مايلي كهن + ... + ... = شايد دايي!

عصر ايران ورزشي؛ اردلان مجد- شايد به جرات بتوان گفت كه دوره مايلي كهن ها به پايان رسيده است و بايد با احترام عطاي اين فوتبال را  به لقايش ببخشند و بروند.

افرادي نظير محمد مايلي كهن كه در فوتبال جز حاشيه درست كردن و شبانه روزي بيانيه صادر كردن  سودي براي فوتبال بحران زده ايران ندارند، بايد راه را  براي افرادي جوان تر و با شخصيت تر باز كنند.

بسياري از اين اشخاص  كهنه شده در فوتبال كشور، كنار رفته اند و اجازه داده اند تا فوتبال واقعي يك نفسي به راحتي بكشد.

 محمد مايلي كهن نشان داده است كه هر زمان در آستانه گوشه نشين شدن بوده است، دست به سوي دوستان با نفوذ خود دراز كرده است و يا دست به قلم برده است و با بدترين الفاظ اشخاص موفق را به باد انتقاد و توهين گرفته است.

در رسانه ها هم چيزي كه بسيار امروز طرفدار دارد همين بيانيه هاست، همين توهين هاست، فارغ از اينكه بدانيم چقدر داريم براي حركت رو به جلوي فوتبال ترمز مي شويم.

مايلي كهن گفت، دايي باید پولی هم می پرداخته تا مربی پرسپولیس شود . او دایی را متهم کرد که 9 ماه تمام در خانه اش پنهان شده بود.

در پاسخ به مايلي كهن بايد گفت كه علي دايي، آقاي گل جهان، خواهان زياد دارد، ولي او نمي خواهد هر جور كه شده در اين فوتبال بماند.

دايي اگر مي خواست مي توانست به راحتي مثل شما مصاحبه جنجالي كرده و چند تن را گنده باقالي و گروهبان قندلي خطاب كند و دست به دامان با نفوذها شود تا سرمربي يك تيم در اين فوتبال شود.

اما بايد اين را به ياد بياوريم كه فوتبال ايران اگر دايي را نداشت، هيچ چيز نبود.

آقاي مايلي كهن عزيز! فوتبال ايران را در مرزهاي بيرون از وطن، با نام علي دايي مي شناسند، ولي آيا كسي در بيرون از اين كشور  حتي نام شما را مي تواند به درستي تلفظ كند؟