حسرت چهل ساله فوتبال ایران

عصر ایران ورزشی- حسرت فوتبال ما برای رسیدن به میدان المپیک آن قدر طولانی شده که بازخوانی روایت حذف های ما از مراحل مقدماتی المپیک، دیگر حس خاصی در ما برنمی انگیزد. اما شاید شنیدن خبر راهیابی دو رقیب آسیایی ما به جمع چهار تیم مرحله نیمه نهایی رقابت های المپیک، تلنگری باشد به مسئولان فوتبالی که گویا حذف شدن تیم امید فوتبال در مرحله مقدماتی المپیک را جزء لاینفک فوتبال ما می دانند.

در مرحله یک چهارم نهایی بازی های المپیک لندن، ژاپن با اقتدار مصر را شکست داد و کره جنوبی هم توانست از سد بریتانیا، میزبان مسابقات عبور کند تا دو نماینده شرق آسیا در جمع چهار تیم برتر المپیک قرار بگیرند.

به گزارش گل، ژاپن با برد قاطعانه 0-3 مقابل مصر،اولین تیم راه یافته به مرحله نیمه نهایی بود. کره جنوبی هم بعد از تساوی 1-1 با بریتانیا در پایان 120 دقیقه تلاش، در ضربات پنالتی این تیم را از پیش رو برداشت تا قاره آسیا، پرحضورترین قاره در مرحله نیمه نهایی این دوره از رقابتها باشد و این دو تیم نام آسیا را بالا ببرند.

حالا درمرحله نیمه نهایی این رقابتها، سه شنبه و در ساعت 17 به وقت لندن، مکزیک مقابل ژاپن قرار خواهد گرفت و در ساعت 19.45، کره جنوبی مقابل برزیل به میدان خواهد رفت.

اما این سوی آسیا، ما همچنان به فکر این هستیم که جام حذفی را برگزار نکنیم تا بتوانیم تمرینات تیم ملی را برگزار کنیم. بدیهی است که در چنین فضایی سخن گفتن از لیگ ها پویای جوانان و امید، بیهوده است. چون برای بستن تیم های بزرگ نیازی به پشتوانه های جوان نیست و تنها کافیست کار بستن تیم را به دلالان حرفه ای بسپاریم.

تیم ملی امید هم هربار که قرار شد در مسابقات شرکت کند، تشکیل می شود و بعد از چند بازی هم حذف خواهد شد. فرقی ندارد این حذف با حضور همه ستاره های یک نسل فوتبال در تیم ملی امید با مربیگری محمد مایلی کهن اتفاق افتاده باشد یا بر اثر سهل انگاری یا کارشکنی ها و بازی بازیکن دو اخطاره تیم امید در برابر عراق در زمان مربیگری علیرضا منصوریان.

نام این افراد و بازیکنانشان تنها بهانه ها را برای حذف شدن ما از مسابقات مقدماتی المپیک تغییر می دهد و در اصل ماجرا تفاوتی حاصل نمی شود. ما نه عادت داریم کار زیر بنایی کنیم و نه اصلا نیازی به این کار احساس می کنیم. تنها کامیابی های ما در فوتبال این است که باشگاه مورد علاقه مان در لیگ حریفان خود را شکست دهد و البته اگر این کار را در یک داربی انجام دهد شعف ما دو چندان خواهد شد.

در عرصه ملی هم کافیست تیم بزرگسالان ما به نیمه نهایی جام ملت های آسیا برسد و یا در جمع صعود کنندگان به جام جهانی از قاره آسیا قرار بگیریم. این ها سقف آمال و آرزوهایی است که ما برای فوتبال خود تعریف کرده ایم و از بخت خوب ما اکثر این خواسته ها نیاز به کار زیر بنایی ندارد.

بالاخره یا با پول های دولتی و یا به هر شکل دیگر تیم های باشگاهی را راهی لیگ می کنیم و از میان این همه بازیکن داخلی و حتی ایرانیان مقیم خارج یک تیم ملی که توان قرار گرفتن در جمع چهار تیم اول آسیا را داشته باشد، برای فوتبال کشور70 میلیون نفری ما غیر ممکن نیست.

اینگونه است که فوتبال ما با همه استعدادهایی که در آن وجود دارد، باید به "هم قاره" بودن با کره و ژاپن افتخار کند تا از آلام غیبت چهل ساله خود در میدان المپیک بکاهد. این سرنوشت فوتبالی است که با علم بیگانه است.

برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید

تماشاخانه

رازهای جالبی از تایتانیک که شاید هرگز درباره‌اش نشنیده باشید (فیلم)

تست موشک‌هایی با کلاهک‌های عجیب در کره شمالی (فیلم)

فیلم های دیگر