یکی از کاربران «عصر ایران» مطلب قابل تامل زیر را درباره یکی از برنامه های تلویزیونی در هفته گذشته ارسال داشته است:
روز دوشنبه- 22 اردیبهشت 1393- و در آستانه روز میلاد حضرت علی (ع) حوالی ساعت سه بعد از ظهر همراه با دختر 6 ساله ام سرگرم دیدن برنامه «عموهای فتیله ای» بودم که از شبکه2 پخش می شد، اتفاقی در این برنامه افتاد که مایه شرمساری است.
مجری برنامه پسر پنج - شش ساله ای را آورد وسط استودیو، پسر چهار دست و پا وسط استودیو فیگور اسب یا الاغ گرفت، مجری با شال یک بالش پشتش بست، صدای شیهه روی برنامه پخش می شد، مجری داد می زد که جفتک بزن! جمعیت شامل بچه های حاضر در استودیو و پدران شان که به مناسبت روز پدر میهمان ویژه بودند سوت و کف می زدند، پسر با تمام وجود چهار دست و پا وسط استودیو می چرخید و جفتک می زد تا بارش را روی زمین بیندازد و برنده شود!
بعد از انجام این برنامه مفرح مجری برنامه گفت: این یک بازی بسیار خوب است و بچه هایی که طبقه اول هستند می توانند این بازی را بکنند! منظورش این بود که یکوقت خدای ناکرده بچه هایی که تحت تاثیر این بازی آموزنده، علمی، سرگرم کننده و احتمالاً اخلاق محور قرار گرفته اند با سر و صدای جفتک پرانی طبقه های پائین تر را در آپارتمان های قوطی کبریتی آزار ندهند!
ممکن است برخی این نگاه را سخت گیرانه بدانند و بگویند بازی و سرگرمی است و ایرادی ندارد، اما تبدیل کردن کودکان به اسب و الاغ و تشویق آنها به جفتک پرانی با باری بر گُرده، سرگرمی نیست، تحقیر است و بدآموزی.
برنامه فتیله از جمله برنامه های خوب تلویزیونی است که سه بازیگر اصلی آن سال هاست برای کودکان زحمت می کشند، برای همین رخ دادن چنین اتفاقی در قالب این برنامه شگفت انگیز است.
صدا و سیما که آن همه مته به خشخاش می گذارد و حتی در برنامه های آشپزی هم به خلایق درس اخلاق می دهد و ممیزان آن از خانه و خیابان چشم اضافی قرض می گیرند که خدای ناکرده در هنگام پخش یک مسابقه فوتبال تصویر بسته دخترک زیبا روی زلف پریشانی از میان تماشاگران روی آنتن نرود چطور به پخش چنین آیتمی رضایت داده اند؟
از آن دردناک تر رفتار پدر این کودکان در استودیو است، چرا هیچ واکنشی نشان ندادند و از تبدیل کودک شان به موجود چهار پای جفتک پران جلوگیری نکردند؟ عزت نفس و شخصیت قائل شدن برای خود یکی از مهمترین آموزه هایی است که هر پدری آن هم در روز پدر باید به فرزندش بیاموزد نه اینکه به تماشای برنامه ای بنشیند که مجری در آن به کودکش دستور بدهد: جفتک بزن! جفتک بزن!
قطعاً تصاویر این برنامه هنوز در آرشیو صدا و سیما موجود است و نمی توان مثل هاله نور ادعا کرد مونتاژ شده و دستکاری است یا ما با چشمانی سیاه نما به آن نگاه کرده ایم و حقیقت چیز دیگری است .... تلویزیون جای آموزش دادن جفتک زدن به کودکان نیست. این رسانه قرار بود « کارخانه انسان سازی» شود، جاده «انسان سازی» قطعاً ایستگاهی به نام جفتک زدن ندارد.
مشخصه چرا این برنامه ها رو میسازین
ضمنا بد نیست یک ممیزی هم در مورد سی دی های کارتون اعمال شود. تمامی صحنه های شاد سانسور می شود که بدآموزی ایجاد نشود ولی از طرف دیگر آنقدر از الفاظ نامناسب در دوبله ها استفاده می شود که به نظر خودشان سی دی ها جذاب شوند که بیشتر از صحنه های سانسور شده بدآموزی دارد و فرهنگ لغوی بچه ها را خراب می کند.
ما کجاییم آنها کجایند اسلام و تمدن ما کجاست رفته لالا
دم این پدر بزرگوار و حساسیت به جاشون گرم و دم شما هم گرم که منتشرش کردید
قبلا یه مجری داشتن اون باز بهتر بود از وقتی بی صاحب شدن که افتضاحه.