کاندوليزا رايس از سال 2001 زماني که جرج بوش به عنوان رئيس جمهور سوگند خورد همواره در کنار بوش بوده است؛ اوايل به عنوان مشاور امنيت ملي و امروز به عنوان ديپلمات ارشد ايالات متحده. رايس نيز همانند بوش متهم است که چرا تهديد القاعده را پيش از وقوع حادثه يازده سپتامبر جدي نگرفته و بعدها نيز به ارتش امريکا اجازه داد تا در باتلاق عراق اسير شود. مجله بيزينس ويک، مصاحبه يي کوتاه با رايس انجام داده که رايس در آن پاسخ هاي متفاوتي ارائه کرده است. در اين مصاحبه رايس بيش از آنکه درباره سياست بين الملل سخن بگويد از ملاحظات اقتصادي سخن گفته است. بديهي است که ديدگاه هاي رايس، لزوماً ديدگاه روزنامه اعتماد نيست.
---
جهش چين براي تبديل شدن به يک ابرقدرت اقتصادي، عواقبي داشته است. امروز شاهديم که کالاهاي بي کيفيت و حتي در برخي موارد مرگ آور چيني به سراسر جهان صادر مي شوند. فکر نمي کنيد چين به سرعت در حال رشد است و ممکن است اين رشد چين باعث بي ثباتي و بروز بحران در عرصه اقتصاد جهان شود؟
وقتي درباره رهبران چين حرف مي زنيم بايد اذعان کنيم که آنها خود به خطرات پيش روي شان واقفند. براي مثال آنها از اين موضوع که بايد 25 ميليون شغل در سال ايجاد کنند تا بتوانند به مسير خود ادامه دهند، نگرانند. آنها نگران مهاجرت روزافزون روستانشينان و ساکنان حاشيه شهرها به شهرها هستند، آن هم شهرهايي که خود بسيار پرجمعيتند. معتقدم که همه ما بايد درخصوص نزول احتمالي اقتصاد چين نگران باشيم. پرزيدنت بوش اخيراً اعلام کرد هر تصميمي درباره کاهش انتشار گازهاي گلخانه يي براي مبارزه با پديده گرم شدن کره زمين بايد شامل چين نيز بشود، چرا که انتشار گازهاي گلخانه يي در چين، دور از چشم مجامع جهاني روند رو به رشدي را پي گرفته است.
ما در چارچوب گروه شش به سختي در تلاشيم تا برنامه هاي هسته يي کره شمالي را متوقف کنيم. در مقابل کره شمالي نيز از تاريخ 13 فوريه 2007 قدم هاي مثبت و راضي کننده يي در اين خصوص برداشته است. دعوت از مسوولان آژانس بين المللي انرژي اتمي براي بازديد از تاسيسات شان از اقدامات مثبت کره شمالي است. گمان مي کنم قدم بعدي کره، از کار انداختن کامل تاسيسات هسته يي اش باشد.
از نظر شما سرمايه گذاري شرکت هاي امريکا در روسيه از امنيت مالي لازم برخوردار است؟
ما همواره درخصوص اهميت تبعيت از قانون و پايبندي به قراردادهايي که بسته مي شوند با مقامات روسي گفت وگو کرده ايم اما مساله يي که شما مطرح کرديد از جمله ارزيابي هايي است که در هر تجارتي بايد لحاظ شود. اما اگر بخواهيم شرايط روسيه را منصفانه مورد بررسي قرار دهيم بايد اذعان کنيم که شرايط فعلي در مقايسه با شرايطي که در گذشته در روسيه حکمفرما بود، بسيار بهتر شده است. البته در حوزه نفت و گاز، نگراني هايي در خصوص سياست ملي کردن برخي صنايع داريم که البته نگراني هاي مان را با مسوولان روسي در ميان گذاشته ايم.
مردم هر فکري که درباره سياست هاي ما براي غلبه بر مشکلات پس از حادثه 11 سپتامبر داشته باشند، باز هم ايالات متحده امريکا همچنان کشوري است که از سراسر جهان براي تحصيل به آنجا مهاجرت مي کنند و مردم زندگي جديدي را در آن آغاز مي کنند.
من جز وزير خارجه بودن و تلاش براي تکميل سياست هاي پرزيدنت بوش، برنامه يي ندارم. پس از آن به دانشگاه استنفورد- جايي که رئيس دانشکده بود- برمي گردم. در واقع من در حال پايان کار هستم. به احتمال زياد مطالعه خواهم کرد، خواهم نوشت، سخنراني خواهم کرد و البته اميدوارم کمي تدريس کنم.
رئيس جمهور يک معاون خوب و عالي دارد. من حقيقتاً فکر مي کنم که وي معاون رئيس جمهوري خواهد بود تا زماني که رئيس جمهور جديدي تعيين شود.
نمي دانم در دراز مدت چه خواهم کرد. توانايي برنامه ريزي ام براي درازمدت اصلاً خوب نيست. قرار بود يک نوازنده پيانو و موسيقيدان شوم، اما امروز وزير امور خارجه امريکا هستم. کار کردن در شرکت هاي تجاري را دوست دارم و معتقدم تجارت امريکا و شرکت هاي ما، موتورهاي ابداع و نوآوري براي کشور و در نتيجه براي جهان هستند. من سعي بسياري کرده ام که موسسات تجاري خصوصي را رسمي کنم، چرا که معتقدم دولت به تنهايي نمي تواند چرخ اقتصاد را بچرخاند. زماني که از جلب توجه جهانيان سخن مي گوييم، دولت امريکا تنها بخش کوچکي از يک کليت است که مردم دنيا با آن مواجه مي شوند.
هنوز براي فکر کردن در اين خصوص خيلي زود است. من کاملاً به اين اصل معتقدم که نه تنها در امريکا، بلکه در تمام کشورهاي جهان هر مرد و زن و کودکي حق دارد حاکمش را خود تعيين کند. آنها حق دارند نوع حکومتي را انتخاب کنند که به دخترها و پسران شان اجازه تحصيل مي دهد؛ حکومتي که پليس مخفي اش را نيمه شب به در خانه مردم نفرستد. اما در خاورميانه مشکلات زياد است. درخصوص خاورميانه ما در سياست خارجي خود استثنا قائل شديم و اعلام کرديم آنچه که در حال حاضر در خاورميانه اهميت دارد، ثبات و آرامش است. البته مي دانم که اگر امروز به خاورميانه نگاه کنيد مي گوييد؛«خداي بزرگ، اصلاً اوضاع امن نيست.» بله. درست است. البته پيش از اين هم چندان امن نبود. آرامش خاورميانه، آرامشي دروغين بود و امروز خوشحالم که خاورميانه تا حدودي به دموکراسي نزديک شده است.
منبع: اعتماد