عصرایران؛ محمد مهدی حیدرپور - صدها میلیارد ستاره همانند چراغ هایی افسونگر در اقیانوس تاریک گیتی پراکنده شده اند. تا 25 سال پیش، مشاهدات ما از زیبایی و نابودی کیهان تحت تاثیر اتمسفر کره زمین قرار داشت اما تلسکوپ فضایی هابل ستاره شناسان را از نگرانی های مرزهای زمین مانند تلاطم اتمسفری رهایی داد.
به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، تلسکوپ هابل در مقایسه با وسعت فضا ساده و بی ادعا به نظر می رسد. طول این تلسکوپ تقریبا به اندازه یک اتوبوس مدرسه، وزن آن برابر با وزن دو فیل و سرعت گردش آن به دور کره زمین 5 مایل در ثانیه است. تلسکوپ هابل طی بیش از دو دهه گذشته هزاران تصویر کیهانی را به زمین ارسال کرده که از آن جمله می توان به تولد و مرگ ستارگان، ابرهای گرد و غبار بین ستاره ای، سیاره هایی با 67 ماه و ستاره های باستانی اشاره کرد.
در شرایطی بیست و پنجمین سالگرد حضور تلسکوپ هابل در فضا جشن گرفته شده است که عمر چندانی از حیات آن باقی نمانده است. حدود سه سال دیگر تلسکوپی بسیار قوی‌تر از هابل دید بهتری از عمق فضا به ما خواهد داد. تلسکوپ فضایی جیمز وب 100 برابر قوی‌تر خواهد بود و نگاهی به تقریبا 200 میلیون سال پیش از انفجار بزرگ یا بیگ بنگ خواهد داشت. اما تا پیش از بازنشته شدن تلسکوپ هابل برخی از بهترین تصاویر ثبت شده توسط این چشم بیدار ما در فضا را ارائه می کنیم.
کهکشان سومبررو
ستاره تکشاخ V838
لکه عظیم سرخ مشتری
سحابی کارینا
تعامل کهکشان های آرپ 273
ستون های آفرینش
سحابی چشم گربه
سحابی سیاره ای NGC 5189
خوشه هابیل 2744
برای خواندن مطالب بیشتر در زمینه علم و فناوری به اینجا مراجعه کنید.
با دیدن این همه شگفتی آدمی پی به عظمت خالق یکتا می برد.
آخه چطور می شه این همه نظم رو دید و پوچ گرا شد؟!حالا خداشناس نشه؛ خودش رو محروم کرده از داشتن خدایی که در همین نزدیکیه و براحتی میشه به وجودش پی برد و بهش ایمان آورد.