عصرایران ؛ جعفر محمدی* - حتی آن 133 نماینده ای که به محمدعلی نجفی برای
تصدی وزارت آموزش و پرورش رأی منفی دادند نیز می دانستند که در طول تاریخ
جمهوری اسلامی ، وزیری که بیشترین خدمات را به آموزش و پرورش کرده ، همین
کسی است که او را از وزارت مجدد باز می دارند.
وقتی نجفی به عنوان وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش معرفی شد ، بی هیچ اغراقی ، موجی از امید در میان فرهنگیان کشور به وجود آمد. آنان انتظار داشتند با وزارت نجفی ، بار دیگر نسیم تحولات مثبت در آموزش و پرورش وزیدن بگیرد تا دوران رشد و رونق مجدد را در این مجموعه بزرگ تجربه کنند.
با این حال ، نمایندگانی که جناح بازی ، برای شان مهم تر از سرنوشت فرزندان این کشور است ، با شدیدترین جوسازی ها علیه او ، مانع از رأی اعتماد به وی شدند.
نجفی البته نیازمند وزارت نبود. او سالیان درازی ، وزارت را تجربه کرده بود و تصدی وزارت آموزش و پرورش، چیزی بر او و رزومه و کارنامه اش نمی افزود. قرار بود نجفی بر توش و توان آموزش و پرورش بیفزاید.
محمد علی نجفی ، برغم تمام حملات سهمگینانه و حتی غیراخلاقی که علیه او شکل دادند ، تنها یک رأی برای وزارت کم آورد. این تک رأی ، نباید کشور را از توان مدیریتی او - که آزمون پس داده - محروم کند.
رئیس جمهور روحانی ، برای جامه عمل پوشاندن به شعارهای دولت تدبیر و امید ، چاره ای جز بهره مندی از نجفی و نجفی ها ندارد.
*مدیر مسؤول عصرایران