این روستا در منطقه وارمیا لهستان، کمتر از ۲۰۰ نفر جمعیت دارد و کلیسا روی یک تپه کوچک واقع شده است. با توجه به زمینهای خاکی و خلوت اطراف، کلیسا به نحوی ظاهر شده که گویی «در میان هیچ» ایستاده است.
تضاد بصری: این سازه خشن، سادگی و آرامش روستای وارمیا را در هم میشکند و یک تنش اسرارآمیز را به منظرهپردازیهای آرام منطقه تزریق میکند. این ظاهر، فضایی تقریباً دیستوپیایی (پادآرمانشهری) خلق کرده که شبیه به آثار معروف سبک مدرنیسم سوسیالیستی است.
وضعیت نگهداری: اگرچه تناسبات کلیسا مورد ستایش قرار گرفته است، اما وضعیت نامناسب بنا، نیاز مبرم آن به بازسازی را فریاد میزند؛ این شرایط، حس سورئالیستی فضا را دوچندان میکند.
در داخل برج کلیسا، با وجود نبود نور خورشید، چیزی میدرخشید که در نگاه اول شیشهای به نظر میرسید. اما با بزرگنمایی در رایانه مشخص شد که متریال استفاده شده در جزئیات نما، در واقع ته بطریهای شیشهای است. این جزئیات خلاقانه و غیرمعمول، توجه عکاسان معماری را جلب کرده است.