مهدي عليزاده فعال کارگری در پايگاه خبري وطن نوشت: قرار نيست كه در اين مطلب كوتاه در مورد شستا يعني مجموعه بزرگ اقتصادي سازمان تامين اجتماعي كه حد و اندازه هاي خود را در حد كارتل منطقه اي مي داند، صحبت كنيم. مجموعه اي كه علي رغم گستردگي و تملك بيش از 200 شركت و يك لشكر هيات مديره قادر نيست حتي 10% از كسري بودجه سازمان متبوع خود را تأمين كند!
همچنين قرار نيست كه به فضا سازي هاي جديد و رنگارنگ حول و حوش سازمان تأمين اجتماعي بپردازيم و بر طبق عادت ژورناليستي، ما نيز در پي كوبيدن بر طبل افشاي فساد اداري باشيم! حتي قرار نيست كه به موضوع گسترده و دامنه دار مرتضوي به عنوان حاشيه دار ترين مسئول در دهه اخير بپردازيم؛ بلكه مي خواهيم شرح ساده اي از ماجرايي داشته باشيم كه در لابه لا و تودرتوي اتفاقات سياسي روزهاي اخير گم شده است.
بياد داريم كه رئيس جمهور اعتدال گرا در بدو شروع دولت خود اعلام كرد كه با حضور اتوبوسي مديران در دولت مخالفيم و اين رويكرد را بغضي فرو خفته در گلوي نظام مديريتي كشور انگاشت. بر حسب قاعده، طرح اين موضوع توسط بالاترين مقام اجرايي كشور نوري از اميد در دلهاي تاول زده مديريت كشور تاباند، بدين معني كه از اين پس ورود و خروج مديران بر مدار شايسته سالاري و به دور از حب و بغض هاي سياسي و مطامع مربوط به آن خواهد بود.
سوالي كه از وزير محترم تعاون، كار و رفاه اجتماعي جناب آقاي دكتر ربيعي (به عنوان فردي استراتژيست، معتقد وآگاه به موضوعات علم مديريت) بايد پرسيده شود اين است كه: جناب آقاي دكتر ربيعي! با توجه به عزل دسته جمعي بدون حفظ حتي يك نفر در سازمان تامين اجتماعي كه بصورت خيلي آرام در تمامي اركان آن در حال انجام است، به نظر شما در اين بين تكليف مديريت دانش، حفظ زنجيره تجربه، رعايت توالي انتقال داده ها، اطلاعات، رويكردها و حتي طرح هاي كلان چه خواهد شد؟
لذا بايد بپذيريم كه در صورت ادامه اين وضعيت، نقطه شروع جديدِ سازمان صفر نخواهد بود، بلكه در فضاي ملتهبِ افترا، بسيار كمتر از صفر است و نيز بايد پذيرفت كه بسياري از افشا گري هاي مالي و سياسي روزهاي اخير(خصوصاً توسط برخي رسانه هاي به ظاهر حامي گفتمان اعتدال) صرفاً براي كم هزينه جلوه دادنِ دزديدنِ لحاف ملاست!
قطعاً جامعه كارگري كشور وقتي كه به دليل حجم بسيار زياد تبليغاتِ رسانه اي روزهاي اخير كه ظاهراً به صورت هدفمند و مديريت شده هدايت مي شوند، پذيرفتند كه بزرگترين فساد قرن در سازمان تأمين اجتماعي رخ داده است؛ در درجه اول تمام عزل ها را مجاز خواهند دانست، و در درجه دوم همه جور انتصاباتي را طبيعي خواهد انگاشت و نهايتاً مهياي پذيرش سناريو هاي ديگر خواهند شد!