.png "عصر ایران")
۰۵ ارديبهشت ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۷:۴۶
غول‌های آهنی در مزارع: نگاهی به فرآیند تولید تراکتورهای غول پیکر (فیلم) 
سلبریتی ها و سندروم فتوشاپ سازی/ در حاشیۀ بیماری ترانه علیدوستی بعد از سوپرکاپ در عربستان؛ مسابقات لالیگا در آمریکا! اردوغان : روابط تجاری ترکیه با اسرائیل متوقف شد کمک دولت اسپانیا به رئال مادرید برای خرید امباپه مالک جدید استقلال: به کمتر از قهرمانی آسیا رضایت نمی دهیم عراق حذف شد؛ صعود میزبان به نیمه نهایی جام ملت های فوتسال با بردی نفس گیر نماینده ژاپن با برد در ضربات پنالتی فینالیست آسیا شد حماس : تصمیمی برای انتقال به سوریه نداریم شهربانو منصوریان طلایی شد آستیپالیا ؛ اینجا 3 هزار نفر جمعیت دارد و فوق العاده دیدنی است (+تصاویر) برگزای بازی پرسپولیس و آلومینیوم بدون حضور بانوان هوادار خطیر: واگذاری استقلال بزرگ ترین اتفاق بعد از قهرمانی آسیا بود مدیرعامل باشگاه پرسپولیس: دایی؟ اوسمار گزینه اول ماست زنانی که در دام «پیج اینستاگرام مادر» افتادند رد پای پرسپولیس در شکست پروژه بزرگ فوتبالی عربستان!
وبگردی
خيلي دوست داشتم
سعي ميكردم باهاشون خوش باشم
خیلی دوران خوبی بود خیلی
بازیو.
درست ميشه!
این قصه سر دراز دارن.
اون موقع هر مادری واسه تمام بچه های کوچه مادری میکرد- حالا یه مادر بزور تک بچه خودشو رسیدگی میکنه و تازه میگه: "...تموم عمرم پای بچه ها! تلف شد."
من یه دونه کارت هواپیماهای شکاری داشتم، تو 8 سالگی عاشق نیروی هوایی شده بودم.
خيلي دوست داشتم
سعي ميكردم باهاشون خوش باشم
اون موقع ها در دوران جنگ بچه ها شادتر و متحد بودند ولی الان بچه ها تو یه اپارتمان کوچک بدون حیاط و حوض و باغچه چه دوران بدی دارند
واقعا دلم برای بچه های خودم می سوزه که لذت چرخ بازی در حیاط را ندارند
یادش بخیر
بعضی وقتا سر وزن ماشین دعوا مي شد که بايد زياد باشده يا کم
ما هم پيشرفت رو دوست داريم ولي شما تا زماني كه در ايران زندگي نكني نميتوني بفهمي كه چرا ما يه ماشين درست وحسابي نساختيم
نه کامپیوتری نه....
بیچاره ها عقب مونده فرهنگی ان اینجور چیزا رو اصلا درک نمیکنن!!!!!!!!!!!!!دی
ياد ايام بخير روزگار شيريني بود دهه 60
این کارت یا به قول معروف دوران کودکی که ما میگفتیم " پاستور" نه پاسور موید یک واقعیت بود .
اینکه در اوایل انقلاب افکار فرهنگی خوبی برای جایگزنی این قبیل بازیها بجای الات قمار زمان شاه"به اصطلاح پاسور وغیره " تلقی میشد میخواهم نتیجه گیری کنم که افکار مسئولان فرهنگی در بدو انقلاب بسیار بازتر وبهتر ار الان بوده یعنی آنها برای آلات جایگزین معرفی میکردند نه الان که فقط میگویند انجام ندهید وکار به جایگزینش ندارند.
مادرم وقتی میخواست برادر کوچکترم و تنبیه کنه کارتای بازیشو میگرفت و اجازه رفتن توی کوچه رو نمیداد چقدر بچه ها زنگ در حیاط و میزدند و خواهش میکردن که مادرم اجازه بده برادرم با اونها باشه .......... اما حالا چی فقط چشم وهم چشمی ..............
کلا چرا ما ایرانی ها دوران خوشی نداشیتیم؟
مرسی
روزگار عجب کاری با ما کرد.چه روزگاری بود.بی خیال دنیا بودیم.دنیامون کوچیک بود به اندازه همین عکسها
این قسمت از شعر آقای عبدالملکیان تو ذهنم بال گرفت:
ساده با تو حرف می زنم
مثل آب با درخت
مثل نور با گیاه
مثل شب نورد خسته ای با نگاه ماه
ساده با تو حرف می زنم
ناگهان مرا چرا چنین به نا کجا کشانده اند ؟
چیست این که خیره مانده ای این چنین
مات ومضطرب
درنگاه من
من نه !
این نه من !
نه نیستم !
این غریب
این غریبه ی شکسته
کیستم ؟
مادرم کجاست ؟
من کلاس چندمم ؟
دفترم
کتاب فارسی
جزوه های خط من کجاست ؟
من چرا چنین هراسناک ومضطرب
من که در کلاس جزو بچه های خوب بوده ام
ساکت وصبور
من همیشه گوش داده ام
دفتر مرا نگاه کن
بارها و بارها بی غلط نوشته ام
آب
آذر
آفتاب
مشق های من مرتب است
موی سر
و ناخنم
پس چرا چنین
این غریب
این غریبه
در حصار قاب آینه
این که شانه می کشد به موی خویش کیست ؟
شانه ، من کلاس چندمم ؟ ...
...
خاطرتون شیرین ...