این پروژه همچنین از اکوسیستمهای منحصر به فرد آسیای مرکزی محافظت میکند. وزارت صنعت، معدن و زمین شناسی ازبکستان این نشست را ستایش کرد و توضیح داد که این "گامی مهم" برای ادامه گفتوگوی ایالات متحده و ازبکستان در مورد "اکتشاف، معدن و توسعه زنجیره محصول با ارزش افزوده" است.
دو ماه بعد، واشنگتن و تاشکند مشارکت استراتژیک (SPD) را کلید زدند؛ مشارکتی که در آن مواد معدنی مهم به طور برجسته مورد بحث قرار گرفت. به گفته وزارت امور خارجه ازبکستان، دو طرف «زمینههای همکاری جدید، از جمله تولید مواد معدنی حیاتی و نوسازی زیرساختهای گاز طبیعی ازبکستان را جشن گرفتند».
این موسسه مطالعاتی در ادامه یادداشت خود آورد: ازبکستان یکی از اعضای «مشارکت امنیت معدنی (MSP) است که هدف آن تبدیل شدن به بستری برای همکاری در زمینه مواد خام حیاتی (CRM) است که برای انتقال سبز و دیجیتال جهانی «حیاتی» هستند».
عضویت ازبکستان در این فرایند در کنار کشورهای دیگری که دارای چنین منابع معدنی کمیابی هستند برای ایالات متحده و اتحادیه اروپا به سان کارت برنده است. علاوه بر ازبکستان، قزاقستان و ازبکستان هم عضو مشارکت امنیت معدنی هستند.
این در حالی است که واشنگتن همچنین از طریق ابتکارات دیگر، تلاش دارد تا مواد معدنی آسیای مرکزی را در انحصار خود قرار دهد. به طور خاص، افتتاحیه گفتگوهایی در باب منابع معدنی حیاتی در فوریه که موجب شد تا پنج کشور آسیای مرکزی و ایالات متحده کنار هم تعریف شوند.
به باور ناظران، هدف این نشست مشارکت در زنجیره تأمین مواد معدنی حیاتی جهانی و تقویت همکاری اقتصادی و انتقال انرژی پاک است و در عین حال از اکوسیستمهای منحصر به فرد آسیای مرکزی هم حراست میشود.
برگ برنده آسیای مرکزی
به نوشته ژئوپلتیکال مانیتور، واشنگتن تنها بازیکنی نیست که از ازبکستان برای تامین منابع معدنی مورد نیازش بهره برداری میکند. آوریل گذشته، اتحادیه اروپا و تاشکند تفاهمنامهای را برای راهاندازی یک شراکت استراتژیک در زمینه مواد خام حیاتی به منظور تضمین عرضه متنوع و پایدار مواد معدنی حیاتی برای انتقال سبز و دیجیتال در اتحادیه اروپا و ازبکستان امضا کردند.
ازبکستان در حال حاضر به خاطر ذخایر نفت و گاز خود شناخته شده است. با این حال، این کشور همچنین دارای مقادیر قابل توجهی مواد معدنی حیاتی و عناصر کمیاب خاکی از جمله ژرمانیوم و سیلیکون است. این کشور همچنین در میان ده تولیدکننده برتر اورانیوم، رنیوم و تلوریم در جهان قرار دارد.
با این همه، علم ایالات متحده در مورد مواد معدنی در ازبکستان و بقیه آسیای مرکزی محدود است و از همین رو هرگونه همکاری استراتژیک نیازمند فرایندی شفاف، تحقیق و بررسی بیشتر است. گزارش سال 2018 سازمان زمین شناسی ایالات متحده اغلب تجزیه و تحلیلهای خود را در این باره اعلام میکند. این گزارش به 87 مکان در ازبکستان اشاره دارد که سرشار از عناصر خاکی کمیاب و مواد معدنی حیاتی غنی است.
ارزش صنعت زمین شناسی داخلی این کشور در سال 2023 به 11 میلیارد دلار رسید و تاشکند مطمئناً خواهان افزایش این میزان است. در آوریل گذشته، شوکت میرضیایف، رئیس جمهوری با مقامات محلی دیداری در سطح عالی داشت تا در مورد حال و آینده صنایع معدنی و متالورژی رایزنی داشته باشد.
