جنبشی فکری و فرهنگی و روشنفکرانه است که مدرنیته و مدرنیسم را نفی می‌کند و یا دست کم رویکردی تشکیک‌آمیز به ارزش‌های عصر مدرن دارد.

شناسایی دولت‌ها سنتی است که بویژه از دوران استقلال مستعمرات آمریکایی انگلستان و اسپانیا به بعد رایج شده است.

خروج از وضع طبیعی و ورود به وضع مدنی، نهادها و رویه‌هایی برای ادارۀ عادلانۀ اجتماع فراهم می‌آورد که در وضع طبیعی وجود ندارند.

خودگرایانِ اخلاقی عمدتا به دیگران بدی نمی‌کنند و از آن‌ها نمی‌توان انتظار چندانی برای خوبی کردن به دیگران داشت. اخلاقی‌زیستن آن‌ها جنبۀ سلبی دارد. یعنی در تعامل با دیگران مرتکب فعل اخلاقی قبیح نمی‌شوند؛ اگرچه نیکوکاری چندانی هم در قبال دیگران ندارند.

در تاریخ فلسفۀ اخلاق بحث‌هایی دربارۀ این پرسش وجود دارد که آیا دگرخواهی امری عقلانی است یا ریشه در احساس و عاطفه دارد؟

درگیری‌های سیاسی فقط وقتی به قانون اساسی مربوط می‌شوند که دگرگونی‌طلبان می‌کوشند قواعد بازی سیاسی را تغییر بدهند، نه اینکه صرفا آن را اصلاح کنند.

از نظر تلافی‌گرایان، ملاحظۀ اصلی در توجیه مجازات این است که بزهکار سزاوار مجازات شدن است. اگر مجازات مجرمان اثر بازدارنده‌ای بر دیگران دارد یا اگر مجرمان را به اصلاح خویش به نحو اخلاقی برمی‌انگیزد، این امور نتایج بسیار مطلوبی هستند، اما دلایل اخلاقی مجازات نیستند.

اسطورۀ گایا کرۀ زمین را ارگانسیم زنده‌ای توصیف می‌کند که بیش از هر چیز نگران بقای خود است.

حسین بشیریه، پوپولیسم را "توده‌انگیزی" معنا کرده است و به نظر می‌رسد این دقیق‌ترین ترجمۀ واژۀ پوپولیسم باشد.

در فدراسیون، ایالت‌ها فقط "حاکمیت داخلی" دارند، آن هم به نحو مشروط.

اصطلاح "جهان سوم" اکثر کشورهای آمریکای لاتین و آسیا و آفریقا را در بر می‌گیرد. بیشتر این کشورها سابقۀ استعمارزدگی دارند و بیش از دوسوم کشورهای عضو سازمان ملل را تشکیل می‌دهند. این واژه امروزه کمتر به کار می‌رود چراکه در گذر زمان بار معنایی تحقیرآمیزی پیدا کرد.

در ایران سازمان چریک‌های فدایی خلق مهم‌ترین گروه انقلابی متاثر از کاستروئیسم بود.

طیف گسترده‌ای از عوامل تاریخی، فرهنگی، جغرافیایی، اقتصادی و سیاسی، موازنۀ بین تمرکزگرایی و تمرکززدایی را در درون دولت بوجود می‌آورند. مهم‌ترین این عوامل، ساختار قانون اساسی است.

در این جنگ، طرفین نزاع همۀ منابعی را که در اختیار دارند، اعم از منابع انسانی و نظامی و صنعتی، صرف نمی‌کنند. "جنگ محدود" مفهوم مخالف "جنگ کامل" یا "جنگ تمام‌عیار" است.

نظامیان غالبا مایل‌اند نشان دهند که مداخله‌شان در سیاست، انگیزه‌ای ملی دارد. مثلا پایان دادن به فساد، از بین بردن اختلافات و یا دفاع از ملت. اما واقعیت این است که همیشه منافع صنفی و حرفه‌ای هم جزو انگیزه‌های نظامیان برای اقدام به کودتا است. همچنین جاه‌طلبی‌های سیاسی نیز در این امر دخیل‌اند.

واژۀ هرمنوتیک (hermeneutica) را یوهان کُنراد دانهاور، الهیات‌دان استراسبورگی، برای اشاره به "فن تفسیر" ابداع کرد اما مهم‌ترین هرمنوتیسین در این سده ها گادامر بوده است.

مشکل تعریف "منافع عمومی" از این جا ناشی می‌شود که منافع عمومی یعنی منافع همگانی. معمولا وقتی از منافع عمومی سخن به میان می‌آید، این مفهوم به معنای منافع اکثریت یا منافع جمع کثیری از مردم به کار می‌رود.

می‌توان گفت دیکتاتوری‌ها بازی‌های یک‌نفره هستند ولی دموکراسی‌ها بازی‌های چندنفره‌اند. هر بازی چندنفره طبعا نیازمند ائتلاف است.

توانایی نظام‌های چندحزبی این است که موجب کنترل و تعادل درونی در حکومت می‌شوند و به سود مذاکره، سازش و رسیدن به توافق‌ عمل می‌کنند.

از منظر برخی منتقدین، بهتر آن است که نظام دوحزبی به حکومت حزبی منتهی نشود و از حیث رعایت ارزش‌های دموکراتیک ،وضع آمریکای دوران اوباما به مراتب بهتر از وضع بریتانیای دوران تاچر است.