عصر ایران- این خودروی مفهومی، نمایشگر نگاه رادیکال ایتالدیزاین به آینده سوپراسپرتها بود. این خودرو هیدروژنی نام عجیب و غریبی داشت که علت آن به دو مساله مربوط می شود؛ «Vadò» نام منطقه صنعتی در Moncalieri است که از سال ۱۹۷۴ دفتر مرکزی Italdesign در آن واقع است.
همچنین به کلمهٔ ایتالیایی vado (به معنای «میروم») اشاره میکند و حرف «H» مربوط به هیدروژن است.
در این طرح فرمان سنتی وجود ندارد؛ به جای آن دو جویاستیک روی دستههای کنار صندلیها تعبیه شدهاند که از طریق سیستم «by-wire» (یعنی کنترل الکتریکی بدون اتصال مکانیکی مستقیم) عمل میکنند.
در بخش پیشرانه نیز از گیربکس ۷ سرعته BMW با شیفت متوالی (SMG / نیمه خودکار) و انجین از نوع ۱۲ سیلندر BMW با سوخت هیدروژن استفاده شد. در خودرو مذکور به جای استفاده از فولاد سنگین، از کامپوزیتها یا آلیاژهای سبک مشابه با هواپیماها استفاده شد.