اين روزها مسئولان و سران
كشورهاي حاشيه جنوبي خليجفارس روي موجي از نادانستگيها قرار گرفته و در
گفتن سخنان ناسنجيده، نابخردانه و شاذ گوي سبقت را از يكديگر ميربايند.
هنوز يكي دو هفته از اظهارات گستاخانه وزير خارجه امارات درباره ادعاي
واهي پيرامون جزاير سهگانه نگذشته كه اين بار «عبدالرحمان بن حمد العطيه»
دبيركل شوراي همكاري خليجفارس در اظهاراتي مضحك كه نشاندهنده سطح پايين
معلومات اوست مدعي شده: «ادعاي ايران براي خليجفارس ناميدن اين دريا
مسخره كردن تاريخ است زيرا حضور عربها در ساحل شرقي خليج (فارس) همچنان
ادامه دارد و اين حضور به صورت تاريخي بيش از سه هزار سال سابقه دارد در
حالي كه حضور ايرانيها در اين منطقه تازگي دارد و حداكثر مربوط به دوران
ايجاد دولت صفوي يعني پنج قرن گذشته است.»
تمسخر تاريخ آن است كه كشورهاي بند انگشتي حاشيه جنوبي خليجفارس اساسا
ادعاي تاريخ بكنند. آيا العطيه ميتواند بگويد قبل از سال 1971 ميلادي –
نه پنج قرن يا سه هزار سال پيش– و خروج نيروهاي انگليسي از خليجفارس و
اعطاي استقلال به سرزمينهايي كه ادعاي كشور بودن ميكنند، خاك آن زمين چه
نام داشته و كدام ملت – دولت در آنجا حضور داشته است؟ آيا غير از اين است
كه آنچه امروز آنان كشور مينامند رهاورد و دستپخت سياست بريتانياست و
هيچ سابقه تمدني پيش از آن با هويتهاي كنوني در آن منطقه موجود نيست؟
سرزمينهاي جنوبي خليج فارس يا جزو استانها و سرزمينهاي دولت ايران
بوده يا در اختيار امپراتوري عثماني و پس از فروپاشي امپراتوري عثماني نيز
تحت قيمومت انگلستان بودهاند.
از دل چنين روندي كجا تمدني كه العطيه ادعا ميكند سر زده كه هيچ كتاب معتبر تاريخي سخني از آن نياورده است؟
دستاندازي به هويت تاريخي يا سرزميني ايران برآمده از يك عقده مطول
تاريخي است كه از سوي اعراب سابقه دارد. اينگونه رفتارهاي شيوخ عرب ناشي
از فقر هويتي و تاريخي است كه اين كشورها به شدت بدان مبتلا هستند و نسل
جوان آنها را با چالشهاي جدي مواجه ساخته است. از ياد نبايد برد كه تهاجم
صدام به ايران در بن مايه خود از همان سرچشمهاي نشات ميگرفت كه العطيه
اكنون خود را از آن سيراب ميسازد. چرا كه او نيز ابتدا به هويت تاريخي
ايران تعرض و سپس لشكرهايش را براي تحقق ايدههاي خام خود به سرزمين ما
روانه ساخت، اما او (صدام) چشيد آنچه را كه سزاوارش بود ولي العطيه و ساير
سران كشورهاي حاشيه جنوبي خليجفارس نياموختند آنچه را كه بايد از اين
ماجرا ميآموختند.
ولي براي يادآوري العطيه و ساير شيوخ كشورهاي حاشيه جنوبي خليجفارس بايد
يادآوري كرد كه ايرانيان براي دفاع از هويت ملي، مذهبي و ميهني خود از
نثار جان و مال خويش هيچ دريغي ندارند و تا آخرين نفر در برابر هر گونه
تعرض هويتي و تاريخي ايستادگي خواهند كرد.
تجربه تاريخي به ما آموخته آنچه امروز العطيه و دوستانش ميكارند فردا
فرزندانشان درو خواهند كرد چنانكه صدام قبل از انقلاب كاشت تا پس از آن
درو كند كه نتوانست، زيرا ايراني انقلابي مبتني بر ارزشهاي خويش راه را
بر هر زيادهخواهي مسدود كرد. روزگاري از اين پيشتر وقتي امارات ادعاهاي
ارضي خويش درباره جزاير سه گانه را با قيل و قال بسيار مطرح كرد رئيس وقت
دولت ايران در نمازجمعه به آنان يادآور شد كه براي رسيدن به اين خواسته
نادرست «بايد از درياي خون عبور كنند»، اين پيشنهاد همچنان روي ميز است و
حرف ايرانيان با هر خواسته و مرامي همچنان همان است.
* تهران امروز