فریبا کوثری گفت: خاطره جالبی برایتان بگویم، توی در مسیر تندباد با خانم ریاحی که بیرون میرفتیم، به هر جهت پیشکسوت بودند و همه ایشان را میشناختند، اگر بدانید مردم در شیراز چکار میکردند؛ بغلشان میکردند، با ایشان عکس میگرفتند، من را کسی نمیشناخت، من هم یک گوشه می ایستادم و نگاه می کردم.
یک شب که در اتاق با هم نشسته بودیم گفتم که خانم ریاحی خیلی برایم جالب بود که مردم شما را می بینند و بغلتان می کنند، چه حسی به شما دست می دهد؟
خیلی خوشحال می شوید، خیلی حالتان خوب می شود. خانم ریاحی گفت که این یک حس طبیعی است، ولی اگر که تو را نشناسند و با تو عکس نگیرند و به تو سلام نکنند آن موقع خیلی ناراحت می شوی. سعی کن همیشه طوری زندگی کنی، طوری کار کنی که مردم به سمتت بیایند و دوستت داشته باشند.