عصرایران - روزنامه کیهان ، در یادداشتی که روز چهارشنبه منتشر کرده ، با انتقاد از رواج نام های غربی در نامگذاری برخی کالاها و اماکن خدماتی ، خواستار عزم جدی مسوولان و مردم برای پاسداشت اسامی ایرانی شده است.
این ، البته دغدغه نیکویی است که ما نیز با کیهان در آن همداستانیم ، چه آن که اگر قرار باشد هر فروشگاهی که در گوشه ای از شهر سر بر می آورد یا هر کالایی که در این مملکت تولید می شود ، نام غیر ایرانی به خود گیرد ، آنگاه دیگر باید رفته رفته شاهد هویت زدایی در سطح عمومی جامعه شد و این در حالی است که زبان ها و گویش های زیبای ایرانی از فارسی و ترکی و کردی گرفته تا لری و گیلکی و بلوچی و ... همگی از ظرفیت های بالایی برخوردارند و با کلمات زیبا
و خوش آهنگ شان می توانند عهده دار مسوولیت هایی مانند نامگذاری های جدید نیز بشوند.
با این حال آنچه باعث شد این چند سطر به رشته تحریر درآید ، نقدی است بر برخی مصداق هایی که کیهان نام برده و خواستار جلوگیری از استفاده از آنها شده است. این روزنامه در عین حالی که بر لزوم استفاده از اسامی ایرانی تاکید کرده ،استفاده از نام هایی مانند پاسارگاد ، کوروش و داریوش را حرکتی ارتجاعی دانسته و از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، شهرداری ها و صدا و سیما خواسته است در این باره حساس باشند و این در حالی است که اینها ، از اصیل ترین نام های ایرانی به شمار می روند.
درست است که استفاده بی رویه از نام های غیرایرانی در جامعه ایرانی ، اتفاق نامبارکی است اما با چه استدلالی نام های ایرانی مانند کوروش را می توان در کنار اسامی خارجی مانند ايزي لايف، لئوپارد، بيگ سي و ... -که کیهان به این اسامی نیز انتقاد کرده - گذاشت و همه را به یک چوب راند؟
آیا جز این است که کوشیده شده ، قبح به کارگیری نام های غیرایرانی به نام های ایرانی اصیل هم تسری داده شود؟
متأسفانه جریانی در کشور وجود دارد که در صدد "تاریخ زدایی" از ایران است و با هر آنچه به تاریخ کهن ایرانیان مربوط است ، می ستیزد.
این در حالی است که در جهان امروز ، همه ملت ها می کوشند سابقه تاریخی و تمدنی خود را پررنگ تر کنند و بدین ترتیب ریشه دار بودن شان را به رخ دیگران بکشند و در این مسیر ، حتی از تکه ای استخوان یا کوزه ای شکسته و سکه ای رنگ و رو رفته که نشان از گذشته هایشان داشته باشد ، نمی گذرند ولی در اینجا بعضی ها دوست دارند کل تاریخ چند هزار ساله ملت ایران ایران را با همه مظاهر تمدنی اش از صحنه روزگار محو کنند و حتی به چند نام باقی مانده از گذشته های این سرزمین نیز رحم نمی کنند و حضور این نام ها را ، هر چند کم فروغ بر نمی تابند!
جالب اینجاست که همین ها در مواجهه با خارجی ها ، به تمدن کهن ایران اشاره و بدان فخر می فروشند ولی در داخل ، کمر همت به نابودی همین تاریخی بسته اند که در خارج بدان مباهات می کنند و این تناقض از عجایب روزگار ماست!
آقایان بد نیست بدانند اگر قرار است ملت ایران بار دیگر بر قله های تمدن بشری بایستد و اگر بناست پیشرفت کند ، یکی از موتورهای محرک این رویش و پیشرفت ، همین پشتوانه های تاریخی است.
به عنوان مثال در همین قضیه هسته ای ، اگر جوان ما بداند که وارث چه تمدنی بوده و سرزمین اش چه جایگاه رفیعی در تاریخ بشر داشته ، بیشتر خود و کشورش را برای دستیابی به انرژِی اتمی دارای حق می داند تا زمانی که فکر کند ایران ، مملکتی است بی ریشه مانند اکثر کشورهای اطراف که از رهگذر تقسیمات استعماری در چند دهه گذشته ، "دولت - ملت" شده و هنوز آزمون های تاریخی اش را پس نداده است.
البته این تاکید بر هویت تاریخی و تمدنی ، نافی بهره مندی از دیگر ویژگی ها و پتانسیل های موجود مانند فرهنگ دینی نیست و اتفاقاً کسانی هم که در صدد حذف فرهنگ اسلامی از جامعه ایران هستند ، همکاران پروژه تاریخ زدایی از ایران به شمار می روند : آنها دین را می زدایند و این ها تاریخ را تا در نهایت "هویت زدایی" شکل گیرد و ملتی با آن همه شکوه و عظمت ، بریده از گذشته های تاریخی و تمدنی و جدا از باورهای دینی اش در "برهوت امروز" ، بی هویت و بی ریشه ، حیران و سرگردان بماند و افول خود را به عزا بنشیند.
شاید ما ، تنها ملتی در جهان باشیم که در میان مان هستند افرادی که تاریخ و تمدن خودمان را تحقیر می کنند!
شاید چند روز دیگر سند دیدار کوروش و سوروس را هم رو کردند!