با این رویداد خجسته ، ضریب برخورداری از نعمت برق در ایران به عدد "صد در صد" نزدیک شد و اینک تنها دو دهم درصد ایرانی ها که عمدتاً در روستاهای زیر 20 خانوار زندگی می کنند یا کوچ رو هستند، برق ندارند که با روند موجود و بهره گیری از توانمندی ها و امکانات "تولید برق از خورشید" می توان امیدوار بود که روزی آن دو دهم درصد نیز مانند سایر هموطنان خود ، از حق "برق" بهره مند شوند.
برق رسانی به مناطق روستایی با برق رسانی به واحدهای جدیدالاحداث در شهرها ، تفاوت عمده ای دارد.
برای برق رسانی به روستاها ، باید زیر ساخت های مجزایی تدارک دیده شود و شبکه توزیع به کابل ها ، ستون ها ، ترانسفورماتورها و تجهیزات پرشمار جدید مجهز گردد تا برق به فلان روستای دور دست منتقل گردد ولی در شهرها ، نیاز به تجهیزات و هزینه های جدید تا این اندازه نیست.
اگر بخواهیم دقیق تر به موضوع بنگریم می توانیم به عدد اعلام شده از سوی وزیر نیرو درباره هزینه برق رسانی به روستاها استناد کنیم که طبق آن ، هزینه برقدار شدن هر خانوار روستایی برای دولت ، 2 میلیون تومان است در حالی که این رقم در شهرها ای بسا از چند ده هزار تومان فراتر نمی رود.
همچنین در حالی که اکنون تنها 18 درصد مشترکان برق کشور روستایی هستند برای برق رسانی به آنها 55 درصد شبکه های توزیع کشور در روستاها احداث شده است که نشان دهنده عزم واقعی دولت برای خدمت به قشر مولد و زحمتکش جامعه یعنی روستاییان است.
البته ناگفته نماند که برق رسانی به روستاها ، به معنای کامل کلمه "نهضت" ی است که از بدو پیروزی انقلاب اسلامی با جدیت آغاز شده است به گونه ای که به طور متوسط در هر روز 5 روستای کشور برقدار شده است که یک رکورد افتخار آفرین برای جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود.
این نکته ای است که محمود احمدی نژاد ،ریاست محترم جمهور نیز در آیین برقدار شدن آخرین روستای بالای 20 خانوار کشور به درستی به آن اشاره کرد و گفت که این ،"افتخاری برای نظام و مردم و انقلاب" است و نه فقط امتیازی مثبت در کارنامه دولت های نهم و دهم که او ریاست شان را عهده دار بوده است.
با این حال ، انصاف حکم می کند در کنار تقدیر از همه دولت هایی که در طول سال های گذشته ، در عرصه برق رسانی به روستاها خدمات ارزنده ای داشته اند ، از دولت احمدی نژاد نیز به دلیل استمرار قدرتمند این حرکت و به ثمر رساندن آن تجلیل شود ، چه آن که فارغ از گرایش های سیاسی ، باید قدر خدمت را به ویژه اگر متوجه محرومان باشد ، دانست و به کسانی که عمر و انرژِی شان را مصروف خدمت به مردم می کنند ،از هر گروه و جناح که باشند "خداقوت و خسته نباشید" گفت.