عصر ایران ؛ حسین گوهری - این پرسپولیس سال ۷۷ است.تیمی که با مربیگری علی پروین موفق شد رکورد ۱۴ پیروزی متوالی در طول یک فصل رو بدست بیاورد.
درفوتبال ایران کمتر شده تیمی مثل پرسپولیس ۷۷ ، از هر دو جناح چپ و راست٬ خطرناک باشد؛ از راست مهدی مهدوی‌کیا و نعیم سعداوی و از چپ رضا شاهرودی و مهرداد میناوند؛ ستاره بی‌چون چرای تیم البته مهدوی‌کیا بود.
درآن سال البته علیرضا امامی‌فر و حامد کاویانپور هم جزو بازیکنان خوب تیم بودند. پرسپولیس ان سال‌ها٬ انقدر خیالش از برد راحت بود که گاهی مثل این بازی٬ احمد عابدزاده برای گلزنی جلو می امد تا ضربه پنالتی بزند. تیمی که تعداد گل‌های مدافعش٬ یعنی مهدی هاشمی‌نسب بیشتر از تعداد گل‌های خیلی از فورواردهای لیگ بود.
در این بازی پرسپولیس یه چهره جدید هم داشت؛ محدعلی کریمی پاشاکی بازیکن گمنامی که انقدر خوب بود تا بلافاصله حرکاتش مورد توجه سرمربی وقت تیم ملی٬ منصور پورحیدری قرار بگیرد تا در اولین بازیهای رسمی تیم ملی٬ پدیده بازیهای آسیایی شود.
تیمی که استخوان‌بندی اش چند سال قبل از این٬ توسط استانکو پابلوکوویچ شکل گرفته بود٬ انقدر قدرتمند بود که با وجود از دست دادن ستاره‌هایی مثل علی دایی و کریم باقری٬ و با وجود اینکه سال قبلش(سال ۷۶) از لیگ کناره گرفته بود٬ با اضافه شدن چند چهره جدید توسط علی پروین٬ در پایان سال ۷۷ با اقتدار تمام٬ یعنی ۱۲ امتیاز اختلاف نسبت به تیم‌های دوم(استقلال و سپاهان) قهرمان لیگ ایران شود.