حميدرضا عسگري در روزنامه آفرینش نوشت: پس از گذر از مرحله انتخابات و حواشي مربوط به وزن كشي سياسي جريان‌هاي اصولگرا و اصلاح طلب، اينبار مسئله پر حواشي بحث تشكيل فراكسيون اكثريت و تعيين رياست مجلس دهم مي باشد. اين موضوع اگرچه مسئله‌اي طبيعي و عادي در روند تشكيل اعضاي هيئت رئيسه مجلس مي‌باشد كه هر شخص و نامزدي كه بيشترين آراي نمايندگان را كسب كرد به كرسي رياست تكيه بزند، اما آفت اصلي اين قضيه انتصاب رئيس به گرايشات سياسي و حزبي است.
اينكه نمايندگان و هواداران آنها درخارج از مجلس ، انتخاب شخص و افراد هم حزبي خود در هيئت رئيسه را به منزله پيروزي سياسي قلمداد كنند، اشتباهي بزرگ و آسيبي جدي در بدنه سياسي كشور ايجاد خواهد كرد. نمايندگان بايد توجه داشته باشند كه هم اينك شخص آنها و رئيس آينده خانه ملت، ديگر منتصب به چند هزار نفري نيستند كه از شهرها و استان‌هاي مختلف به آنها راي داده‌اند. بلكه امروز تمام منتخبان خانه ملت به عنوان نماينده تمام ملت ايران قلمداد مي‌شوند كه بايد ريل گذاري سياست‌هاي كشور را براساس منافع ملي پيش ببرند، و نه بر اساس منافع حزبي و گروهي!.
درحال حاضر يك وحدت عقلاني ميان اصولگرايان و اصلاح طلبان معتدل در كشور به وجود آمده است كه مي‌تواند، سبك و سياقي جديد در عرصه سياست و سياست گذاري كشور قلمداد گردد. اما به حاشيه كشاندن اين وحدت موجود با طرح مباحثي همچون سهم خواهي از پست رياست مجلس موجب نگراني‌هايي از بابت تخريب وحدت موجود ميان ملت و مسئولان گرديده است.
اهميت حفظ و انسجام اين وحدت حاكم به قدري بالاست كه "حضرت آيت الله خامنه اي درديدار با جمعي از فرماندهان ناجا، همه مسئولان و مردم را به مراقبت از وحدت موجود در کشور فراخواندند و افزودند: ايجاد دو جرياني، دو فرقه‌اي و دو قطبي از ضربه هاي مهلکي است که دشمن به‌دنبال آن است".
تبديل مجلس به دوقطبي اصولگرا و اصلاح طلب از اين حيث مضر است كه اگر همگرايي موجود ميان عقلاي دو طيف به سبب پرداختن به حواشي و تحت تاثير قرار گرفتن مخالفان كه به دنبال تخريب اين وحدت هستند، از بين برود، موجب تضعيف روند اعتدال گرايي و عقل محوري در جريان سياست‌هاي اجرايي كشور خواهد شد و نمود آن در انتخابات 96 ظاهر خواهد شد.
جالب اينجاست كه اين آتش اين اختلاف و وحدت شكني بيشتر از خارج مجلس دميده مي‌شود، و آن دسته از اشخاص و گروه‌هايي كه از رقابت انتخابات مجلس بازماندند، دغدغه بيشتري براي انتخاب ريئس مجلس بر اساس معيارهاي حزبي و گرايشات سياسي دارند. قصد و نيت اين طيف به وضوح براي همگان مشخص است، لذا اين انتظار وجود دارد تا عقلاي دو طيف سياسي با توجه به شرايط حاكم بر كشور ساز و كاري را برگزينند كه مجلس آينده كارايي بيشتري داشته باشد.
خوشبختانه نامزدهاي پست رياست مجلس از بينش و عقل سياسي مناسبي برخوردار بوده و با انديشه‌هاي ضد افراط گرايي در اردوگاه سياسي خود شناخته شده هستند، اما با اين وجود اگر مهره‌هاي شطرنج مجلس با تدبر و ذكاوت چيده شوند مي‌توان اميدوار بود كه نتيجه اين بازي به نفع مردم و جريان اعتدال تمام شود.
در غير اين صورت اگر نمايندگان صرفاً از اين باب كه راي آنها بايد تقويت كننده جريان حزبي آنها در مجلس باشد و با اين ملاك درپي انتخاب رئيس مجلس باشند، بايد منتظر همان هشدار رهبري در مورد ايجاد جريان دو قطبي در فضاي سياسي كشور بود كه جز هزينه و اتلاف وقت و انرژي كشور حاصلي به دنبال نخواهد داشت.
تنها نقطه اميد در پيشگيري از اين رويه و حفظ وحدت موجود، تدبر و تعقل بزرگان و عقلاي دو طيف سياسي است، تا با تصميم درست و هوشمندانه از يكسو مانع از بروز اختلاف و شكاف ميان جريان‌هاي سياسي گردند و از سوي ديگر با حفظ وحدت رويه فعلي مانع از فرصت دادن به جريان‌هاي افراطي براي ورود به قدرت در سال‌هاي آتي گردند.
مسلماً اگر ملاك عمل، خدمت و سر وسامان دادن به وضعيت نامناسب كشور در امور اجرايي و اقتصادي باشد، مي‌توان با تدبر و تعقل و پرهيز از افراط گرايي حزبي ضمن همكاري به رقابت‌هاي سياسي نيز پرداخت و توازني سياسي را در مجلس ايجاد كرد. اما نبايد فراموش كرد كه حفظ اين وحدت سدي محكم در مقابل ورود جريان افراطي از هر دو طيف سياسي خواهد شد و مي‌تواند مدل و روشي براي تحكيم پايه‌هاي داخلي و ارتقاي جايگاه خارجي كشور باشد.
منبع: روزنامه آفرینش