یکی از این سه فضانورد، Samantha Cristoforetti نام دارد که قبل از سفرش به ایستگاه فضایی بین المللی در نوامبر 2014 مورد آزمایش قرار گرفته بود. او در ماه ژوئن سال جاری میلادی و پس از ماموریت 199 روزه خود به زمین بازگشت و دوباره مورد آزمایش قرار گرفت. آزمایشات نشان دهنده افزایش مقدار کلاژن در لایه زیرین پوست او بود که نشان دهنده اثر ضد پیری به مقداری جزئی بود. با این حال لایه بیرونی پوست به نام Epidermal در حال کاهش یافتن و در نتیجه نازک شدن به میزان 20 درصد بود. یکی از معایب این پدیده افزایش حساسیت پوست در برابر تابش های مضر است که در این صورت میتوانند به مناطقی از پوست که سلول های بنیادی قرار دارند آسیب وارد کرده و بعضا آغاز کننده سرطان پوست باشند. هنگامی فضانوردان به زمین باز میگردند، این فرآیند بازگشتی می شود و پوست بهبود میابد اما ماموریت های طولانی مدت در فضا میتوانند آسیب بیشتری نیز وارد کنند. پروفسور کونیگ در تلاش برای مهار کردن پدیده نازک شدن پوست همچنان مطالعات خود را ادامه خواهد داد، به امید آنکه قبل از آغاز شدن ماموریت های طولانی مدت ناسا مانند سفر به مریخ که بیش از یک سال طول می کشند، راه حلی برای این موضوع پیدا کند.