سیب: نمودار راز و رمز عشق و دلدادگی و باروری.
سنجد: نشانه مهر و عشق.
سکه: بیانی از برکت مادی و بی نیازی.
سمنو: بیانی از گیاهی که خوردنش از بایسته های نوروزی است و آن را نمود روان ها و ارواح پاک یا فروهرها نیز می دانند. سبزه تازه روییده از گندم، جو، عدس، ارزن و دیگر دانه ها، نشانوار زایش و باروری و نوزایی و برکت در طبیعت و رنگ سبز آن رنگ مذهبی ایرانیان باستان است.
سماق و سیر: از داده های طبیعی پروردگار.
سنبل و گل های دیگر: نشانه ای از زیبایی طبیعت.
شمع و شمعدان: نشانه کانون گرم خانواده.
نان: نشانه برکت.
شیر: نشانواره زایش و یادی است از آفرینش انسان.
تخم مرغ: تخم و تخمه نمادی است از نطفه و نژاد.
انار: نمادی از باروری و میوه ای است که از دیرباز مقدس و مورد احترام مردمان ایران زمین بوده است.
اسپند یا اسفند: از سپنتا به چم و معنی مقدس و پاک کننده آلودگی هاست.
آب: نشانه روشنی و پاکی.
ماهی: نمادی از جنبش و پویایی هستی.
نارنج و آب: نماد آسمان.
آینه: نمادی از وجدان و بازتاب اندیشه، گفتار و کردار آدمی.
گلاب: بیانی از عشق و دلدادگی.
گل بیدمشک: گل اسفند است و نشانه سپندار مزد.
نقل و شیرینی: نشانه شیرین کامی.