سرمربی تیم نفت تهران گفت:داخل تیم لیدرها و مجموعه هواداران همه مواظب بودند و واقعا فضای خوبی نبود.
به نقل از هفته نامه تماشاگران امروز،علیرضا منصوریان درباره برکناری ناصر حجازی در سال 86 از استقلال و اینکه هیات مدیره آبی ها در آن مقطع قصد داشت امیر قلعه نویی را به استقلال بیاورداظهار داشت: در آن مقطع من طیفی بودم که می گفتیم نباید تابوی ناصر حجازی را شکست. او در 3 بازی متوالی برده بود، اما آن شب قرار بود قربانی اش کنند. در شبی که برای ناصرخان این اتفاق افتاد، فقط سه بازیکن با من به باشگاه آمدند. من کاپیتان بودم، در اتوبوس تیم به همه هم گفتم که ناصر حجازی را به ناحق برمی دارند. ما سه برد داشتیم. فجر سپاسی، راه آهن و جام حذفی را برده بودیم. من گفتم کاپیتانم هر کس با من می آید یا علی. دارم می روم از منافع ناصرخان دفاع کنم.
وی ادامه داد:وحید طالب لو، پژمان منتظری و پیروز قربانی که یار غار من بود با من آمدند. در اتاق فتح الله زاده دیدم 6بشقاب چیدند، گفتم خب 5نفر اعضای هیئت مدیره مهمان فتح الله زاده هستند. دم در هم آقای امیدوار رضایی را دیدم ، گفتم آقای دکتر تصمیم به جابجایی ناصرخان نگیرید. ایشان هم طیفی بود که واقعا حمایت کرد و اولین نفری هم بود که قبل از سرمربی شدن ناصرخان هم به خانه ایشان رفته بود. او آن شب سرمربی نماند اما باز یک جورهایی حرمتش حفظ شد. ایشان مدیرفنی و رئیس سازمان فوتبال شد. به حاجی فتح الله گفتم اگر شما این آدم را بردارید وجاهتش را زمین می زنید. پیشکسوت ها آسیب می بینند و تیم ما را از بین می برید .»
بازیکن پیشین استقلال خاطرنشان کرد:بعد ها که ناصر خان مریض شد، خیلی وارث عجیب غریب پیدا کرد. درحالی که خانواده اش وارث مطلق او هستند آتیلا و آتوسا و سعید رمضانی و نازی خانم که خودش یک مدیر بزرگ است.
منصوریان افزود:وقتی قلعه نویی بعد از فیروز کریمی سرمربی استقلال شد من گفتم اعتقادم این بود ناصر حجازی نباید از استقلال می رفت ولی در هر صورت الان شما سرمربی ما هستید.استقلال نباید آسیب بخورد.خیلی مردانه به من گفت که کاپیتان تیم هستی و یا یک علی بگو تا جلو برویم و تیم را قهرمان جام حذفی کنیم و واقعا هم این اتفاق افتاد.
وی ادامه داد:البته من در دو بازی آخر دیگر تاثیر چندانی نداشتم و بیشتر حکم ویترین را داشتم.داخل تیم لیدرها و مجموعه هواداران همه مواظب بودند و واقعا فضای خوبی نبود.
منصوریان خاطرنشان کرد:سه روزتمرین نرفتم ولی فتح زاده زنگ زد و گفت تیم دارد به هم می ریزد و بیا.من سر تمرین رفتم و همانجا روبوسی کردیم.یک نشاطی به دست آمد اما خود امیر می دانست من خداحافظی می کنم در روز آخر.احترام من و او سرجایش بود و حرمت ها از بین نرفت.