تصاوير تازه يک تلسکوپ در هاوايي را نشان ميدهند که اين سياهچالهها، دوازده ميليارد سال پيش و در پيدايش نخستين کهکشانها پديد آمدهاند.
بدين ترتيب، سياهچالههاي کيهاني به مراتب زودتر از زماني پيدا شدهاند که تاکنون پژوهشگران فرض کرده بودند.
بر پايه فرضيهاي که ستارهشناسان تاکنون داشتند، سياهچالههاي کيهاني، نخست پس از شکلگيري سيستم ستارهها پيدا شدهاند.
«روب ايويزون»، مدير پژوهشي مرکز فناوري فضانوردي در ادينبورگ اسکاتلند ميگويد: احتمالا سياهچالههاي بيشتري از آنچه تاکنون پنداشته ميشد، در کيهان و فضا وجود دارد.
ستارهشناسان اسکاتلندي نيز تصادم و برخورد دو کهکشان را کشف کردند که هر يک از آنها يک حفره و سياهچاله سياه در وسط خود داشتند.
سياهچالهها تقريبا در تمام نقاط گيتي و کيهان وجود دارند و ستارهشناسان در اين ميان حدس ميزنند که تقريبا در مرکز هر کهکشاني يک سياهچاله ابرجرم نهفته است.
براي نمونه در کهکشان عظيم «اي.اس.او. 325- جي 004» نيز يک سياهچاله عظيم پنهان و نهفته است که چندين ميليارد برابر جرم خورشيد است.
ستارهشناسان آمريکايي نيز به تازگي مدعي شدند که بالاترين حد و مرز جرم سياهچالههاي عظيم را کشف کردهاند.
بر پايه مطالعات جديد، اين سياهچالهها که تقريبا در مراکز همه کهکشانها پنهان هستند، حدود ده ميليارد برابر خورشيد، جرم دارند. اين جرم، حدود يک درصد جرم کهکشاني است که در آن قرار دارند.
راه شيري نيز چنين سياهچاله بزرگي در مرکز خود دارد که جرم آن سه تا چهار ميليون برابر جرم خورشيد است.
از سوي ديگر، تحقيقات «اي. ترايستر» از دانشگاه هاوايي و «پ. ناتاراريان» از دانشگاه ياله نشان ميدهد که سياهچالههاي هيولا و بزرگ، ظاهرا نميتوانند جرم بيشتري به خود بگيرند و از يک جرم مشخص که ده ميليارد برابر جرم خورشيد است، جذب و کشش مواد به خود را متوقف کرده و بيش از اين مقدار رشد نميکنند.
بر پايه اين مطالعات، اين امر همگاني است و مستقل از زمان و مکان در گيتي و کيهان، مشمول همه سياهچالهها ميشود.
ناتارايان ميگويد: اين رخدادها صرفا مربوط به امروز نيست و رشد سياهچالهها در هر دوره اي از گيتي و کيهان، متوقف شده است. فيزيکدانان نجومي اين نتايج را از راه ارزيابي دادهها از مشاهدات سياهچالههاي ابرجرم به دست آوردند.
«ترايستر» و «ناتارايان» توانستند، نشان دهند که دادههاي ارزيابي شده تک تک سياهچالهها صرفا در يک زمان مشخص با يکديگر تطبيق دارد که رشد سياهچالهها متوقف شوند.
ترايستر ميگويد: ارزيايي اصولي مشاهدات سياهچالههاي کيهاني با کمک اشعه ايکس و همچنين عميقترين مشاهداتي که «چاندرا» تلسکوپ فضايي اشعه ايکس داشته است، يک قطعه مهم و تعيين کننده پازل را ارايه ميکند.
براي نمونه، ستارهشناسان توانستهاند با کمک پرتو ايکس و تلسکوپها، سياهچاله قديمي را پيرامون کهکشان راه شيري شناسايي کنند.
اين تئوري که سياهچالههاي کيهاني ميتواند رشد خود را محدود کنند، تازه نيست و پژوهشگران مختلفي اين تئوري را طرح کردهاند.
بنا بر فرضيه پژوهشگران، رشد و توسعه کهکشانها و سياهچالهها در مرکز آنها، يک ارتباط تنگاتنگ با يکديگر دارد.
ناتارايان حتي اين تئوري را طرح کرده است که يک سياهچاله از يک جرم مشخص، به اندازه اي زياد انرژي منتشر ميکند که در نهايت تأمين گاز خود از اطراف را قطع ميکند.
اين انرژي در نزديکي سياهچاله رها و آزاد ميشود، پيش از اينکه ماده براي هميشه در سياهچاله نابود شود.
مرتضي جواديانمنبع: روزنامه آلماني برلينرسايتونگ، هفدهم اکتبر 2008