عصرایران ؛ مهدی نیک نام - برای بخت بد یونایتد انگار گشایشی نیست. انگار قرار نیست که روزهای بعد از فرگوسن حتی یک روزش هم خوب شود. اصلا باید همین طور باشد که شروع رویایی یونایتد در لیگ برتر یک دفعه به روزهای تیره می رسد و شیاطین سرخ حتی وقتی که در لیگ اروپا و مقابل فنرباقچه هم بازی می کنند از روی یک ضربه آکروباتیک حدودا شانسی گل می خورند آن هم دقیقه یک و دیگر نمی توانند گل خورده شان را جبران کنند.
انگار ویروس دوری از فرگوسن در این سال ها اینقدر مزمن شده که دیگر حتی مورینیو هم نمی تواند مشکلات را حل کند. سرخ های منچستر از 10 بازی فقط 15 امتیاز دارند و این یعنی 4 بار برده اند ، 3 بار مساوی کرده اند و3 بار هم باخته اند. امسال اما از آن سال هایی نیست که یونایتد بتواند همینقدر بد ادامه دهد.
برنامه ریزی قرمزها برای امسال بازگشت به سطح اول فوتبال اروپاست یعنی باید یونایتد مورینیو جزتیم های بالای جدول باشد سهمیه لیگ قهرمانان بگیرد و در سالی که معمولا تیم های مورینیو خوب بازی می کنند برای بازگشت به اوج و حتی قهرمانی اروپا تلاش کند.
یعنی مورینیو ثابت کرده همیشه تیم هایش را در سال دوم به قهرمانی حداقل لیگ و حداکثراروپا می رساند و یونایتد برنامه دارد برای نتیجه گرفتن در آن تاریخ به قهرمانی اروپا برسد. شیاطین سرخ اما از مسیر مورد نظر فرسنگ ها فاصله دارند.
خریدهای گذشته یونایتد مورد تایید مرد پرتغالی نیست و خریدهای خود مرد پرتغالی هم بعضا جواب نداده اند. یعنی هرچند ژوزه مورینیو سرمربی بسیار خوبی است اما همیشه هم در تیم های مختلف خریدهایی داشته که موفقیت آمیز نبوده اند. حالا منچستر یونایتد یک سری بازیکن اضافی دارد که جلوی جذب بازیکنان مورد نظر مورینیو را گرفته اند.
از رونی بگیر که این روزها تک ستاره یونایتد است تا شوانی و ....
سرمربی قرمزها در این گیر و دار حالا با ستاره های سابق منچستر هم رو به رو است که دمی آرام نمی نشینند پل اسکولز مدام انتقاد می کند و شرایط رسانه ای را برای تیم مورینیو سخت تر می کند.
کارشناسان فوتبال انگلیس البته این روزها را روزهای پیشرفت می دانند. هرچند در میان کارشناسان منتقد شیوه مربیگری مورینیو کم نیست اما موافقان با مرد پرتغالی می گویند که در نیم فصل دوم نتیجه گیری سرخ های منچستر متفاوت خواهد بود.
بزرگترین استدلال هم برای توجیه شرایط امروز عدم تطبیق ستاره های یونایتد با شرایط انگلیس است. مورینیو با خودش زلاتان ، پوگبا و اریک بیلی را به یونایتد آورده و این ستاره ها می بایست پروژه احیای یونایتد را استارت می زدند اما در اصل آنها موفق نبوده اند و همه بحران هم از عدم موفقیت آنها شروع شده است.
تطبیق ستاره ها با شرایط احتمالا همان وضعیتی است که کارشناسان خوش بین برای یونایتد متصور هستند. تصور اینکه پوگبا و زلاتان در تیم یونایتد به هماهنگی کامل برسند و بار موفقیت تیم را به دوش بگیرند البته تصور دوری نیست. اما از سویی دیگر یک خطر منچستر را تهدید می کند و آن هم عادت کردن به شکست است.
تیم یونایتد در سال های بعد از فرگوسن هیچ گاه آن تیم شکست ناپذیر نبوده و فقط در دوره ای از حضور فن گال اثراتی از روزهای قدرت را داشته است. یونایتد این روزها برای بازپس گرفتن قدرت و جایگاه و شخصیت تیمی و برای فرار از شکست نیاز به درخشش ستارهایی چون مورینیو و زلاتان دارد . ستاره هایی که هرچقدر به پایان لیگ برتر نزدیک می شویم فرصت کمتری دارند و البته بعد از آنها معلوم نیست چه شرایطی در سال های بعد منتظر یونایتد است. مورینیو آخرین تیر مدیرانی است که دیگر نمی توانند فرگوسن را داشته باشند.