به گزارش مشاور رسانه اي فيلم خداحافظي طولاني، در اولین نوبت اکران عید فطر امسال اين ساخته فرزاد موتمن به تهیه کنندگی علی حضرتی روی پرده سینماها می رود. این فیلم که در هیاهوی جشنواره توانست در هفت رشته کاندید دریافت سیمرغ شود سیمرغ بهترین بازیگر مرد را نیز تصاحب کرده است.سیمرغی ارزشمند و مهم برای سعیدآقاخانی.
اما خداحافظی طولانی یکی از آثار مینی مال سینمای ایران در سالهای اخیر است.فیلمی که با روایت ساده اي که دارد سعی می کند بدون پیچیدگی خاص و ویژه ای سادگی را بیشتر به نمایش بگذارد.
آخرین اثر فرزاد موتمن نیز از این دست فیلمهاست که با روایتی ساده اما جامعه شناسانه و روانکاوانه به بیان زندگی یک قشر یا طبقه از اجتماع می پردازد. سینمای ایران در روایت اجتماعی خود در سالهای اخیر به قدری درگیر زندگی های یکنواخت از یک قشر نسبتا ثابت شده، که یادش رفته به زندگی مردم دیگر نیز نگاه کند.
کارگردانان سینما در این سالها بیشتر کاراکترها و حتی لوکیشن های خود را تنها به شمال تهران محدود کرده اند و انگار همه قصه ها در تهران و آن هم در شمال آن رخ می دهد و این نگاه جامعه شناختی حتی به تلویزیون نیز سرایت کرده است.
فیلم خداحافظی طولانی، یک فیلم بی جغرافیاست، اما یحیی کارگر عاشق پیشه که از قضا کمدینی چون سعید آقاخانی با بازی های در سکوت های خوب و به جایش آن را به پایان می رساند، مجبور است برای رهایی از سندرم فیلمفارسی دست به سادگی های بزند که گاهی انگار این روایت بیرون از پرده سینما اتفاق افتاده است.
این فیلم عشقی از طبقه کارگر جامعه را جلوی دوربین برده است. داستان فیلم، درباره کارگری ساده به نام "یحیی" است که در کارخانه ریسندگی کار می کند. او پس از تبرئه از اتهام قتل جنجالی همسرش و آزادی از زندان، در مقابل اجتماعی قرار می گیرد که او را مقصر می پندارد.
فرزاد موتمن خود شخصن حضور سعید اقاخانی را برگ برنده این فیلم می داند و امیدوار است تا مردم و مخاطب عادی جامعه با این فیلم ارتباط درستی برقرار کنند و دوستش داشته باشند.سعید آقاخانی نیز می گوید که همیشه فکر می کرده توانایی متفاوتی در ایفای نقش غیر طنز داشته که فرصت پرداختن به آن ایجاد نشده بود.
در مجموع خداحافظی طولانی فیلم ساده ایست و در عین سادگی، فضای خاص خودش را دارد؛ حس خوبی به مخاطب القاء می کند و از آن دست فیلم هایی است که محتاج توجه بیشتر به عمق و ابعاد اجتماعی آن است.