فیلم گزارش را اینجا ببینید
عصر ایران ــ مرداد امسال بار دیگر با فهرستی طولانی از زنکشیها پایان یافت؛ زنانی که نه در تصادف و حادثه، بلکه در خانه و به دست نزدیکترین افراد زندگیشان کشته شدند.
در طول یک ماه گذشته، دستکم چندین زن و دختر در نقاط مختلف کشور قربانی خشونت خانگی و قتلهای موسوم به «ناموسی» شدند.
کوار (فارس): سوگند پاکدل، دختر جوان، در جشن عروسی پسرعمویش به ضرب گلوله عموی خود کشته شد.
فیروزکوه: زنی ناشناس بر اثر شلیک همسرش جان باخت.
بابل: شیدا کاردگر، دختر ۱۵ ساله، پس از رد کردن خواستگارش با ضربات چاقو به قتل رسید.
شهربابک (کرمان): زهرا شکاری، ۱۷ ساله، به دست داماد خانواده و با همدستی خواهر و سایر نزدیکانش کشته شد؛ انگیزه قتل «ناموسی» اعلام گردید.
پیرانشهر: بیانه فخریتبار به دست برادر خود کشته شد، با همان برچسب قدیمی «ناموس».
کرمانشاه: محدثه میرزایی، ۳۰ ساله، قربانی خشونت همسر سابقش شد.
محمودآباد: فاطمه مازیار، زن میانسال، بر اثر شلیک شوهرش به مرگ مغزی دچار شد.
زاهدان: نسیبه تفکری به دست پدرش به قتل رسید.
نیشابور: زنی جوان قربانی خشونت همسرش شد.
الیگودرز: زن ۷۲ سالهای به دست همسرش کشته شد.
این پروندهها، که تنها مربوط به یک ماه هستند، قربانیانی از ۱۵ تا ۷۲ سال را شامل میشوند. وجه مشترک آنها، خشونت خانگی و توجیههایی است که با عنوان «غیرت»، «ناموس» و «مالکیت بر زن» تکرار میشوند.
پرسش اینجاست که تا چه زمانی زنکشی باید بخشی ثابت از خبرهای هر ماه در کشور باشد؟