عصرایران - گردشگری ویتنام نتوانسته است طی چند ماه اخیر عملکرد خوبی داشته باشد و تعداد گردشگران ورودی به این کشور به طور مستمر کاهش پیدا می کند. بررسی برخی از این عوامل رکود، می تواند درس های جالب توجهی برای توسعه صنعت گردشگری ما به همراه داشته باشد.
گفته می شود 90 درصد گردشگران خارجی ویتنام، دیگر به این کشور باز نمی گردند. در پی ادامه یافتن وضعیت، یکی از خبرگزاری های ویتنام اقدام به مصاحبه های اینترنتی با گردشگران خارجی کرد تا بتواند دلایل کاهش رغبت آن ها را نسبت به ویتنام کشف و راهکاری برای بهبود شرایط ارائه کند.
تعداد بازدیدها از ویتنام در ماه گذشته تقریبا معادل 543 هزار نفر بود که کاهشی 4/23 درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل را نشان می دهد. آمار رسمی این کشور از کاهش تعداد گردشگران در ده ماه متوالی حکایت دارد و این وضعیت در ماه مارس به اوج رسید. کاهشی که تاکنون در تاریخ این کشور سابقه نداشته است.
هر چند رئیس سابق گردشگری ویتنام، دلیل این امر را کاغذبازی های اعطای ویزا دانسته بود، گردشگران اعلام کردند که مشکلات ویتنام بسیار فراتر از روند اعطای ویزا است.
احساس ناامنی و قیمت های نامعقولیکی از گردشگران عنوان می کند: یک بار پاسپورت من توسط یک موتورسوار ربوده شد. برخی از دوستانم هم کیف هایشان را قاپیده اند. فرد دیگری را هم می شناختم که با پرت کردن حواسش، 5 هزار دلار او را ربوده بودند. او ادامه می دهد که هزینه های سنگین هم از دیگر مشکلات است. فروشندگان به محض آن که متوجه گردشگر بودن شما می شوند، قیمت ها را بالا می برند
میهمان نوازییکی دیگر از مخاطبان ذکر می کند که یکی از مهم ترین مشکلات گردشگری ویتنام، زیرساخت های ضعیف، رفتار سرد و غیردوستانه ساکنان محلی است. همچنین کلاهبرداری های فراوان، قیمت گذاری دوگانه برای خارجی ها، هتل های سه ستاره کم کیفیت، جاده های مرگ خیز، دوچرخه سواری در پیاده روها تنها بخشی از ضعف ها ویتنام است.
او می گوید که ویتنام اهمیتی نمی دهد که گردشگران چگونه به کشورهای خود بازمی گردند؛ آن ها فقط به دنبال کمیت هستند و نه کیفیت.
نسخه ای برای درمان گردشگریبه گزارش عصر ایران، روند خسته کننده و هزینه های بالای ویزا یکی از دلایل مهم رکود گردشگری ویتنام است؛ اما مهم ترین آن ها نیست. تقریبا تمامی مواردی که گردشگران ذکر کرده اند، از اهمیت بالایی برخوردارند و باید رفع شوند.
از طرفی باید یک استراتژی جامع برای توسعه این بخش اقتصادی تدوین کرد. قوانین پایه ای بازاریابی هم به 4 عامل محصول، مکان، قیمت و ترویج توجه می کند. اما استراتژی گردشگری ویتنام تنها مبتنی بر قیمت است. نمی توان استراتژی های بلندمدت بازاریابی را تنها با تکیه بر قیمت طراحی کرد.. به این صورت فقط قیمت ها کاهش پیدا می کند. اما به کارهای بسیار دیگری هم نیاز است.
مشکل دیگر ویتنام، هتلداری آن است. در کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند تایلند، مالزی، اندونزی و حتی فیلیپین، کارکنان هتل ها به انگلیسی به شما خوشامد می گویند. اما در ویتنام، در صورتی که در یک هتل 5 ستاره اقامت نداشته باشید، مشکل ارتباط برقرار کردن با مردم خواهید داشت. در این کشور بر خلاف کشورهای همسایه آن اهمیتی چندانی به آموزش نیروی انسانی داده نشده است و دانشگاه ها و مدارس عالی آن به ارائه آموزش های جهانگردی و هتلداری نمی پردازند.