صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۱۹۹۷۸
تاریخ انتشار: ۱۳:۱۱ - ۰۲ تير ۱۳۸۶ - 23 June 2007

حراج فروشگاه‌هاي پوشاك شدت يافت

او مـــي‌گـــويد: «از ابتداي ســــــال توليدكنندگان و فروشندگان پوشاك به خاطر طرح جمع‌آوري پوشاك متضرر و بلاتكليف‌اند.»

 برخورد با عرضه‌كنندگان پوشاك فاقد شناسنامه از صبح امروز در حالي آغاز مي‌شود كه بسياري از توليدكنندگان پوشاك از كم و كيف اين طرح اظهار بي‌اطلاعي مي‌كنند.

بسياري از فروشندگان شهر تهران  از اجراي اين طرح يا اطلاعي ندارد يا بر عملي نشدن اين طرح تاكيد مي‌كنند.آن‌ها در پي شنيدن  اين اطلاعيه لباس‌هاي بدون شناسنامهء خـــود را بـــه حـــراج گذاشتند.

محمدعلي نجفي، رييس پليس نظارت بر اماكن عمومي نيروي انتظامي در گفت‌وگويي با ايلنا تنها كليات اين طرح را تشريـــح مـــي‌كــند: «بـــا توجه به دستورالعمل‌هاي صادرشده و قانون نظام صنفي، از فردا (امروز) برخورد جدي با عرضه‌كنندگان پوشاك فاقد شناسنامه در كشور آغاز مي‌شود.»

كددار كردن لباس‌ها به معناي شماره‌اي است كه هر توليدكننده از اتحاديهء توليدكنندگان پوشاك دريافت مي‌كند تا اجناسش از ديگران متمايز شود. از اين پس هر توليدكننده‌اي در صورت تخلف در مورد نحوهء طراحي لباس، نوع و جنس آن پاسخگو خواهد بود.

گل‌طبق ،صاحب يك فروشگاه لباس در يكي از پاساژهاي شمال تهران از حراج گستردهء فروشگاه‌هاي آن خبر مي‌دهد: «اطلاع‌رساني آن قدر دير و غيردقيق بوده  كه فروشندگان به جاي دريافت كد و شناسنامه،ترجيح دادند لباس‌هايشان را حراج كنند.»

او از عملكرد اتحاديهء توليدكنندگان پوشاك انتقاد مي‌كند: «كد يا شناسنامهء لباس مثل كد ملي است كه توليدكننده را شناسايي مي‌كند و در صورت منطبق نبودن توليدش با شئونات مورد بازخواست قرار مي‌‌گيرد.»

جليلي، صاحب فروشگاهي در مركز شهر تهران هم مي‌گويد: «حداقل با 10 تا 15 شركت توليد لباس كار مي‌كنيم كه همه بدون كد هستند و فقط يكي از اين شركت‌ها اعلام كرده كه كد به ما اعلام مي‌كند.»

به گفتهء‌او، اين طرح در صورت اجرا شامل لباس‌هاي ايراني است و لباس‌هاي خارجي از عرضه خارج خواهد شد، ‌چون امكان كددار كردن آن‌ها وجود ندارد.

به نظر او شناسنامه‌دار كردن لباس‌ها براي كنترل آن‌ها با شئونات اسلامي و جلوگيري از واردات لباس است كه در هر دو شكل هم كاري غيرممكن به نظر مي‌رسد، چون تك‌تك لباس‌ها را نمي‌توان با شئونات خاصي تطبيق داد يا جلوي واردات لباس را گرفت به اين شكل فقط توزيع لباس‌هاي خارجي به صورت زيرزميني درمي‌آيد و با قيمت بسيار گران‌تر به دست خريدار مي‌رسد.

رضا اشرفي، توليدكنندهء‌لباس نيز از اجراي اين طرح گلايه‌مند است: «بدون هيچ اطلاع‌رساني‌‌ اين طرحي را اجرا مي‌كنند كه هيچ‌كس از آن آگاه نيست. آيا نبايد قبل از اجراي چنين طرحي، يك بروشور به هر مغازه ارايه مي‌شد يا رسانه‌ها در اين مورد اطلاع‌رساني مي‌كردند.»

