"جوج" سیخ کشیدن زیر سایه تحریم

 به‌ تازگی آقای رئیس‌جمهور گفته‌است: «عده‌ای می‌گویند ما در سایه تحریم زندگی خوبی داشتیم.» خُب آن عده راست می‌گویند دیگر.

آقای دکتر روحانی، من از شما می‌پرسم: «آفتاب بهتر است یا سایه؟» ما که خدایی ناکرده قصد نداریم به مانند گیاهان فتوسنتز کنیم که نیازمند «آفتاب» باشیم؟ و یا زبانم لال آفتاب‌پرست نیستیم که از آفتاب خوشمان بیاید.

 یادش بخیر آن روزهایی که هنوز خبری از این «آفتاب برجام» نبود، زیر «سایه تحریم» می‌نشستیم و برخی مواقع خودمان را دور می‌زدیم و برخی مواقع تحریم‌ها را و فرت و فرت هر چند ثانیه پیامک‌های واریزی به حسابمان می‌آمد. در همان سایه جوج سیخ می‌کشیم با نوشابه... زندگی‌یمان را می‌کردیم جناب رئیس‌جمهور.

دکتر روحانی! آیا آن زندگی در زیر سایه بهتر بود یا اینکه در زیر آفتاب باشی و مدام بروی کرم‌های ضدآفتاب سی‌اف بالا بخری؟ آنهایی که مدام از آفتاب برجام می‌گویند و این را برای خودشان موفقیتی بزرگ می‌دانند، آیا از اشعه‌های مضر و سرطان‌زا خبری دارند؟ می‌دانند چقدر بر حجم سوراخ لایه اوزون افزوده شده است؟

اصلا تمام این حرف‌ها به‌کنار؛ اگر آفتاب سوزان برجام باعث شود باغچه‌ای که «آن آقایی که دیگر رفته‌است» در منزل داشت و در آن سبزی می‌کاشت، محصولاتش بسوزد، چه پاسخی برای عملکرد خود دارید؟

***

آقای دکتر؛ شما در صحبت‌هایتان دوباره از حضور 18 خانم در مجلس گفته‌اید. حالا هفده و هجده چه فرقی می‌کنند؟ اصلا خانم‌ها بیایند مجلس چیکار؟ امروز می‌آیند مجلس، لابد فردا توقع دارند استادیوم‌های ورزشی هم بیایند، بعدش هم لابد توقع دارند بروند فضا و هشدار می دهیم شاید هوس ریاست جمهوری هم کردند، به خاطر خودتان می گوییم!

من از شما می‌پرسم، زمانی‌که آنها در منزل نیستند، چه کسی باید برای همسرانشان غذا بپزد؟

***

آقای رئیس‌جمهور! همچنین گفته‌اید: «امروز این شرایط فراهم شده و همه شاهدیم روسای جمهوری که به ایران سفر می‌کنند به همراه خود نمایندگان ده‌ها شرکت مهم اقتصادی را برای امضاء قراردادهای متعدد می‌آورند.»

آقای دکتر روحانی! من به شما علاقه‌مند هستم، اما این چه حرفی است می‌زنید؟ آیا این خوب است که فرت و فرت رئیس‌جمهورها آن‌هم نه به تنهایی و با ده‌ها نفر به کشورمان بیایند؟ هیچ می‌دانید هزینه خورد و خوراکشان چقدر می‌شود؟ کی در دولت قبلی از این ریخت و پاش‌ها خبری بود؟ فوقش یک جیبوتی بود که کم توقع بودند و کل کشورشان را هم املت می‌دادی به اندازه هزینه یکی از این رئیس‌جمهورها نمی‌شد.

طبیعی است دیگر؛ وقتی آن‌قدر آقای ظریف بخندد و این‌همه به آنها روی خوش نشان بدهید، معلوم است که مدام چترشان باز است و خودشان و دوستانشان به اینجا آمده و کنگر می‌خورند و لنگر می‌اندازند (و لنگر هم می‌افتد روی کابل‌های اینترنتی!) این‌همه کباب و جوج توی شکم اجنبی‌ها می‌کنید و بعد موقع نوبت ما و یارانه‌یمان که می‌رسد می‌گویید نداریم. واقعا که!

آقای رئیس جمهور! ما تحریم ها را می خواهیم ؛ یا خودتان تحریم ها را برگردانید، یا آن مرد که تحریم ها را آورده بود را بر می گردانیم؛ خود دانید!