1 - اگر ایران و 1+5 توافق کنند، دلار 1000 تومان می شود ؛ با پاسپورت ایرانی می توان بدون ویزا به کشورهای اروپایی سفر کرد ، همه چیز ناگهان ارزان می شود ، سرمایه گذاران خارجی برای ورود به ایران سر و دست می شکنند، صنعت ایران متحول می شود، میزان صادرات کشور چند برابر می شود و حتی آلودگی هوا کاهش می یابد.
این ها ، حرف هایی است که این روزها در برخی محافل زیاد رد و بدل می شود.
2 - ایران برای رشد اقتصادی ، چاره ای جز تعامل سازنده با همه جهان ندارد. همکاری با جهان و بهره مندی از امکانات بین المللی، البته نافی توجه به درون نیست و قطعاً با تمرکز صرف بر خارج و غفلت از توانایی های درونی نمی توان به رشد و توسعه فراگیر رسید.
بله؛ قرار است بعد از توافق ، ارزش پول ملی ایران تقویت شود، پاسپورت ایرانی ارزشمند شود، قیمت ها متعادل گردد، سرمایه گذاران به ایران بیایند، صادرات کشور بیشتر شود، مشکلاتی از قبیل آلودگی هوا، کمبود برخی داروها، سموم کشاورزی غیر استاندارد و ... حل شوند و اتفاقات خوب دیگری در کشور رخ دهد.
اما واقعیت این است که توافق به خودی خود، این معجرات را به بار نمی آورد. توافق ، تنها گشودن یک در است. بقیه راه را باید خود رفت.
بعد از توافق ، تازه خواهیم رسید به سال های قبل از تحریم که در آن سال ها ، هزاران مشکل داشتیم، مشکلاتی که نه تنها حل نشدند بلکه در سایه تحریم ها، تشدید هم شدند. بنابراین، بعد از تحریم، تازه روند حل مشکلاتی که گاه نهادینه هم شده اند، با بهره گیری از شرایط جدید آغاز می شود.
3 - قطعاً بعد از تحریم ها، معجزه رخ نخواهد داد و همه آنچه در بند یک آمد و نظایر آنها، در چشم به هم زدنی رخ نخواهند داد. بعد از تحریم ها، تازه می شویم مانند دهها کشور در حال توسعه دیگر ؛ و از آن پس ، این توان مدیریتی و روحیه ملی ماست که سرنوشت ما را تغییر خواهد داد.
ملتی که میهن خود را دوست نداشته باشد، مردمی که همیشه به دنبال راه های میانبر برای ثروت اندوزی هستند، جماعتی که کار ، کلافه اش کند و از زیر کار در رفتن را زرنگی بداند، مردمانی که از خیانت به هم و کلاه بر سر هم گذاشتن ابایی نداشته باشند ، ملتی که تمام مسوولیت اجتماعی خود را در انداختن یک رأی به صندوق بداند و بعد، همه چیز را از معدود مدیران بخواهد ، مردمی که مدیرانشان ، میز های مدیریتی را نه جایی برای خدمت به جامعه و رشد کشور که غنیمتی برای پیشرفت فردی بدانند و ... ، چه تحریم باشند و چه نباشند، محکوم به زوال هستند. تحریم یا عدم تحریم ، برای چنین ملتی، فقط زمان بندی زوال را تغییر می دهد.
بر عکس ، مردمی که عاشق کشورشان باشند، کار را ارزش بدانند، روحیه همگرایی داشته باشند، همدیگر را دوست بدارند، همیشه و در همه حال، خود را به تمام معنا مسؤول بدانند، مدیرانی را برگزینند که خدمت، پاسخگویی و کارآمدی سه ویژگی اصلی شان باشد، حتماً سری بین سرها در خواهند آورد. چنین ملتی اگر تحریم هم نباشد ، چه بهتر ؛ راه پیشرفت را سریع تر و کم هزینه تر خواهد پیمود.
تحریم ها ، دیر یا زود لغو خواهند شد. امید که این اتفاق ، هر چه زودتر محقق شود، اما این امید، تنها در صورتی تمدن این مرز و بوم را بار دیگر به اوج خواهد رساند که مردم ایران از صاحبان منصب گرفته تا من و شما و آنانی که خیابان ها را جارو می کنند، قدر این گشایش را بدانیم و عاشقانه برای وطن و آینده فرزندان این وطن، کار کنیم. اگر دست در دست هم ندهیم به مهر ، این میهن هرگز آباد نخواهد شد، چه با تحریم ، چه بی تحریم. این یک شعار نیست ؛ یک راه طی شده و یک تجربه جهانی و بشری است.
چه تحریما باشه چه نباشه ما همینیم و هیچوقت پیشرفت نمیکنیم . ما فقط بلدیم خوب حرف بزنیم عمل که میشه ......
