عصر ایران ورزشی، اهورا جهانیان - شیوه خوشحالی علی دایی در بازی پرسپولیس و راه آهن، یکبار دیگر ثابت کرد که علی دایی پرسپولیسی راستین نیست.
دایی پس از هر بار گلزنی تیمش در برابر پرسپولیس، چنان شادمان می شد که انگار نه انگار روزی بازیکن و سرمربی پرسپولیس بوده است.
همه به یاد دارند که لوکاس پودولسکی آلمانی، در بازی آلمان و لهستان در جام جهانی 2006، پس از گل زدن به لهستان، به دلیل اصالت لهستانی اش، شادی نکرد و فقط دستش را در سکوت بالا برد.
شاید منتقدان این نوشته بگویند پودولسکی الگوی دایی نیست و علاوه بر این، دایی از مسئولان پرسپولیس شاکی بود و خوشحالی اش واکنشی به آنها بود.
اما نباید از یاد ببریم که حبیب کاشانی، که دایی از او ناراضی است، مدتهاست از پرسپولیس رفته است. علاوه بر این، علی دایی با محمد رویانیان رابطه خوبی دارد و همین چند وقت پیش بود که رویانیان در بیمارستان به ملاقات علی دایی رفت.
پس این شیوه خوشحالی آکنده از نفرت در برابر تیم سابق، در شرایطی که کاشانی از پرسپولیس رفته و رویانیان نیز برای دایی احترام ویژه ای قائل است، چه معنایی می تواند داشته باشد؟
معنای این خوشحالی چیزی جز این نیست که علی دایی خودش را بر پرسپولیس ترجیح می دهد و در شرایطی که پرسپولیس در حال روز نزاری به سر می برد، باز هم به این تیم و هوادارانش رحم نمی کند و آن گونه از ناکامی پرسپولیس شاد و خرسند می شود.
برای علی دایی پرسپولیس در درجه دوم اهمیت قرار دارد. اهمیت پرسپولیس برای دایی ناشی از این است که تیمی پرطرفدار است و سرمربیگری آن، دایی را از حاشیه فوتبال ایران به متن آن می آورد. هم از این روست که دایی از گل خوردن پرسپولیس ضعیف شده این روزها، این گونه با غیظ و نفرت خوشحالی می کند.
به راستی آیا می توان تصور کرد که علی پروین سرمربی راه آهن باشد و پس از گل زدن تیمش به پرسپولیس این گونه خوشحالی کند؟ پاسخ روشن است: نه! دلیل آن هم این است که پروین یک پرسپولیسی راستین است.
علی دایی اما برخلاف پروین، آن قدرها پرسپولیسی اصیل نیست و بابت موفقیت تیم ته جدولی راه آهن در برابر پرسپولیس در یک بازی نه چندان سرنوشت ساز، چنین شادی برآمده از نفرتی بروز می دهد.
دغدغه دایی نه پرسپولیس است، نه راه آهن و نه تیم ملی. دغدغه دایی فقط و فقط خودش است و لاغیر.
برای دایی همه چیز ابزار و مقدمه به کرسی نشاندن اراده خودش است. کدام اراده؟ اراده معطوف به قدرت.
علی دایی مرد قدرتمندی است و هر آنچه را که در مسیر اراده معطوف به قدرتش نباشد، مقهور و مغلوب می خواهد.
شادی علی دایی پس از گل های راه آهن به پرسپولیس، دست کمی از شادی او در بازی های تیم ملی پس از اینکه به عربستان و امارات گل می زد نداشت.
هیچ پرسپولیسی ای این گونه از گل خوردن پرسپولیس شاد نمی شود و اگر هم شاد شود، مرام و معرفت حکم می کند که در اظهار شادمانی از ناکامی تیم سابقش، ملاحظه کند و حد نگه دارد.
طفلک تماشاگرانی که در پایان بازی پرسپولیس و راه آهن، بی آنکه تحلیل روانکاوانه ای از علی دایی داشته باشند، باز هم مثل سابق دایی را تشویق کردند!
در ثانی اونقدر احساساتی نوشتی که ملیت رو با تعصب به یه باشگاه اشتباهی گرفتی داداش!! علی دایی کسی بود که با سر شکسته هم همچون یه سرباز با غیرت برای تیم ملی کشورش تلاش کرد.
