عصرایران - یکی از طرح های وزارت آموزش و پرورش که اخیراً اجرا شده ، طرح آموزش شنا به دانش آموزان سوم ابتدایی است که احتمالاً در سال های آینده در مقاطع دیگر نیز اجرا می شود.
هر چند عده ای با اشاره به مدارس کم بضاعت به ویژه در مناطق محروم ، می گویند که در این مناطق عملاً نمی توان اجرای طرح "ملی" را محقق دانست ولی در عین حال که این انتقاد قابل تأمل است ، دلیل موجهی برای تعطیلی طرح قلمداد نمی شود.
این نوشتار اما نمی خواهد وارد نقاط ضعف و قوت طرح شود جز آن که درباره خود طرح ، اصل آن را بسیار ارزشمند توصیف کند و به دست اندرکاران آن ، دست مریزاد بگوید.
آنچه در این یادداشت بدان خواهیم پرداخت نکته ای است که خود گویای بسیاری چیزهاست و آن نامگذاری این آموزش شنا به معادل عربی آن است که بر این اساس ، طرح ملی آموزش شنا به دانش آموزان را "طرح سباح" نامیدند. (سباح در زبان عربی همان شنای خودمان است.)
حال سخن این است که چرا این طرح با نام عربی شنا نامگذاری شده است؟ مگر اگر اسم آن را "طرح شنا" می نامیدند ، چه اتفاق بدی قرار بود رخ دهد؟ نامگذاری یک طرح ورزشی که مانند اعمالی چون نماز نیست که به حکم شرع مقدس باید به زبان عربی باشد.
این چه وضعیتی است که آقایان در وزارتخانه ای مانند آموزش و پرورش هم تا این دچار از خودبیگانگی شده و طرح ملی ورزشی را نیز به زبان عربی نامگذاری می کنند؟
درست است که عربی زبان قرآن و دین مقدس اسلام است ولی این بدان معنا نیست که در حوزه های غیر دینی هم زبان و ادبیات خود را رها کنیم و حتی طرح شنای دانش آموزان را نیز به عربی نامگذاری کنیم ! مگر عربی زبان ملی ایران است؟ عربی ، زبان دین و قرآن است و در همان حوزه نیز مورد توجه و کاملاً محترم است(بدان حد که حتی لمس قرآن بدون وضو هم منع شرعی دارد) اما همان طور که قرار نیست "غرب زده" باشیم ، بنا هم نیست "عرب زده" شویم.
ایران کشوری است با زبان رسمی فارسی و در عین حال با تاکید بر این که زبان های همه اقوام ایرانی از ترکی و کردی گرفته تا لری و عربی و سایر زبان ها و گویش ها رسمیت خود را دارند و قطعاً هم بسیار محترم و ارزشمند هستند. بنابراین وقتی قرار است طرحی در گستره ملی اجرا شود ، دیگر وجهی ندارد آن را به ترجمه عربی اش نامگذاری نمایند کما این که اگر طرح هایی در مناطق زبانی محتلف کشور باشد ، منعی برای نامگذاری به زبان های محلی ندارد و اتفاقاً می تواند بهتر و زیباتر هم باشد.
فراموش نکنیم که زبان هر قوم و ملتی ، بخش مهمی از هویت اوست و هیچ دلیل موجهی برای گذر از آن و تضعیفش در هیچ جای دنیا وجود ندارد و صد البته تاکید بر وجوه هویتی ، هرگز به معنای نژادپرستی و نفی دیگران نیست.
خیابانی در آنجا به نام خلیج وجود داشت که هر گاه چشمم به تابلو آن می افتاد قلبم دردمی گرفت به شهر داری آن منطقه موضوع را اطلاع دادم ولی در جواب گفتند ما نمی توانیم نام اینجا را تغییر دهیم گفتم حال که نمی توانید پس منتظر باشید ببینید که چطور من این تابلو را از بیخ وبن با اره می برم
جدا" هم تصمیم به این کار داشتم واز عصبانیت بارها با شهر داری منطقه لفظی در گیر شدم .بالاخره یک روز تسلیم شدند و تلفن کردند گفتند ما نام آنجا را تغییر میدهیم ونام آنجا را از خلیج به خلیج فارس تغییر دادند .