اکثر مدیران ما به زندگی تجملی رو آورده اند و سوء استفاده از پست و سوء مدیریت آفت کشور است
خدایا آخر و عاقبت ما را بخیر کن
1- تنبلي 2- راحت طلبي 3- دلالي4- تجملات 5- عدم غيرت ملي 6- هاي ناهنجار اجتماعي 7- اعتياد 8- طلاق 9- بي احترامي به قانون 10 رشوه
ملت ایران : ولم کن بزا یکم دیگه بخوابم ... "
باز هم مثل همیشه بی نقص نوشتید و بسیار واقع بینانه و با بهترین کلمات و جملات ؛
به اعتقاد بنده گسست بین دولت و ملت ناشی از سوء مدیریت و اتفاقات دهشتبار دوران قبل بایستی به هرطریق ممکن حل شود و این هم زمانی طولانی می طلبد و ماندن اعتدالیون در صحنه سیاست ؛
امیدوارم ارامش ؛ اسایش ؛ شادی و محبت روزافزون به کالبد خسته هموطنان بازگردد
آفرین
و این سمت خودمان بود و ایران برای خارجی ها جایی میشود برای جولان افتصادی شرکت ها و بازرگانان خارجی چرا که کشور ما کشوری کاملا مصرف کننده است و این بازار مصرف خوب سال ها از بازرگانان خارجی گرفته شده بود
در پرانتز بایدگفت که تحریم بخشی از داستان است تا وقتی 4 فاکتور مدیریت
، وجدان
،همدلی
و آینده نگری
در کار نباشد در جای خود فقط دست و پا خواهیم زد و دست و پایین و پایین تر خواهیم رفت
کردار نیک، گفتار نیک و پندار نیک
اونایی که قراره اختلاس کنن دلشون گرم باشه!
هرچند نظر من رو منعکس نمیکنید مثل دفعات قبل
وطن پرستی یعنی وطن خود را پاسبانی کردن کج اندیشان گمان میکنند در تعارض با خدا پرستیست؟!
توقعات و انتظارات از جامعه مدنی و رو به پیشرفت ، جز در گرو تلاش و همت همجانبه اجتماعی خودمان نیست و نخواهد بود .جز در تغییر نگرش آموزه های مادرانه در بطن دل خانواده ها تا مدارس و معلم و پلیس و قاضی دادگاه هایمان نخواهد بود.
ضمن تشکر از عصر ایران بابت مقالات نسبتا پیش رو و معطوف به مسایل اصلی کشور نکته ذیل را دقت فرمایید
پاراگراف انخابی بیشتر معطوف به فرهنگ کار و روابط است هرچند در توسعه نیافتگی کشور دیل است ولی خیلی عوامل مهمتری است که باید مد نظر باشند
1- مدیریت : به تعبیر دانشمندان این رشته مدیریت مهمترین عامل است
2- سیستم : سیستم اداره کشور خیلی مهم است
3: برنامه ریزی و پلن مناسب
4: رویکرد : نگاه به توسعه
5: بسترسازی برای نقش افرینی مردم
6: بستر سازی
از سعه صدر وچاپ این نظر ممنونم
مردم کمی بیدار شوید ...
پروفسورحسابي هم ميگه جهان سوم جاييه كه اگه مملكتتو آباد كردي خونه ات ويرون ميشه و اگه خونه ات را آباد كردي مملكتت ويرون ميشه
من به عنوان یک ایرانی از همین امروز متعهد میشوم در هر مقامی باشم فقط و فقط منافع کشور عزیزم رو در اولویت قرار بدهم.
خدایا از تو میخواهم مرا در تحقق این امر کمک کنی.
بنظر من مملکت ما بشدت نیاز به یک رنسانس مدیران بویژه در سطوح کارشناسی و تصمیم گیری داره.ما بشدت باید در برخی زمینه ها باید اقدام به استخدام مشاورین ماهر خارجی کنیم.
ولی تا زمانیکه در صدا وسیمای ما حرفهای کارشناسی وزیر مسکن درخصوص نداشتن ایده های کارشناسانه در بخش مسکن مهر و درشاخه زیرساختها بسخره گرفته میشه نباید انتظار پیشرفت داشت.
ّبعد از ترحیمها تازه برمی گردیم به شرایط هشت سال پیش قبل از آن غارتهای گسترده دوستانتان
این مقاله را باید در تمام ادارات کارخانه ها شرکتها و مدارس و دانشگاه ها توزیع کرد.
بهتر بود اینطور می نوشتی
چنین ملتی اگر تحریم هم باشد ، راه پیشرفت را روزی پیدا خواهد کرد.
حیف و صد حیف که ملت و دولت و نژاد ایرانی دیگه اینطور نخواهد شد. چون دیده ایم که کسی که کار نمی کند و فقط دلالی میکند بهترین وضعیت را دارد. دیده ایم که کسی که رانت دارد بهتر از سخت کار کردن است. دیده ایم که کسی که درس خواند بدبخت شد. دیده ایم که برای بهتر زندگی کردن باید دزدی کرد. باید حقه بازی، پارت بازی و ....
کاش یا ما کور میشدیم و اینها رو نمی دیدیم یا همه اینا محو می شدند. که با دیدن اینان خود را بدبخت کردیم. من که امیدی به این ملت ندارم شما رو نمی دانم.الکی از ملتتمان تعریف نکنیم.ما بد عادت کرده ایم.
آفرین
آفرين بر نگارنده.
من تو يك شركتي كار ميكنم و كارم رو جدي ميگيرم و بابت اين جديت، اكثر اوقات مورد تمسخره همكارا قرار ميگيرم.
ولي هيچوقت سرد نميشم چون معتقدم اول بايد از خودم شروع كنم.
تا زمانیکه اجرای قانون بدون کم و کاست و تبعیض برای تک تک شهروندان بطور یکسان از بالا تا پایین اجرا نشود انتظار هیچ معجزه ای را نداشته باشید.
تنها اجرای قانون است که میتواند وجدان خواب جامعه را بیدار کند
قیمت دلار باید واقعی باشد در عین حال در امد مردم که وحشتناک کم و نا کافی است چرا که در ده سال گذشته همه چیز ده برابر شده و لی حقوق ها 4 برابر