یاشاسین علی دایی
به نظر من تحلیل کاملا درستی بود. دایی به جز خودش و شهرتش به هیچ چیز دیگری فکر نمی کند. من معتقدم پرسپولیس هنو چوب دایی را می خورد چونکه دایی مربی در سطح پرسپولیس نبود و زیر بنای آن را خراب کرد او وقتی به پرسپولیس آمد اولین کارش تلاش برای خراب کردن کریم باقری بود چونکه محبوبیت باقری را نداشت و برایش مهم نبود پرسپولیس نتیجه می گیرد یا نه! مهم این بود که رقیب و همتا نداشته باشد.
کاشانی واقعا که !.
در ضمن کسی نمیگوید تیم را باید ضعیف چید بلکه کسی که ادعای پرسپولیسی داره خوشحالی باید متغارف باشه و این توقع زیادی نیست
آره؟؟؟
حالتون خوب نیستا!!!
گریه می کرد خوب بود یا زیر کت شلوارش پیراهن قرمز می پوشید؟؟؟؟
حیف این سایت خبری ای که در اختیار دارید و هر چیزی هم بنویسید باز هزاران نفر خواننده میخوننش ... بابا خب یکم وقت بیشتر بذارید ...
1-علی دایی که وطن فروشی نکرده و عکس پادشاه های عربی را رو پیرهنش نقش نکرده
2-فقط و فقط خوشحالی کرده من هم تا یادمه علی دایی تو هر تیمی بوده و به هر تیمی گل زده حتی به تیم های آذری خوشحالی کرده .
3-فک کنم اهورا علی دایی را از نزدیک ندیده!!!!
علي دايي همان كسي است كه در آزادي بعث شادي عربها گرديد و بعد كه بركنار شد از همه كس طلبكار بود. حبيب كاشاني اشتباه و غلط او را برگرداند و بعد از اختلاف دايي حرمت رفقت با اورا هم نگاه نداشت.
حتي ادعاي رفاقت با رويانيان نيز مي كند و اينگونه است.
يادمان نرفته رفتار او با پروين،عابدزاده،كريمي،باقري،عزيزي،كاظميان و ...
واقعاً درست گفتيد و درست تحليل كرديد. مردم بايد با درايت بيشتري ورزشكاران را تشويق نمايند نه فقط با احساس
کلن از نظرگاه حضرتعالی فوتبال حرفه ای یعنی چی؟ دایی چه پرسپولیسی اصیل باشه چه نباشه که حتمن هس، ما دوسش داریم. به کوری چشم تو که همه رو میکوبی
علی دایی یک پرسپولیسی اصیله
من با اينكه يه قرمز 6 دانگ هستم اما با اين تحليل شما موافقم.. پرسپوليسي واقعي هيچ وقت از تحقير تيمش خوشحال نمي شه، حتي در دنياي فوتبال به اصطلاح حرفه اي!!!!!
اشاره هاي جالبي توي متن بود اما من از اين جمله بيشتر خوشم اومد : "دغدغه دایی نه پرسپولیس است، نه راه آهن و نه تیم ملی. دغدغه دایی فقط و فقط خودش است و لاغیر.."
پرسپوليس حالا بيشتر از سال هاي پيش به يك جراحي اساسي براي زنده موندن احتياج داره
در ضمن آقای اهورا اون علی پروینی که شما نام بردین هنوز یکبار از روی صندلیش بلند نشده که یه راهنمایی یا نکته فنی به بازیکنان تیمش انتقال بده ! حالا چه برسه به بلند شدن و خوشحالی کردنش .
بازم دم علی دایی گرم.همه میدونن خوشحالیش بابت فرار از سقوط تیمش بوده نه ...
خوشحالی ایشون نشان از بی توجهی به بزرگترین تیم آسیا نیست.بلکه نشان از شرف ایشون هستش.
راستی یادم رفت پرسپولیسی واقعی آقای مایلی هستش که بجز خودش که نکیاد پرسپولیس با همه منتقد هستش چه نتیجه بگیره و چه نتیجه نگیره.
و در آخر هم قدر اسطورهامون رو بدونیم!
تحلیل گر آگاه ! اولویت اول وجدان کاری انسان است بعد تعصبات باشگاهی
آقای دایی اول مربی تیم مقابل پرسپولیس است بعد یک پرسپولیسی
مگر پرسپوليسي بودن مجوزي براي تباني است؟
تازه جناب دنيزلي را فراموش كرده ايد كه در مصاحبه ي قبل از بازي گفته بودند:«وقتي دايي را بردم اخمم وا مي شود.»