سید محمد علی ابطحی در سایت خود نوشت:
یادم هست در اوائل نوجوانی و طلبگی واعظ سرشناسی در تهران بود که تابستان ها به مشهد می آمد و مهمان پدر و دائی ام بود؛ حاج شیخ محمود صالحی. چند سال بعد از انقلاب فوت کرد. وی خیلی اهل طنز بود و بیشتر خاطرات شیرینی را از منبری ها و روضه خوان ها و مداح ها نقل می کرد.
در ماجرای کربلا فردی به نام خولی هست که سر بریده ی حضرت امام حسین علیه السلام را برای قاتلان می برد و از جنایتکاران بود؛ البته از همسرش به عنوان یک بانوی باتقوا در تاریخ یاد شده که به شدت شوهرش را به خاطر جسارت به امام حسین ملامت می کرد. آقای صالحی می گفت یک منبری تازه کاری رفت منبر و شب اول ماه محرم دستپاچه شد و روضه ی خولی را خواند و گفت خولی علیه السلام.
فوری یادش آمد که خولی آدم بدکاره ای بوده است، خواست تصحیح کند، گفت نخیر، خولی اصلاً علیه السلام نبوده و آدم بدی بوده؛ و برای این که حسابی از او ابراز تنفر کند، دو تا حرف زشت هم به زن خولی گفت.
باز یادش آمد که زن خولی آدم خوبی بوده است. نمی دانست چه جوری این گاف جدیدش را درست کند. گفت مردم، خولی دو تا زن داشته؛ منظور من زن دوم او بوده است.
این در جمع خیلی از دوستان ما ضرب المثل شده برای کسانی که حرف هایی می زنند و هر چه می خواهند درست کنند، بدتر می شود. البته منظور خاصی ندارم ها!