عصرایران ورزشی، امیر خاموش- چه حکایتی شده این ال کلاسیکو. حالا رئالی ها دیگر حتی رویشان نمی شود از خانه بیرون بیایند.
بد جوری آبرو ریزی شده. رئال در لالیگا صدرنشین است. ولی حتی فکر اینکه این تیم قهرمان بشود و در همه ال کلاسیکو های فصل به بارسا ببازد، مضحک و عجیب است.
رئال مادریدمورینیو مربی بزگی است. شاید بهترین مربی دنیا. اما این رئال مادرید طلسم شده. بازندگی در خونش رفته. مورینیو را هم طلسم کرده. بی شک مورینیو در عمرش بیشترین تعویض های اشتباهش را در همین ال کلاسیکو انجام داده. رئال گل اول را می زند. باد می شود، باد می شود، باد می شود، اما یهویی می ترکد! دو گل می خورد و سه گل نمی خورد.
رونالدو اول بازی آنقدر می دود و خوب بازی می کند تا دیگر آخر بازی کاری نکند و سردرگم شود.
په په انگار در بازی کمبد( بازی رایانه ای) دستش را روی ضربدر دایره گرفته تا فقط دست مسی را لگد کند! البته برخی اوقات مربع را هم می گیرد تا کارت قرمز بگیرد و به کلی اخراج شود.
مسوت اوزیل پا قدمش نحس است. تا به بازی آمد بارسلونایی ها فهمیدند که موقع گل زدن است.
بارسلونااما گواردیولا آن سوی میدان راحت ایستاده و خیالش از این بابت راحت است که نیمه دوم مال اوست. جنگ های تاکتیکی هم را هم می برد. بازیکنانش هم جنگ های تکنیکی را می برند.
مسی حتی اگر درون زمین هم نباشد یک پاس گل را می دهد!
خاندان دو میلیون سال قبل آبیدال هم فکر نمی کردند که روزی یکی از نوادگانشان دروازه بهترین دروازه بان جهان را باز کند!
پویول اگر 1000 سالش هم بشود ضربه سر شیرجه ای به سمت دروازه رئال می زند.
ژاوی و اینیستا را حتی اگر قفل و زنجیر هم کنند، بازی خودشان را می کنند و موثرند.
این بازی دیگر دارد تکراری می شود. شاید به نفع رئال باشد که قبل از ال کلاسیکو ها خود را بازنده اعلام کنند. هم کمتر خسته می شوند و هم دیگر نیاز به یک بازسازی روحیه ندارند.
خیلی با حال بود :))
اگه بارسلونا برد به خاطر برنامه ریزی و تلاش بود نه بدشانسی مادریدی ها.