مجله بخوانیم؛ ادای دِین به ایرانِ دَرّودی و کامبیز درم‌بخش در «تجربه»

بنای ما در این معرفی‌ها نه تبلیغ یک ماه‌نامۀ خاص که تشویق به مجله‌خوانی است تا این سنت و عادت در روزگار چیرگی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی از سرمان نیفتد

عصر ایران؛ سروش بامداد- همین که در وانفسای کاغذ 30 هزار تومانی شمارۀ سوم دورۀ جدید ماه‌نامۀ «تجربه» به موقع و در آغاز آذرماه منتشر شده کاری است کارستان چه رسد به این که برای اهل فرهنگ و هنر و ادبیات، سفره‌ای رنگین گسترده باشد تا هر که به فراخور بهره ببرد.

این شماره البته بیشتر ادای دِین است به دو هنرمند تازه درگذشته در ایران: ایرانِ دَرّودی و کامبیز دِرم‌بخش. به همین خاطر تصویر خانم درودی روی جلد است و هنرمندانی چون علی‌اکبر صادقی، حسین محجوبی و دیگران دربارۀ او گفته‌اند و گزارشی با عنوان «موزه؛ آرزوی به محاق رفتۀ ایران»، نگاهی دارد به سرنوشت تلخ آرزوی هنرمند برای تبدیل خانه‌اش به موزه. آرزویی که البته تحقق نیافت. حق مطلب دربارۀ کارتونیست فقید -‌درم‌بخش- نیز ادا شده است.

گفت‌و‌گوی ماهِ نشریه اختصاص دارد به نشستی با جعفر مدرس‌صادقی و به بهانۀ کتاب تازۀ او -«سه استاد»- که در مدت کوتاهی به چاپ دوم رسیده است و هم برای علاقه‌مندان خود مدرس صادقی جالب است و هم دوست‌داران و منتقدان ابراهیم گلستان که یکی از «سه استاد» مورد نظر مدرس‌صادقی است و دو دیگر، شمیم بهار است و قاسم هاشمی‌نژاد.

پرونده های پرو‌پیمانی دربارۀ سریال «بازی ماهی مرکب»، فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی و گفت‌و‌گویی بلند با حمید متبسم دربارۀ زندگی هنری این موسیقی‌دان از بخش‌های دیگر مجله است.

تجربه برای دوست‌داران و اهل تئاتر هم هر شماره رهاورد دارد و گفت‌و‌گوی مفصل با لالۀ تقیان دربارۀ فضای تئاتر در پیش و سال های اولیۀ بعد ازانقلاب، برای تئاتری‌ها جذاب است.

از ویژگی‌های دورۀ جدید، اضافه شدن بخشی با عنوان «مطالعات ایرانی» است که برای دوست‌داران زبان فارسی که به دنبال مباحث تخصصی هستند می‌تواند مفید و قابل استفاده باشد.

چون بنای ما در این معرفی‌ها نه تبلیغ یک مجله خاص که تشویق به مجله‌خوانی است تا این سنت و عادت در روزگار چیرگی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی از سرمان نیفتد،به مرور کلی بسنده می‌کنیم و به نقل قسمت‌های مختلف نمی‌پردازیم ولی برای این که این یادداشت برای مخاطبانی که مجله را نمی‌خوانند نیز نکته‌ای داشته باشد اشاره به نکته هایی در مطلبی خواندنی (صفحۀ 133) با عنوان «آخرین دوئل در فرانسه» مناسب است تا بدانیم:

در فاصلۀ 1588 تا 1608 تنها در فرانسه 10 هزار نفر جان خود را بر سر «دوئل» گذاشتند و چهره‌های مشهور دنیای سیاست، ادبیات و هنر در آن روزگار دست‌کم یک بار دوئل کرده‌اند: ویکتور هوگو، امیل زولا، مارسل پروست، الکساندر دوما، کارل مارکس، چارلز دیکنز، آبراهام لینکلن و الکساندر پوشکین.

به نوشتۀ «فرشین کاظمی‌نیا» آخرین دوئل رسمی و ثبت شده در فرانسه 20 آوریل 1967 بین دو سیاست‌مدار رخ داد: شهردار مارسی ویک نماینده که چون عذرخواهی نکرد شهردار خواستار دوئل شد و به رغم مخالفت «دوگل» دوئل کردند هر چند پس از جراحت دست کشیدند.