«ما من مؤمن یصوم شهر رمضان احتسابا الا اوجب الله تبارک و تعالی له سبع خصال: اَوَلها یذوب الحرام من جسده، و الثانیة یقرب مِن رحمة الله عز و جل، و الثالثة قد کفر خطیئة ابه آدم، و الرابعة یهون الله علیه سکرات الموت و الخامسة امان من الجوع و العطش یوم القیمة و السادسة یطعمه الله عز و جل من طیبات الجنة، و السابعة یعطیه الله عز و جل برائة من النار، قال: صدقت یا محمد».
هیچ مؤمنی نیست که ماه رمضان را فقط به حساب خدا روزه بگیرد، مگر آنکه خدای تبارک و تعالی هفت خصلت را برای او واجب و لازم گرداند:
1- هر چه حرام در پیکرش باشد محو و ذوب گرداند.
2- به رحمت خدای عز و جل نزدیک می شود.
3- (با روزه خویش) خطای پدرش حضرت آدم را می پوشاند.
4- خداوند لحظات جان کندن را بر وی آسان گرداند.
5- از گرسنگی و تشنگی روز قیامت در امان خواهد بود.
6- خدای عز و جل از خوراکی های لذید بهشتی او را نصیب دهد.
7- خدای عز و جل برائت و بیزاری از آتش دوزخ را به او عطا فرماید.
( پرسش کننده در این حدیث مفصل، عالِم یهودی بود) که عرض کرد راست گفتی ای محمد.