آمریکا به همراه سگ دستآموز خود در منطقه، شش ماه پیش کارت نظامیگری را رو کردند و به دیوار سفت و سختی خوردند. آنها اینک بهتر از هر کسی این واقعیت را میدانند که اقدام نظامی برای آنان هزینه سنگینی دارد. هیأت حاکمه آمریکا اگر از اندک عقل و تدبیری برخوردار بود باید میدانست که با ملت ایران نمیتواند و نباید با زبان زور و تهدید سخن بگوید. این تهدیدات پیش و بیش از هر چیز ماهیت و اهداف واقعی واشنگتن را آشکار میکند و آتش زدن به تمام ادعاهای دروغینی است که طی چند دهه سعی کردند به افکار عمومی قالب و دشمنی خود با مردم ایران را پشت شامورتیبازیهایی همچون حقوق بشر و حمایت از آزادی بیان و زنان و امثالهم پنهان کنند.
از منظری دیگر باید این تهدیدات را در ادامه سیاست قلدرمآبانه دولت آمریکا دید. سیاستی که سعی دارد با فضاسازی، عملیات روانی و رسانهای و مواضع تند و تهدیدآمیز سایه جنگ را بر سر کشور سنگین کرده و از این طریق بر افکار عمومی و حتی شرایط روانی اقتصاد کشور اثر بگذارد.
آمریکا به همراه سگ دستآموز خود در منطقه، شش ماه پیش کارت نظامیگری را رو کردند و به دیوار سفت و سختی خوردند. آنها اینک بهتر از هر کسی این واقعیت را میدانند که اقدام نظامی برای آنان هزینه سنگینی دارد و به دلایل مختلف که خارج از موضوع این نوشتار است، هزینه حماقت بعدی قابل مقایسه با حماقت پیشین نیست.
هیأت حاکمه آمریکا اگر از اندک عقل و تدبیری برخوردار بود باید میدانست که با ملت ایران نمیتواند و نباید با زبان زور و تهدید سخن بگوید. این تهدیدات پیش و بیش از هر چیز ماهیت و اهداف واقعی واشنگتن را آشکار میکند و آتش زدن به تمام ادعاهای دروغینی است که طی چند دهه سعی کردند به افکار عمومی قالب و دشمنی خود با مردم ایران را پشت شامورتیبازیهایی همچون حقوق بشر و حمایت از آزادی بیان و زنان و امثالهم پنهان کنند.
همانطور که مسئولان ارشد کشور، یکصدا در پاسخ به این تهدیدات اعلام کردند که تجاوز، پاسخی شدیدتر از قبل خواهد داشت، مردم نیز هراسی از چنین لفاظیهایی ندارند و تنها نتیجه این گندهگوییها، افزایش و تعمیق نفرت از این جرثومههای جنایت است. طرح چنین سخنانی در شرایط فعلی بیش از هر چیز نشاندهنده حماقت دشمنان مردم شریف ایران است.
این تهدیدات ابلهانه و بیشرمانه، سویه دیگری نیز دارد که نباید از آن غافل شد؛ ما در دنیایی زندگی میکنیم که علیرغم همه پیشرفتها و ادعاها بیشتر شبیه جنگل است. قوی بودن و قویتر شدن در چنین جنگلی یک انتخاب نیست، لازمه بقاست.