عصر ایران، هومان دوراندیش - محمد رویانیان مدعی است که در جریان بازی استقلال و شاهین، تماشاگران استقلال علیه حمید استیلی شعارهای توهین آمیز سر دادند و عادل فردوسی پور نیز با بیان اینکه تماشاگران استقلال در حال فحش دادن به سرمربی پرسپولیس هستند، به این واقعه خندید.
فحاشی عیله هر انسانی قطعاً به لحاظ اخلاقی پسندیده نیست. گاه البته به کسی ظلمی می شود و دست مظلوم از همه جا کوتاه است و در مقام ابراز خشم به فحاشی روی می آورد. اگر چه این کار او نیز اخلاقاً پسندیده نیست ولی بر چنین فحاش ستمدیده ای حرجی نیست. اما قطعاً استیلی به هیچ تماشاگری، بویژه تماشاگران استقلال، ظلمی نکرده است و لذا فحاشی به او، با هیچ استدلالی پذیرفتنی نیست.
البته خنده نیز امری غیراختیاری است. آدمیزاد، اگر بخواهیم دقیق سخن بگوییم، نمی خندد بلکه به خنده می افتد. عبارت " گریه کردن " نیز نادرست بلکه ما در اصل به گریه می افتیم مگر اینکه گریه ما، گریه ای اختیاری و لذا غیرواقعی باشد.
شاید عادل فردوسی پور در دفاع از خودش بگوید که پس از شنیدن فحش های تماشاگران استقلال به استیلی، بی اختیار به خنده افتاده است.
معلوم نیست که اگر فردوسی پور چنین جوابی به رویانیان بدهد، پاسخ رویانیان به او چه خواهد بود؟
پس این مساله را منطقاً به دو شکل می توان صورت بندی کرد:
2- فردوسی پور به دشنام شنیدن استیلی خندید.
3- فردوسی پور با خنده خود مرتکب عملی غیراخلاقی شد.
صورت بندی دوم:
1- افعال غیراختیاری مشمول حسن و قبح اخلاقی نمی شوند.
2- خندیدن فعلی غیراختیاری است.
3- خنده فردوسی پور به دشنام شنیدن استیلی، غیراخلاقی نبود زیرا فعلی غیراختیاری و خارج از دایره حسن و قبح اخلاقی بود.
حالا به نظر شما انتقاد رویانیان به خنده فردوسی پور وارد است؟!