در كشور ما تفاوت چنداني ميان سرويس DIAL UP و ADSL از نظر سرعت وجود ندارد.
دكتر علياكبر جلالي, استاد دانشگاه علم و صنعت و كارشناس فناوري اطلاعات, درگفت و گو با خبرنگار ايلنا, يكي از دلايل عدم استقبال مردم از اينترنت پرسرعت در كشور را نبود واقعي اين سرويس در كشور عنوان كرد و گفت: اگرچه بحث ADSL در كشور تحت عنوان اينترنت پرسرعت مطرح شده؛ اما سرعت اين سرويس آنقدر پايين است كه تفاوت چنداني بين استفاده از DIAL UP و ADSL ديده نميشود.
وي، افزود: در حالي كه در كشورهاي توسعه يافته تا سال 2006 ميلادي خطوط با پهناي باند 200 كيلوبيت بر ثانيه را پرسرعت ميناميدند و از سال 2007 به بعد پهناي باند 5/1 مگابيت بر ثانيه را اينترنت پرسرعت ميگويند؛ اين در حالي است كه در كشور ما خطوط ADSL را به زحمت 64 كيلوبيت بر ثانيه و در بعضي موارد با تقاضاي مشتري 128 كيلوبيت بر ثانيه و به ندرت 256 كيلوبيت بر ثانيه با هزينههاي بالاتري به مشتريان ارائه ميكنند.
دكتر جلالي، با اشاره به گراني خدمات اينترنت دولتي به عنوان يكي از دلايل عدم استقبال از اين سرويس در كشور، اظهارداشت: در حالي كه در كشورهاي توسعه يافته مانند ايتاليا مردم براي خطوط 20 مگابيت بر ثانيه فقط مبلغي حدود 35 يورو ميپردازند در كشور ما براي دسترسي به خطوط اينترنت يك مگابيت بر ثانيه تقريباً 2 ميليون تومان بايد پرداخت.
وي، نبود كاربردهاي متنوع و به خصوص محتواي چند رسانهاي بر روي شبكه داخل كشور را از ديگر دلايل عدم استفاده از ADSL دانست و افزود: اگر مردم بدانند كه ميتوانند بعضي از فيلمهاي سينمايي را به صورت آنلاين ببينند و يا اين كه ميتوانند از خدمات مشاورهاي پزشكان به صورت آنلاين استفاده كنند قطعاً تقاضاي اين سرويس در كشور افزايش مييابد.
اين كارشناس فناوري اطلاعات، با اظهار اميدواري از اينكه در كشور ما نيز از تجربيات جهاني استفاده شود و متناسب با شان و جايگاه و منزلت علمي حركتهاي مهم صورت گيرد, خاطرنشان كرد: اميد ميرود فرصتهاي جديدي براي جوانان در دسترسي به اينترنت پرسرعت از سوي دولت فراهم آيد.