عصر ایران ورزشی - شب گذشته برنامه نود با نشان دادن بخشی از انتقادات عبدالله ویسی به داوری بازی صبا و پرسپولیس و پخش تصاویری از این بازی ، نشان داد که مربی ساده وخونگرم صبا به درستی از بابت تضییع حق تیمش عصبانی بوده است.
ویسی دیشب در قامت یک مربی جوان و با انگیزه که به قول خودش توانسته با یک سوم بودجه سایر تیم ها ، تیمی ببندد که یقه همه تیم های پرستاره لیگ را بگیرد از مردم عذر خواهی کرد. او تا کید کرد که از کمیته داوران عذر خواهی نمی کند بلکه از مردمی که فوتبال را می فهمند بابت اینکه صدایش بالا رفته عذر خواهی کرد و در همین یک جمله همه حرف های خود را برای بینندگان نود بازگو کرد.
ویسی باز هم قضاوت را به مردمی واگذار کرد که شاهد تضییع حق او بودند و دیدند که هیچ کس از یک مربی جوان بی حاشیه حتی عذر خواهی هم نمی کند. درست همان طور که وقتی او یک بازیکن جوان بود و به تیم ملی دعوت شده بود ، قبل از پرواز هواپیمای ملی پوشان به مقصد لس آنجلس، نامش از ترکیب تیم ملی خط خورد تا منصور پرحیدری بنا به قانون نانوشته اش ، تعداد آبی ها و قرمزهای تیم ملی را مساوی کند. عبدالله ویسی آن روز در مقابل دوربین های تلویزیونی گریه کرد و با مردم روستایشان که برای رفتن او به آمریکا جشن گرفته بودند صحبت کرد.
او از همان روز آموخته که وقتی در این فوتبال حقش ضایع می شود از کسی انتظار عذر خواهی نداشته باشد. والبته از همان روز هم آموخته که حرفش را به مردم بزند و شاید به همین دلیل است که مربی جوانی که نه آبی بوده و نه قرمز و نه ملی پوش بزرگی شده و نه تا به حال حتی یک جام قهرمانی در کارنامه اش به عنوان مربی ثبت شده است، این چنین برای مردم محبوب و دوست داشتنی است.
ویسی ساده و بی حاشیه سخن می گوید و کسی را متهم نمی کند اما در محکمه ای که می داند نمی شود حق را به دست آورد ، همه چیز را به مردم واگذار می کند و با آنها صحبت می کند. ویسی می داند که مردم حق را می فهمند و همین راز دلنشینی حرف های اوست.
ويسي دوست داريم
ويسي دوست داريم
ویــــــــــــــــــــــــــــــــسی!؟