عصرایران - در میان خبرهایی که عمدتاً تلخ اند و از جنگ و گرانی و جرم و جنایت ، روایت دارند ، خبری کوتاه در خبرگزاری مهر منتشر شده که برغم زیبایی و اهمیتش ، مهجور ماند.
خبر این بود:
«تعدادی از حاجیان کاروانهای استان خراسان جنوبی هزینه ولیمه خود را به احداث بیمارستان سرطانی های بیرجند اختصاص دادند. این
رسم از گذشته بین کاروانهای این استان وجود داشته و در سالهای قبل نیز
امور خیریهای از قبیل مدرسه سازی و بیمارستان سازی با کمک هزینه حاجیان
خراسان جنوبی انجام شده است.»
واقعیت این است که سالانه ، مبالغ هنگفتی -که هیچ کس نمی داند رقم شان چقدر است- صرف هزینه هایی مانند ولیمه حجاج ، افطاری های پرزرق و برق و نظایر این ها می شود. البته نه ولیمه دادن اشکال دارد و نه افطاری دادن و اتفاقاً در جای خود نیز ، سنت های نیکویی هستند. با این حال ، به ویژه در سال های اخیر ، این سنت ها ،در بسیاری از موارد ( و نه در همه آنها) به طرز نامعقولی به سمت نقض غرض رفته و با آمیخته شدن با خصائصی مانند اسراف ، چشم و هم چشمی و ... ، نه تنها هیچ گونه بار معنوی ندارند ، بلکه گناه آلود نیز شده اند.
این موضوع ، به ویژه هنگامی نگران کننده تر می شود که پای بیت المال نیز به میان می آید که نمودهای عینی آن را می توان در ماه های رمضان و افطاری هایی که دولتی ها می دهند ، مشاهده کرد.
این ولخرجی ها در حالی صورت می گیرد که درست در همان زمانی که میزها و سفره های رنگین برای "سیران شهرگ گسترانیده می شوند ، نیازمندانی محتاج نان شب اند ، برای درمان اعضای خانواده شان آهی در بساط ندارند یا لنگ تأمین مخارج مدرسه کودکانشان و اجاره خانه هایشان هستند.
اینجاست که پای اولویت ها پیش می آید و این ، همان کاری است که حاجیان ژرف اندیش خراسانی انجام می دهند و هزینه ولیمه های حج شان را ، تجمیع می کنند و در کاری خیر ، خداپسندانه و عام المنفعه هزینه می کنند.
واقعاً چه زیباست میلیاردها تومانی که قرار است خرد خرد ، خورده شود و به هیچ کار نیاید ، یک جا جمع گردد و بیمارستانی خیریه شود و تا دنیا دنیاست ، به عنوان وقف حاجیان ، به داد نیازمندان برسد.
این ، هنر است که ولیمه ای که قرار بود خورده و نابود شود ، تبدیل به یک ارزش ماندگار کنند.
ای کاش این سنت زیبا ، در خراسان جنوبی محدود نماند و در جای جای کشورمان ، این عقل اندیشی دینی و انسانی تکرار شود. آن وقت است که می توان امیدوار بود بعد از هر ذیحجه ای یا در هر رمضان و محرمی ، گرهی نیز از کار خلق الله گشوده شود و این می تواند یکی از مصادیق "تعظیم شعائرالله" باشد و چه زیبا!
بعد از تحریر:
خبر صدر مطلب را که خواندم ، یاد خاطره ای از سال ها پیش افتادم که یادآوری اش ، هنوز رنجم می دهد: در مسجدی ، به نیت شادی روح تازه درگذشته ای ، سفره ناهار گسترده بودند و تعداد زیادی از نزدیکان و دوستان آن مرحوم ، بر سر سفره بودند.
بعد از ناهار ، چند نوجوان که از سر و وضعشان مشخص بود "فقیر و ندار"ند ، در حالی که هر کدامشان دو نایلون در دست داشتند ، وارد شدند. آنها در میان سفره ها ، دنبال بقایای غذا و نوشابه بودند و هر کدامشان را داخل یکی از کیسه ها می ریختند...که ناگهان ، یکی از پسران متوفی از راه رسید و به سمت آنها حمله کرد ، کیسه ها را از دست چند نفرشان گرفت و خالی کرد و با فحاشی و توهین، از مسجد ، بیرونشان کرد.
حکایت خیلی از سفره های ما ، بی آن که به صورت آشکار ، به فقیری حمله کنیم و کیسه ای از دستش بقاپیم، حکایت همین سفره و صاحب سفره است ، بی هیچ تعارفی!
آقا این مسئله نذری های امام حسین که بدون حساب و کتاب خرج میشه و میتونه تو همین راهها خرج بشه هم قابل تامله، من نمونه هایی سراغ دارم که 45 روز محرم و صفر ناهار و شام میدن ............
خیلی ساله که منتظر شنیدن این نوع از دینداری هستیم اما افسوس که پر رنگ بی مایه بر کم رنگ پر مایه پیشی گرفته
خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد
خداون به همه این عزیزان توفیق بدهد
خدا از همشون قبول کنه
مقبول درگاه احدیت واقع شود.
حالا اگه ايراني دوستي چاپ كن اگرهم نه كه فبها!!!!!!!!!
حاجی احرام دگر بند ببین یار کجاست...
تمام حجاجی که توی این امر پسندیده شرکت کردن حج شون قبول ایشالله
به روح ملکوتی امام خمینی درود وی فرستیم که فرمود : اگر پول دارید مملکت خود را آباد کنید نه عربستان را .
ای کاش
غافل از آنيم كه كج مي رويم!
مكه به ديدار خدا مي رويم!
او كه همين جاست كجا مي رويم؟!
حج به خدا جز به دل پاك نيست شستن غم از دل غمناك نيست
دين كه به تسبيح و سر و ريش نيست هر كه علي گفت كه درويش نيست
صبح همه صبح در پي مكر و فريب شب شب همه شب گريه و امن يجيب؟!
هر چیز به جای خویش نیکوست.
سازو از دهن گشادش نزنیم.
معشوق همینجاست بیایید بیایید
معشوق تو همسایه دیوار به دبوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید؟
دوست عزیز ساز رو از دهن گشادش نزنید
طریقت به جز خدمت خلق نیست
به تسبیح و سجاده و دلق نیست.
حقیقتا جا دارد صدا و سیما و سایر رسانه های جمعی به نحو شایسته ای خبر را پوشش دهند چرا که ترویج این سنت حسنه در بین ما مردم ایران گره گشای بسیاری از مشکلات مردم خواهد بود.
ضمنا از سایت عصر ایران به دلیل درج این خبر سپاسگزارم.
آفرین