عصرایران - دوران درخشان حکومت حضرت علی علیه السلام ، با پدیده ای تاریخی و عبرت آموز همراه بود: "خوارج" .
خوارج ، خشکه مقدس هایی بودند که ظاهری از اسلام را دریافته و باطن و روح آن را وانهاده بودند.
شهید مطهری از خوارج به عنوان "مقدس نماهای نادان و بی تشخیص" یاد می کند که به جز خود ، "تمام مردم زمین را کافر و همه را مهدور الدم و مخلد(جاودان) در آتش می دانستند"
*خوارج اما یک ویژگی مثبت هم داشتند: آنها در ابراز عقاید خود ، نفاق پیشه نمی کردند و سعی در کتمان عقاید باطل خود نداشتند. هم از این رو بود که اعضای این گروه افراط گرا ، کاملاً شناخته شده بودند. آنها در سایه فضای باز سیاسی که حضرت علی (ع) در طول حکومتش ایجاد کرده بود ، وقتی به مسجدی که حضرت در آن نماز جماعت اقامه می کرد می رفتند ، به ایشان اقتدا نمی کردند و خود ، نمازی جداگانه برگزار می کردند ؛ در میان خطبه های امام(ع) ، از جای بر می خاستند و علیه خلیفه وقت ، در ملأ عام سخن می گفتند و امام (ع) ، شیعیان خشمگین را از برخورد با آنها حذر می داشت. در پایان راه نیز ، خوارج برای خود لشکری ترتیب دادند و رسماً به روی حضرت شمشیر کشیدند و نهایتاً در جنگ نهروان ، شکست خوردند.
خلاصه مطلب آن که هر چند حضرت علی علیه السلام با افراط گرایان و مقدس نمایان جاهل درگیر بود و از این قوم آزار بسیار دید و نهایتاً به شمشیر زهر آلود یکی از بقایای خوارج ، به شهادت رسید ، اما با مشکل نفاق آنها مواجه نبود به گونه ای که آنان را در سمت های مختلف حکومتی بگمارد و سپس دریابد که طرف ، افراط گرا و دارای عقاید خوارجی است و از درون به سیستم ضربه می زند.
خطر تندروی یا همان خوارجی گری ، البته مختص حکومت عدل حضرت علی (ع) نبود و هر حکومتی که داعیه دین داشته باشد ، با این مسأله مواجه خواهد بود کما این که حکومت های اروپا در قرون وسطی که تظاهر به دینداری داشتند و روحانیون مسیحی تاج بر سر امپراتورانشان می نهادند نیز با افراط گرایان دینی مواجه بودند ؛ تندروهایی که با اقدامات افراطی خود ، چنان ضربه ای به مسیحیت و معنویت زدند که هنوز که هنوز است ، غرب با دین میانه خوبی ندارد.
جمهوری اسلامی ایران نیز از آنجا که با مرامنامه دینی شکل گرفته است ، طبیعتاً با خطر افراط گرایان و خوارج مواجه بوده و هست.
شهید مطهری با تصریح بر این که روح خوارج همچنان موجود است ، در توصیف خوارج می گوید: "مردمی تنگ نظر و کوته بین بودند ،در افقی بسیار پست فکر می کردند ،اسلام و مسلمانی را در چهاردیواری اندیشه های محدود خود محصور کرده بودند ، مانند همه کوته نظران دیگر ،مدعی بودند که همه بد می فهمند و یا اصلاً نمی فهمند و همگان راه خطا می روند همه جهنمی هستند ، این گونه کوته نظران ،اول کاری که می کنند این است که تنگ نظری خود را به صورت یک عقیده دینی در می آورند، رحمت خدا را محدود می کند ، خداوند را همواره بر کرسی غضب می نشانند و منتظر این که از بنده ای لغزشی پیدا شود تا به عذاب ابد کشیده شود."
**اگر به جامعه امروز بنگرید ، افرادی با مختصات ذکر شده را حتماً خواهید دید اما خوارج جدید با خوارج عصر علی (ع) یک تفاوت عمده دارند: خوارج قدیم ، علناً در برابر حکومت اسلامی ایستاده بودند و اصرار داشتند که تنها تفسیر آنها از دین درست است ولی خوارج جدید ، علاوه داشتن عقاید افراط گرایانه ، لباس نفاق نیز بر تن دارند و در برخی جایگاه های حکومتی نیز رخنه کرده اند.
