عصر ایران - معماری بروتالیست در مکزیک، ریشه در اواسط قرن بیستم و بهویژه دهههای ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ میلادی دارد. پس از انقلاب مکزیک، تمرکز ویژهای بر ساخت فضاهای عمومی مدرن، بادوام و قابل دسترس شکل گرفت. معماران مکزیکی با الهام از بروتالیسم اروپایی و انطباق آن با شرایط بومی، «بتن» را به عنوان عنصری کاربردی و نمادین برگزیدند تا صداقت در ساختار و حس پایداری را به نمایش بگذارند.
در این مطلب تصاویری از سازه های معماری شده به سبک بروتالیست در مکزیک را مشاهده می کنید.
آنچه بروتالیسم مکزیکی را متمایز میکند، پاسخ هوشمندانه فرمهای سنگین به اقلیم و فرهنگ این کشور است. دیوارهای ضخیم و سایههای عمیق، علاوه بر مدیریت گرما و نور، به بناها هویتی قدرتمند میبخشند. معماران پیشروی این سبک نظیر «آگوستین هرناندز»، با ترکیب فرمهای صلب بروتالیست و اشکال تندیسگون، آثاری فوتوریستی خلق کردند. امروزه دانشگاهها، مجتمعهای مسکونی و ساختمانهای دولتی مکزیک، راویان صادق این هویت معماری در زندگی روزمره هستند.