فارسی عربی شده ان است...
لطفادر صدر نظرات درج شود
مهم است......
نمیگی کار بسیار خوبی بوده گیر دادی به چی
حالا طرح سباح انقدر بهت برخورده بگرد تو متن خودت ببین چندتا واژه عربی گفتی
حوزه ...تاکید
توروخدا بهچیزای مهمتر بپردازید
اما این حساسیت شما نشان برخی مسائل دیگر دارد عزیز جان.......
آه،ببخشید
الاه!
ولی باتوجه به فضای حاکم بر اموزش و پرورش برای شروع برنامه ای جدید حمله مردم والیاء دانش آموزان را به آموزش و پرورش پیش بینی کرده و برای کمتر آسیب دیدن از جوسازی علیه خودشان اینگونه نام گذاری نموده اند تا بعدها توجیه این کار را بگذارند به تربیت اسلامی جامعه مبنی بر روایت رسیده از پیامبر (ص) { علموا اولادکم الرمایه والسباحه}
مثلا تا گفته شد سباح دیگر چیست و چرا برنامه های دانش افزای برای فرزندانمان کم است وبیشتر اوقات انها را با اموری جنبی پر می کنید؟
جوابی آماده داشته باشند
بنده در یک کوچه ای منزلمان است که نیمی از کوچه را مدرسه ای ابتدای است
الحمد لله برنامه ها پر است
تابستان و تعطیلات که کاروانسرا است و ترمینال ماشینهای پارک 24 ساعته
در طول مدت روزهای تحصیلی هم اگر یک روز جمعه و یا مراسمی باشد که ماشاءالله توزیع ...
آموزش و پرورش مدیریت برنامه و زمان را بیشتر هدر می دهد
بجای استفاده از کمترین زمان برای طی کردن مراحل آموزشی سالیانه فرزندان
بیشتر به سمت پرکردن غیر ضروری وقت و عمر دانش آموزان است در حقیقت روزمرگی را از دوران کودکی به فرزندانمان می آموزیم تا بعدها کارمندان و کارکنان از فرهنگ گذران روزگار {می گذرد} با خوش وبش در جامعه عمر مفید مردم تلف گردد.
در ژاپن از کودکی به نو نهالان و کودکان در دبستان می آموزند که کشور ژاپن نفت ندارد زمین کشاورزی ندارد منابع معدنی ندارد و در کشور زمین و مساحت لازم را برای زندگی ندارد.
ودر آخر این ایجاد سوالها در مغز دانش آموزان در عوض می گویند ژاپن تنها کار و کار وکار است
کار هم در فرهنگ ژاپنی ها منحصر در کار در کارخانه و یا ادراه و یا نیست و بیشتر ناظر بر تلاش و نو آوری و پیشرفت در زمینه های علمی است.
تازه خيلي هم با مسما تر است
منظورم اینکه حتی وقتی که مسؤلان نام عربی انتخاب کردند باز هم جذر کلمه اشتباهی انتخاب کردند
اگر بشه به رای بگذارند و یا ...
با تشکر.
حالا مثلا عربی بگین فکر میکنین بالاییها خوشحال میشند و یه پستی هم میگیرین دیگه ؟
مثل خیلی از نامه های اداریتون که پر از کلمه هایی که خودتون هم معنیش رو نمیدونین
چرا نام عربی ؟
باید تمدن ایران و نام ایرانی حفظ شود .
چه دلیلی دارد از نام های عربی استفاده شود !
واقعا"از ماست که بر ماست .
اگر اسم این ورزش در گویش فارسی معادل نداشت حق با وزارت آموزش و پرورش بود ولی خدارو شکر معادلشو داریم.
آقا جواد فارسی یه زبانه نه گویش!
گویش فارسی گویش ترکی گویش عربی
گویش فارسی لهجه اصفهانی
گویش ترکی لهجه استانبولی یعنی گویش زیرمجموعه زبان و لهجه زیرمجموعه گویش.