در این نشست بر لزوم گسترش توسعه ذخایر موجود و اکتشاف ذخایر جدید مواد خام حیاتی تاکید شد. در مورد پروژههای خاص، دولت میخواهد برنامهای از پروژههای امیدوارکننده به ارزش 500 میلیون دلار در زمینه فلزات خاکی کمیاب ایجاد کند.
این برنامه شامل جذب «موسسات و مراکز تحقیقاتی پیشرو» برای تأکید بر رویکرد علمی برای یافتن و بهرهبرداری از ذخایر است. به باور ناظران، از منظر ایالات متحده دسترسی به مواد معدنی حیاتی یک اولویت است. با توجه به بیاعتمادی دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا به دولت چین، منطقی است که فرض کنیم دولت جدید، همراه با کنگره تحت رهبری جمهوری خواهان، نسبت به اتکا به پکن برای مواد معدنی حیاتی محتاط بوده و به دنبال مشارکت و همکاری با آسیای مرکزی خواهد بود.
توافق نامههایی برای اطمینان از اینکه ایالات متحده از منابع معدنی قلب آسیا بهرهمند خواهد شد هم امضا شده است. مرکز مطالعات استراتژیک و بینالمللی (CSIS)، یک مرکز تحقیقاتی مستقر در واشنگتن دی سی، در اواخر سال 2024 خلاصهای از سیاستها را منتشر کرد که در آن هفت توصیه در مورد مواد معدنی حیاتی ارائه شد و همزمان به فعل و انفعالهای شرکای بینالمللی ایالات متحده میپردازند.
به طور خاص مدیر برنامه امنیت مواد معدنی حیاتی CSIS، گسترش قابلیتهای داخلی و در عین حال تقویت مشارکتهای استراتژیک جهانی، گسترش فهرست ذینفعان برای مشوقهای معدنی فعلی و آتی، اصلاح شرکت مالی توسعه بینالمللی ایالات متحده به منظور «تامین مالی بهتر پروژههای معدنی» را توصیه کرد.
او همچنین بر انتصاب «سریع» سفیران مؤثر برای فعالیت در حوزههای غنی از مواد معدنی تاکید کرد. در حالی که نام ازبکستان در خلاصه سیاست فوق نیامده، در این تحلیل به قزاقستان همسایه اشاره شده که همچنین غنی از مواد معدنی حیاتی و عناصر خاکی کمیاب است. در این میان، با توجه به بینظمی جهانی و تنشهای مداوم بین قدرتهای جهانی (هسته ای)، تقویت زنجیرههای تامین موجود و توسعه زنجیرههای جدید برای دسترسی به مواد معدنی حیاتی و عناصر کمیاب خاکی ضروری است.
از زمان انتخابات آمریکا، تحلیلهای متعددی در این زمینه منتشر شده است. به عنوان مثال، تحلیلهای متفاوتی به روابط ایالات متحده و آفریقا و دسترسی به مواد معدنی حیاتی این قاره در طول دولت دوم ترامپ میپردازد.
ازبکستان از نظر جغرافیایی بسیار دور از ایالات متحده قرار دارد، بنابراین اصطلاح نزدیک به ساحل صدق نمیکند. با این حال، نشستها و توافقهای اخیر بین واشنگتن و تاشکند نشان میدهد که دولت ایالات متحده نه تنها به دنبال تامینکنندگان داخلی و منطقهای منابع معدنی است، بلکه به دنبال جذب شرکای دیگر، حتی شرکای آن سوی جهان است.
باید منتظر ماند و دید که آیا دولت دوم ترامپ از یک استراتژی کل نگر با سطوح مختلف برای دسترسی به مواد معدنی حیاتی و عناصر خاکی کمیاب حمایت میکند یا خیر. تاشکند میخواهد صنعت معدن خود را بهرهبرداری و گسترش دهد. با این حال، بررسیهای بیشتری برای یافتن ذخایر محلی مورد نیاز است.
علاوه بر این، برای انتقال محصولات استخراج شده از کشورهای آسیای مرکزی، مانند ازبکستان، به بازارهای بینالمللی، از جمله مشتریان بالقوه در ایالات متحده، به زنجیرههای تامین قابل اعتماد نیاز است.