مشارکت کمتر، ترامپیدن بیشتر!

عصر ایران؛ مصطفی داننده- حالا که جهان ترامپیده است دوباره وقت آن رسیده است که با هم یک اصل مهم را مرور کنیم. در انتخابات ریاست جمهوری آَمریکا در سال 2016، ۱۲۶ میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند که این یعنی حدود ۵۵ درصد از شهروندان واجد شرایط آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری رای دادند.

در همین ارتباط سی‌.ان‌.ان اعلام کرد که میزان مشارکت مردمی در انتخابات 2016 پایین‌ترین میزان در ۲۰ سال گذشته در آمریکا بوده است. نکته جالب در این میان اما این است که به‌رغم مشارکت پایین، نتایج در ایالت‌های کلیدی که موجب پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات شد، نشان می‌دهد که رای‌دهندگان بیشتری نسبت به سال ۲۰۱۲ رای خود را به صندوق انداختند.

وقتی مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا رأی می‌دهند، در واقع با این رأی به نمایندگانشان در کالج الکترال که شامل 538 عضو است، حکم می‌کنند که به چه‌کسی رأی دهند. یعنی نمایندگان کالج الکترال از خودشان حق رأی ندارند و رأیشان نمادین است و متعلق به نامزدی است که مردم همان ایالت او را انتخاب کرده‌اند.

اینکه هر ایالت چه تعداد نماینده در کالج الکترال دارد به جمعیت آن ایالت و نسبت آن به کل کشور بستگی دارد. ایالت‌های پرجمعیتی مانند کالیفرنیا، تگزاس، نیویورک، فلوریدا، پنسیلوانیا و ایلی‌نویز که بیشترین جمعیت را در میان ایالت‌های آمریکا دارند، بیشترین آرای الکترال را هم به‌خود اختصاص داده‌اند. 

اگر آن 45 درصد شرکت نکرده در انتخابات، رای می‌دادند یا حداقل نیمی از آنها در این انتخابات شرکت می‌کردند شاید هیلاری امروز رییس جمهور آمریکا بود.

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نشان داد عدم مشارکت حداکثری در انتخابات می‌تواند به پیروزی یک تندرو همچون ترامپ منتهی شود.

احتیاج نیست زیاد راه دور برویم در همین ایران خودمان هم هر وقت همه مردم به پای صندوق‌های رای نرفتند، نام و یا نام‌هایی از صندوق بیرون آمد که به منافع ملی ضربه وارد کرد.

به طور مثال در سه انتخابات مجلس‌های هفتم، هشتم و نهم مشارکت مردم تهران زیر چهل درصد بوده است. در مجلس هشتم تنها 30 درصد مردم تهران را خود را به صندوق انداختند. به جز مشارکت 64 درصدی مردم کل کشور در انتخابات مجلس نهم و در انتخابات مجلس هفتم و هشتم تنها 51 درصد مردم رای‎‌های خود را به صندوق ریختند.

در سال 81 تنها 562 هزار و 522 نفر ( حدود 13 درصد) در انتخابات دوره دوم شورای شهر تهران شرکت کردند. در این انتخابات 40 میلیون و 501 هزار و 783 نفر در کل کشور واجد شرایط بودند که تنها 49 درصد از این واجدین شرایط در انتخابات شرکت کردند این عدم شرکت منجر به پیروزی جریانی در انتخابات شد که حاصل آن شهرداری محمود احمدی نژاد در پایتخت بود.

احمدی نژاد بعد از شهردار شدن خود را در قامت یک رجال سیاسی دید و تصمیم گرفت به کرسی‌ها بالاتر فکر کند.

اگر همه مردم در انتخابات‌های مختلف شرکت می‌کردند شاید سرنوشت ایران به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. خرداد 92 را نگاه کنید. حضور 72 درصدی مردم در انتخابات باعث شد تا جریان اعتدال در کشور به قدرت برسد. در انتخابات مجلس دهم نیز مردم در کل کشور 62 درصد و در تهران 50 درصد رای خود را به صندوق ریختند که حاصل این رای، راه پیدا نکردن تندروها به پارلمان بود.

عدم مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده هم می‌تواند منجر به تکرار تفکر تندروی در ایران شود. ایرانی که توانسته است بعد از چهار سال چهره خود را نسبت به 8 سال دولت‌های نهم و دهم تغییر دهد.