مهر: آسمان قم با بارش نزولات آسمانی گره از ابرو باز کرد و شادمانی به خیابانهای این شهر آمد.
سرانجام بغض فروخورده ابرهای آسمان ترکید و
چشم انتظاری زمین به سر آمد. بلورهای سپید ذره ذره بر پیکر تفتیده زمین
میبارد و دلهای عاشق را نوید دوباره میدهد.
چشمهایی که ملتمسانه به سوی آسمان نگاه میکرد، صبحگاهان به شکرانه برکت
آسمان اشک شوق میبارد؛ دستهایی که زمزمههای دلنشین « اللهم... اللهم...»
را بدرقه آسمان میکرد، یاریگر سرهایی شدند که سجده شکر به جای میآورد.
آسمان بارید؛ بارید و فرشی به بلندای زمین قم پهن کرد؛ فرشی از ابریشم
برف. نازدانههای معصوم را طاقتی نیست؛ دستهای کودکانه را در رجهای سفید
فرش انداختند و گلولههای برف بدرقه راهشان شد.
بزرگترها را شور و ذوقی بسیار است؛ آزادتر از بندهای هوسهای رنگارنگ و
آرزوهای دور و دراز، دست در دست هم نهادند و پیکری رفیع از مجسمه برفی آدم
نما بنا کردند.
درختان همچون فصل پربار خمیده شدند و سر تعظیم فرود آوردند. قابهای سبز
نگاه در کوچه پس کوچههای شهر پرآوازه کمرنگ شده، طراوتی دل انگیز مهمان
دلهای عاشق شد.
دیشب که دل به دسته گلهای انتظار آذین بستیم و چشم در راه مولود فضیلتها و
سرمشق عارفان و سالکان، ابوالحسن موسی بن جعفر(ع) نهمین معصوم از چهارده
کوثر نجات نشستیم، امروز به میمنت این میلاد باکرامت و برکت آسمانی ندا سر
می دهیم: «اَلحَمدُ للهِ کما هُوَ اهلُهُ».