بازیکنان گستاخ و پول پرست

عصرایران ورزشی، اردلان مجد- چگونه می شود که بازیکنان ایرانی طغیان می کنند؟ چگونه می شود که نمی توانند جلوی زبانشان را بگیرند و مصاحبه هایی عجیب و مخرب انجام دهند؟ چگونه می شود به یکباره مربی تیم هیچ کاره می شود؟ چگونه همه چیز بد می شود؟

این سوالات را می توان تا بی نهایت ادامه داد. به طوری که می شود صفحات فراوانی را در این باره سیاه کرد. اما شاید پرداختن به پاسخ این سوالات نیازمند آن است که کمی بیشتر به مسائل اجتماعی توجه کنیم. اگر کمی به خصوصیات بازیکنانی که مصاحبه های جنجالی می کنند پرداخته شود، خالی از لطف نیست.

***  پول پرست هستند

به قول فتح الله زاده مدیر عامل استقلال، وقتی هنوز دستمزد 300 هزار تومانی کارگران پرداخت نشده است، چگونه می شود از پاداش صحبت کرد.

نمی خواهیم قیاس کنیم. این کارها قبلاً انجام شده است. ولی گفتنش خالی از لطف نیست. حقوق یک سال یک کارگز با حقوق 300 هزار تومان چقدر می شود؟ این مبلغ 3600000 هزار تومان می شود. مبلغی که در مقابل 350 میلیون تومان بازیکنان فوتبال بیشتر به یک لطیفه شبیه است.

آیا بازیکن فوتبالی که هیچ سودی برای یک جامعه ندارد( کافیست به استادیوم ها نگاه کنید، فقط 400 نفر تماشاگر در آزادی!)، باید چیزی حدود 100 برابر یک کارگر حقوق بگیرد؟

همین امر باعث می شود که بازیکن دیگر به چیزی جز ثروت اندوزی نیندیشد. هر کاری دلش خواست بکند. به سرمربی تیمش توهین کند. هر چه به ذهنش رسید به زبان آورد.

آری آنها دیگر نمی دانند که وظیفه سرگرم کردن یک عده جوان بی سرگرمی را به عهده دارند. آنها بدجور از جامعه دور شده اند.

*** خودشان هم حرفه ای نیستند

کسی نیست به آن بازیکنی که می گوید مربیش هیچ چیز بلد نیست هیچ کاره است بگوید خودت چه بلدی؟ آیا تو واقعاً حرفه ای هستی؟ در زمین چند دقیقه کار مثبت انجام می دهی؟ چند کیلومتر می دوی؟ آیا  آمادگیت  را می توانی در طول فصل حفظ کنی؟ آیا زیر فشار تمرینات تاب می آوری؟

آیا تو مثل بازیکن حرفه ای که در بارسلونا، رئال مادرید، منچستر یونایتد و تیم هایی از این دست بازی می کند، تمرین می کنی؟ آیا خودت به اندازه پولی که می گیری برای تیمت زحمت می کشی؟

از بازیکنانی تنبل که تا پاسی از شب بیدار می مانند، چه انتظاری می توان داشت که فردایش سر تمرین سرحال باشد؟ بازیکنی که قلیان می کشد چگونه می تواند مثل یک بازیکن حرفه ای بدود؟

*** بی ادب و گستاخ شده اند

وقتی برخورد جدی در قبال این مصاحبه ها صورت نگیرد، بدون شک عواقبش همین خواهد شد که می بینیم. بازیکن با علم به اینکه هیچ جریمه سنگینی در انتظارش نیست، لب به سخن بازمی گشاید و انتقادات را متوجه و سرمربی و باشگاه می کند.

او می داند که سرمربی وی را در بازی بعد به زمین می فرستد(!) و حتی از او تمجید هم خواهد کرد. وی می داند که با راه انداختن جنجال و مصاحبه کردن مداوم، فیکس خواهد شد و احترامش بیشتر از قبل می شود.

این نوع برخوردها بازیکنان را گستاخ بار می آورد، به طوری که هیچ ترسی از کمیته انظباطی و جریمه نخواهد داشت.