خوارج عصر علی (ع) ، اگر با برافروختن چهره و عربده کشی و راهزنی و جنگ نظامی رو در روی حکومت اسلامی ایستاده بودند ، خوارج جدید ، ترجیح داده اند وارد سیستم حکومتی بر آمده از دل انقلاب مردم شوند و مقاصد افراط گرایانه و قرائت های تند و خشن خود از اسلام را در قامت کارگزاران نظام اسلامی پی بگیرند.
این ها همان افرادی هستند که بر خلاف خواست عموم مردم و حتی در بسیاری از مواقع بر خلاف دستورات صریح رهبری ، دست به اقدامات تند و زننده می زنند و به نام دین ، روز به روز محدودیت های "من درآوردی" جدید اعمال می کنند و همانند اسلاف خود ، غیر از خودشان را گمراه و مستحق عقوبت و آتش می دانند.
از این رو ، جمهوری اسلامی ، در مواجهه با خوارج عصر جدید ، کاری سخت تر از دوران حضرت علی (ع) دارد چه آن که در زمان آن حضرت ، خوارج ، دارای نام و نشان خاص خود و قابل تشخیص مصداقی بودند ولی پیروان قرن بیست و یکمی آنها ، توانسته اند مدرن تر عمل کنند و از درون سیستم ، اهدافشان را دنبال کنند.
آنها چنان محدودیت ها و تضییقاتی را در حوزه اختیارات خود اعمال و چنان تندروی هایی می کنند که موجی از بدبینی را به اصل نظام ایجاد می کنند ولی وقتی بزرگان از این اقدامات و سخنان آنها مطلع می شوند ، آنها را رد و محکوم می کنند و تازه معلوم می شود که اینان ، همان خوارجی هستند که قصد دارند ، به جای آن که مانند ابن ملجم ، شمشیر آمیخته به زهر بر سر عدالت فرود آورند ، زهر مقدس نمایی را ، قطره قطره و بی صدا ، در جام و کام جامعه بریزند.
برغم اختلاف در روش ها ،هدف نهایی خوارج عصر قدیم و دوران جدید ، یکی است: از بین بردن حکومت اسلامی ؛ با این تفاوت که خوارج عصر علی(ع) ، نه به نام حکومت اسلامی که رسماً در مقام محاربان با حکومت ، دست به شمشیر بردند و نهایتاً هم علی(ع) را شهید کردند ولی خوارج عصر جدید ، به عنوان بخشی از کارگزاران نظام اسلامی ، این مأموریت را بر عهده دارند و کار ویژه شان هم بدبین ساختن مردم به نظامی است که برای دست یابی به "استقلال،آزادی و جمهوری اسلامی" بنایش نهادند و در این راه ، صدها هزار تن از بهترین فرزندانشان را از دست دادند.
افراط گرایان امروزی ، همان خوراج دیروزی هستند و همان گونه که حضرت علی(ع) نهایتاً چاره ای جز برخورد با آنها ندید ، امروز نیز ادامه حیات جمهوری اسلامی و ایجاد آشتی ملی و گشودن مسیر پیشرفت ، راهی جز طرد افراطیون ندارد.
*جاذبه و دافعه حضرت علی (ع) ؛ انتشارات صدرا ، صص 104 و 111
** همان ص139
اما ما نفهمیدیم بالاخره ملاک تشخیص اینا که نوشتی چیه !!
مثل امریکا که طالبان را تراشید
کجا یند مردان بی ادعا
خدا ریشه این خوارج رو نابود کنه
کاش بعضی از این آدمها این تحلیل هارو میخوندن، که اگر می خوندن الان این نبودن!
امام علی(ع)
سالروز شهادت امام عدالت و جوانمردی بر پیروان آن حضرت تسلیت باد.
مگه خدای ناکرده کسی با کسی قهره؟!!!!!!
نادان را نمي بيني ، جز در حال افراط و يا تفريط .