در سفارت انگليس هم تحصن مي كردند !
مسئول هماهنگي تحصن مجلس ششم اعلام كرد: تحصن مجلس ششم تندروي نبود و مربوط به اين دوره هم نيست. در ادوار مختلف انجام مي شده، در صدر مشروطيت هم تحصن وجود داشته است اما آن روز در سفارت انگليس تحصن مي كردند يا مي رفتند در حرم عبدالعظيم! محسن صفايي فراهاني كه در گفت وگو با سايت رسمي حزب مشاركت سخن مي گفت ضمن اعلام اين مطلب افزود: اگر كسي بگويد ما نسبت به تحصن توبه مي كنيم، اين جفا به حقوق شهروندان است!
عضو شوراي مركزي حزب مشاركت تاكيد كرد: اين كه ما اعتقاد افراد را ناديده بگيريم و بگوييم حتي در حد تحصن نبايد اقدام كنيد به اين معناست كه يا نبايد هيچ وقت حرف بزني يا بايستي دست به اسلحه ببري!
صفايي فراهاني با تاكيد بر لزوم استفاده از ابزارهاي انقلاب هاي مخملين افزود: اعتصاب و تحصن ابزارهايي است كه در هر جامعه مدني افراد بايد بتوانند از آنها به راحتي استفاده كنند.
عضو حزب مشاركت بر روش هاي براندازي قانوني به عنوان روش هايي معتدل(!) تاكيد كرد و گفت: اگر نظام را با بي قانوني بر هم زدند اين تندروي است اما اگر مردم آن رژيم را نخواستند و با اعتراض و مقاومت منفي شان آن را سرنگون كردند يكي از اعتدالي ترين حركت هايي است كه به وقوع پيوسته است!
صفايي فراهاني بدون آنكه اشاره كند اعتصاب، تحصن و ساير روش هاي براندازي نرم در كجا به عنوان حركت هاي قانوني معرفي شده اند افزود: هر نوع حركت قانوني كه انجام مي شود كه تندروي نيست!
وي افزود: اين كه به روش برگزاري انتخابات اعتراض شود، به هيچ وجه تندروي نيست، هنوز هم اعتقاد دارم تحصني كه در مجلس ششم اتفاق افتاد يكي از كارهاي درستي بود كه در آن مقطع بايد انجام مي شد و كوچكترين كاري بود كه در برابر آن ردصلاحيت ها انجام شد و امروز هم براي مجلس هشتم شاهد هستيم كه آن اقدام كاملا موجه بوده است!
هديه اجلاس داووس!
برگزار كنندگان اجلاس داووس در جريان اجلاس اخير خود كتابي به ميهمانان خود هديه كرده اند كه در آن تأكيد شده انسان منطقي در جهان امروز فقط كسي است كه سلطه جهانخواران را بپذيرد و با آن همراه شود.
مهندس سيدمجتبي ثمره هاشمي مشاور ارشد رئيس جمهور در سخناني با اشاره به اين هدايا گفت: در اين كتاب كه با عنوان «شخص منطقي و شخص غيرمنطقي» به همه هيئت ها هديه شد، مقاله اي با عنوان «رهبران آينده جهان چه كساني هستند؟» وجود داشت كه به صراحت نتيجه مي گرفت «افراد منطقي كساني هستند كه به جريان جاري در جهان پيوند خورده و خود را با آن تطبيق دهند و الا اگر كساني بخواهند جهان را با خود منطبق كنند افرادي غيرمنطقي خواهند بود»!
مشاور ارشد رئيس جمهور در تحليل خود از اين موضوع تأكيد كرد: به اعتقاد ما اين موضوع كاملاً ريشه دار است و در جهان، محافلي وجود دارند كه چنين كارهايي را طراحي مي كنند اما ما مي دانيم كه آخر اين داستان تسليم شدن است.
رها شده در يك صحراي برهوت منجمد
كاريكاتوريست فراري مطبوعات زنجيره اي در مصاحبه اي با راديو زمانه- كه با بودجه دولت هلند براي براندازي جمهوري اسلامي اداره مي شود- بخشي از پشت پرده افراطي گري هاي مطبوعات تندرو در زمان اصلاحات و چهره واقعي حمايت كنندگان خارجي روزنامه نگاران و فعالان به اصطلاح حقوق بشر را افشا كرده است.
نيك آهنگ كوثر در اين مصاحبه درباره روند انتشار كاريكاتورهاي خود در مطبوعات زنجيره اي گفته است: «مثلاً آن كاريكاتوري كه دردسرساز شد اگر يك نوشته كوچك كنار آن وجود نداشت (استاد ...) كه در حقيقت چيزي بود كه مديرمسئول نشريه از ميان 8-7 گزينه آن را انتخاب كرد من جوابگوي آن نبودم. آنها سعي كردند هرگونه مسئوليتي را در قبال آن نوشته از خودشان رفع كنند و گفتند ما اصلاً چيز ديگري خوانديم، چون برايمان فكس شده بود به كيش نتوانستيم آن را بخوانيم و موافقت كرديم نهايتاً كسي كه مسئول شناخته شد و خرابكار، كاريكاتوريست بود البته مطابق قانون مطبوعات آن زمان، من مسئوليتي نداشتم.»
وي ادامه داد: « ما متاسفانه در روزنامه نگاري ايراني، عملاً خيلي حزبي برخورد مي كنيم، خيلي گروهي... ما در روزنامه نگاري داخل ايران به نحو ناخواسته عملاً مبلغ اصلاح طلب ها، حزب مشاركت، كارگزاران، همبستگي يا ديگر احزاب شده بوديم».
وي در پاسخ به سوال راديو زمانه كه از او پرسيده آيا در كانادا توانسته است كارش را راحت پيدا كند گفت:«نه، من اينجا تقريباً يك سال و خرده اي كارگر بودم! در يك خشك شويي كار مي كردم. كارهاي مختلفي براي امرار معاش مي كردم و خيلي راحت نبود. زخم زبان فراوان شنيدم از خيلي از هم وطن هايي كه اينجا انگار خوششان مي آيد ببينند يك نفري كه قبلاً ممكن است در داخل كشور به هر صورت به عنوان يك روزنامه نگار، صاحب موقعيت و اعتباري بوده، اين جا در حال خرد شدن است و اين براي من خيلي سنگين بود در بعضي مواقع. گاهي وقت ها ما انگار خودستيزي داريم. يا مثلاً كار به آدم پيشنهاد مي كردند نهايتاً مي ديدي پولي در آن نيست؛ اين موضوع خيلي تجربه تلخي بود. ايراني هايي كه در محيط هاي حتي آكادميك دارندكار مي كنند.»
وي در مورد ادعاي حمايتي كه زيرعنوان حقوق بشر از روزنامه نگاران فراري مي شود گفت: «خيلي از انجمن هايي كه حالا تحت عنوان حامي روزنامه نگاري يا فعالان حقوق بشري با آنها برخورد داريم انگار تا يك جايي مسئوليت دارند. فكر نمي كنند كه شما ممكن است وقتي آمديد اينجا احتياج به زندگي كردن داريد. عملاً تا يك جايي از شما حمايت مي كنند ولي از يك جايي به بعد شما در يك صحراي برهوت منجمد رها مي شويد.»