسیگاری به ویژه اگر در معرض خطر طولانی مدت محیط زیست مانند آلودگی هوا، گرد و غبار، بخار، دود سیگار و مواد شیمیایی باشند، میتوانند به بیماری انسدادی مزمن ریوی مبتلا شوند. در موارد نادرتر، یک بیماری ارثی که باعث کمبود پروتئینی به نام آلفا 1 میشود، میتواند منجر به بیماری انسدادی مزمن ریوی شود.
محققان چندین ارتباط بین بیماری انسدادی مزمن ریوی و نارسایی احتقانی قلب را متذکر شدهاند و نشان دادهاند که از ویژگیهای مشابهی برخوردار هستند از جمله:
همچنین، اگر تنفس باعث ایجاد فشار بیشتری بر قلب شود، بیماری انسدادی مزمن ریوی میتواند منجر به نارسایی احتقانی قلب شود. طبق یک مقاله ژورنالی در سال 2018، گفته شده که بیماری انسدادی مزمن ریوی و بیماریهای قلبی عروقی اغلب با هم اتفاق میافتند. نویسندگان خاطرنشان میکنند که شرایط هر کدام میتواند وضعیت دیگری را بدتر کند.
آنها همچنین میگویند که درمان مناسب بیماری انسدادی مزمن ریوی اغلب میتواند تأثیر مثبتی بر سلامت قلب و عروق داشته باشد که ممکن است احتمال ابتلای فرد به نارسایی احتقانی قلب یا شکل دیگری از بیماریهای قلبی عروقی را کاهش دهد.
منابع معتبر دیگری توصیه میکنند که تیمهای مراقبتهای بهداشتی، موظفاند افرادی را که تشخیص میدهند یکی از این شرایط را دارا هستند، موارد بهداشتی دیگر را باید برای آنها کنترل کنند. یک مطالعه در سال 2018 این خطر را نشان میدهد که متخصصان مراقبتهای بهداشتی برخی از علائم و نشانههای نارسایی احتقانی قلب را با بیماری انسدادی مزمن ریوی یا بیماریهای ریه دیگری اشتباه میگیرند.
نویسندگان پیشنهاد میکنند که طبقهبندی نادرست در ارائه حاد نارسایی احتقانی قلب ممکن است به دلیل همپوشانی علائم و عوامل خطر شرایط باشد.
یکی دیگر از عوامل بالقوه و گیجکننده این است که پزشکان ممکن است از همان ابزارها برای ارزیابی شرایط بیماری دیگر استفاده کنند.
بهعنوانمثال، یک آزمایش معمول برای بیماری انسدادی مزمن ریوی، دمیدن هوا در ابزاری است که به اسپیرومتر معروف است. اسپیرومتر حجم هوایی را که ریهها میتوانند در تعداد مشخصی از ثانیه آزاد کنند اندازهگیری میکند که به حجم بازدم (FEV) معروف میباشد. نمره FEV1، یک اندازهگیری کلیدی است که میزان هوایی را که فرد در 1 ثانیه بیرون میدهد، اندازهگیری میکند.
یک پزشک ممکن است عقیده داشته باشد که نمره FEV1 پایین وقتی ناشی از بیماری انسدادی مزمن ریوی است که در نتیجه شعلهور شدن نارسایی احتقانی قلب باشد.
بیماری انسدادی مزمن ریوی شامل سه بیماری اصلی انسدادی ریه است که همگی میتوانند باعث انسداد و کاهش جریان هوا شوند از جمله: آمفیزم، برونشیت مزمن و آسم. بیماری انسدادی مزمن ریوی سالانه حدود 16 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار میدهد.
علائم احتمالی بیماری انسدادی مزمن ریوی شامل موارد زیر است:
درمان بیماری انسدادی مزمن ریوی بر بهبود علائم و کند کردن روند پیشرفت بیماری متمرکز است. در بعضی موارد، ممکن است فرد تحت مراقبت تسکینی قرار گیرد. برخی از درمانهای رایج شامل دارو، جراحی، اکسیژن درمانی، توان بخشی ریوی و درمانهای تکمیلی میباشند.
جلوگیری از ابتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی در همه موارد ممکن نیست. بااینحال، منبع معتبری میگوید که بهترین راه برای کاهش خطر این است که سیگار را ترک کنید یا هرگز شروع نکنید. علاوه بر این، فرد باید تا حد امکان از مواد تحریککننده مانند آلودگی، مواد شیمیایی و دود اجتناب کند.
AHA توضیح میدهد که نارسایی احتقانی قلب، باعث کاهش میزان جریان خون از قلب میشود، به این معنی که قلب قادر به تأمین اکسیژن بدن نیست. این اختلال همچنین منجر به تهیه نسخه پشتیبان از خون در گردش خون وریدی میشود. خون میتواند در رگهای خونی ریهها جمع شده و باعث ایجاد اکسیژن در سایر نواحی بدن شود که باعث تورم میشود.
AHA همچنین بیان میکند که یک فرد ممکن است علائمی مانند موارد زیر را داشته باشد:
طبق گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، درمان نارسایی احتقانی قلب ممکن است شامل یک یا چند مورد زیر باشد:
در وهله اول فرد میتواند برای جلوگیری از نارسایی احتقانی قلب اقداماتی انجام دهد که این اقدامات شامل:
اگر فرد شروع به بروز علائم بیماری انسدادی مزمن ریوی یا نارسایی احتقانی قلب کرد و نتوانست تشخیص دهد، باید با پزشک تماس بگیرد. پزشک میتواند سابقه سلامتی فرد را بررسی کرده و او را از نظر هر دو بیماری آزمایش کند. فردی که با هر یک از این دو بیماری زندگی میکند باید با پزشک در تماس باشد تا علائم آنها را کنترل کند و اطمینان حاصل کند که این بیماری منجر به سایر موارد بهداشتی نمیشود.
بیماری انسدادی مزمن ریوی و نارسایی احتقانی قلب شباهتهای زیادی دارند، از جمله برخی از علائم مشابه و عوامل خطر.
بیماری انسدادی مزمن ریوی میتواند نارسایی احتقانی قلب را بیشتر احتمال دهد، اما نارسایی احتقانی قلب نمیتواند مستقیماً باعث بیماری انسدادی مزمن ریوی شود. در صورت مشاهده علائم تنفسی جدید مانند خسخس سینه یا مشکل در تنفس، فرد باید با پزشک خود صحبت کند. افراد میتوانند با کنترل وزن، ترک سیگار و رژیم غذایی مغذی و متعادل برای جلوگیری از هر دو بیماری اقدام کنند.