او كددار كردن لباس‌ها را عملي غيرممكن مي‌داند: «من در سال 100 هزار تكه لباس توليد مي‌كنم; آيا ممكن است هفته‌اي سه بار آن‌ها را زيربغل بزنم و به اتحاديه ببرم و كد دريافت كنم. اين كار چارچوب منطقي و مشخصي ندارد; بهتر است به جاي اين كارها، جلوي قاچاق لباس را بگيرند.»

او از اتحاديهء توليدكنندگان پوشاك نيز به شدت انتقاد مي‌كند: «نمايندهء صنف به جاي طرفداري از ما قوهء اجرايي دولت شده است و فقط منافع خودش را مي‌بيند و نه توليدكنندگان را.»

اين در حالي است كه محمد پورمزرعه، عضو هيات مديرهء شوراي اصناف كشور، دربارهء طرح شناسنامه‌دار شدن پوشاك مي‌گويد:«اين طرح براي شناسايي توليدكنندگان اصلي و واحدهايي است كه پروانهء توليد پوشاك ندارند و هدف اصلي اين طرح، تقويت توليد داخلي و كنترل كيفيت پوشاك است و به مصرف‌كننده اين امكان را داده تا براساس كد به اتحاديه شكايت كند.»

او دربارهء بي‌اطلاعي توليدكنندگان و فروشندگان پوشاك از اجراي اين طرح مي‌گويد: «طرح برند و كد از سال 84 آغاز شده و هر واحدي كه حضوري به اتحاديه مراجعه كرده كد موردنظر را دريافت كرده است.» او معتقد است وقتي موضوعي به شكل رسمي در رسانه‌ها منتشر شود به معناي اطلاع‌رساني است و انتظار اطلاع‌رساني ويژه و تك‌به‌تك توليدكنندگان بي‌معني به نظر مي‌رسد.

نادر سيف، دبير اتحاديهء صادركنندگان نساجي و پوشاك ايران اما معتقد است: «شناسنامه‌دار شدن پوشاك في‌نفسه خوب است و همه جاي دنيا توليدكنندگان به وسيلهء شناسنامهء كالا،ويژگي‌هاي كالا از جمله جنس، مرغوبيت، نوع جنس و نوع شست‌وشو را به مصرف‌كننده اطلاع مي‌دهند.

اما به گفتهء او هيچ دستگاهي جزييات اين طرح را به واحدهاي توليدكننده و فروشنده ابلاغ نكرده است و به نظر مي‌رسد اين طرح عجولانه فقط منجر به تعطيلي واحدهاي توليدي و فروشگاه‌ها خواهد شد.

به عقيدهء او، براي اجراي اين طرح نياز به شش ماه فرصت است چرا كه لباس‌هاي فصلي چند ماهي است توليد شده و فرصت شناسنامه‌داركردن‌‌شان وجود ندارد.

او مـــي‌گـــويد: «از ابتداي ســــــال توليدكنندگان و فروشندگان پوشاك به خاطر طرح جمع‌آوري پوشاك متضرر و بلاتكليف‌اند.»

پورمزرعه، عضو هيات رييسهء شوراي اصناف يكي ديگر از اهداف شناسنامه‌داركردن پوشاك را شناسايي لباس‌هاي خارجي قاچاق عنوان مي‌كند و به طرح شناسنامه‌دار كردن لباس‌هاي خارجي توسط واردكنندگان  معتبر اشاره مي‌كند. طرحي كه متفاوت از طرح شناسنامه‌دار‌كردن پوشاك داخلي است و قرار است چند ماه ديگر اجرا شود.

به اعتقاد او،دليل حراج گستردهء اين روزها هم انباشته‌بودن فروشگاه‌ها از اجناس قاچاق است،پوشاكي كه قابليت كددارشدن  ندارد.

 

ارسال به تلگرام
تعداد کاراکترهای مجاز:1200